İnsan iskelet kalıntılarının çalışılması eski popülasyonların demografik, sağlık ve yaşam koşullarının anlaşılmasında büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı Yalova’daki Havuzdere mezarlık alanından çıkarılan insan iskelet kalıntılarının paleoantropolojik açıdan değerlendirilmesidir. Havuzdere arkeolojik alanı Türkiye’nin kuzeybatı kıyılarında bulunmakta ve 15. yüzyıla tarihlendirilmektedir. Kazı süresince 305 mezar bulunmuş ve 352 iskelet (121 erişkin altı, 135 erkek, 95 kadın ve 1 cinsiyeti bilinmeyen birey) gün ışığına çıkartılmıştır. Yaş hesaplamaları dental analiz, epifiz kapanması ve symphysis pubis kullanılarak, cinsiyet belirlemeleri makroskobik ve metrik analizlerle (Ubelaker, 1978; WEA, 1980; Özer, 1999), boy hesaplamaları Trotter ve Gleser (1958) ve Sağır (2000) formülleriyle yapılmıştır. Sonuçlar göstermektedir ki, Havuzdere buluntu yeri çoğunlukla genç bireylerden oluşmaktadır. Erişkin iskeletlerinin ortalama yaşı 35,27 yıl olarak bulunmuştur ki, Anadolu Ortaçağı yaşam uzunluğu ortalamasının altındadır. İlaveten, kafatası ve vücut iskeletlerinde çeşitli patolojik lezyonlar (diş patolojileri, cribra orbitalia, porotic hyperostosis, travma, osteofit vb.) teşhis edilmiştir. Havuzdere sakinlerinin bu verileri Ortaçağ’da yaşam uzunluğu, çocuk ölümlülüğü ve sağlık durumları hakkında ilave bilgiler vermektedir