Bu makale, temel olarak çeşitli seslerin oluşmasına sebep olan bazı olay ve durumları ifade eden “dabh”, “dua-davet”, “ezan”, “hasis”, “karia”, “nidâ”, “sâhha”, “sarra-sarsar”, “savt”, “sayha”, “sûr-sûr’a üflenme” ve “zecra” gibi bir dizi Kur’ânî kavram ve kelimeyi alfabetik sırayla ele almaktadır. Makalede bu kavramların dilbilimsel kökenleri ve muhataplar üzerinde oluşturduğu etkiler incelenmekte ve bu kavramların ilm-i musikinin temelini oluşturan ses formları ile olan ilişkisi araştırılmaktadır. Bu amaçla söz konusu kavramlarla ilgili olarak klasik Kur’an tefsirlerinden elde edilen veriler analiz edilmektedir.