ULUSLARARASI POLİTİKADA BÜYÜK GÜÇLERİN MEŞRUİYET ARAYIŞI VE İKİ AŞAMALI OYUN

Her ne kadar tüm devletler uluslararası sistemin egemen ve eşit birer aktörüyseler de; bunların sistemiçindeki etkinlikleri genellikle sahip oldukları güç nispetinde sınırlanmaktadır. Diğer bir ifade ile bir devlet nekadar güçsüzse o kadar sınırlandırılabilir, ne kadar güçlüyse o kadar sınırlandırılamaz olur. Ancak, çağımızdakibüyük güçler, örneğin ABD ve Rusya, kendilerine meydan okuyacak veya hesap sorabilecek bir güçbulunmamasına rağmen gerçekleştirdikleri uluslararası eylemlerde hep bir meşruiyet arayışı içerisindeoluyorlar. Bu çalışmanın temel amacı bu arayışın nedenini anlamaktır. Bunun için ABD’nin 2003 Irak veRusya’nın 2015 Suriye müdahaleleri örnek vakalar olarak ele alınmış. Bu vakalar Putnam’ın İki Aşamalı Oyunteorisine ara değişken olarak meşruiyet kavramının eklenmesi ile oluşturulan model ışığında anlaşılmayaçalışılmıştır.

The Quest for Legitimacy of the Great Powers in International Politics and the Two-Level Games

Although, all of the states are sovereign and equal actors of the international system, their influence in the system is limited with the power they possessed. In other words, the weaker a state is, the more likely it is to be limited in its actions; the powerful a state is, it is difficult to be limited in its actions. However, great powers of our era, such as USA and Russia, although there is no power who can challenge or call for an account against them, they are always in a search for legitimacy in their international actions. The main objective of this paper is to understand this search for legitimacy. Accordingly, 2003 USA’s Iraq and Russia’s 2015 Syria interventions have been chosen as the cases. These cases are analyzed through a model that is consisted of Putnam’s Two Level Game and the concept of legitimacy

PDF

___

Akal, Cemal B. (1991),Yasa ve Kılıç(İstanbul: Afa Yayınları)
Ataman, Muhittin ve Özkan Gökcan (2012), “Bush Dönemi Amerikan Dış Politikası: Bir Aşırı Yayılmacılık Denemesi”,Akademik İncelemeler Dergisi, 7 (2): 199-229.
Bodansky, Daniel M. (1999),“The Legitimacy of International Governance”, http://digitalcommons. law.uga.edu/fac_artchop/443 (17/04/2017).
Bush, George W. (2001), http://edition.cnn.com/2001/US/09/20/gen.bush.transcript/ (03/05/2017).
Bush, George W. (2002), http://www.washingtonpost.com/wp-srv/onpolitics/transcripts/sou012902. htm (09/05/2017).
Cankara, Pınar. Ö. ve Yavuz Cankara (2007),“Vladimir Putin Döneminde Rus Dıs PolitikasındaYapılan Degisiklikler”, SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2007 (15): 193-212.
Cipriani, Roberto (1987), “The Sociology of Legitimation”, Current Sociology, 35 (2): 1-20.
CNN Türk (2010), http://www.cnnturk.com/2010/dunya/09/24/abd.iraka.giris.bahanesini.2001de. hazirlamis/590817.0/index.html (09/05/2017).
Cohen, Ronald (1988),“İntroduction”, Ronald Cohen ve Judith D. Toland(eds.), State Formation and Political Legitimacy (Oxford:Transaction Books).
Çiftçi, Kemal (2009),“Soğuk Savaş Sonrasında ABD: Rızaya Dayalı Hegemonyadan İmparatorluk Düzenine”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (10): 203-219.
Ferrarotti, Franco (1987),“Legitimation, Representation and Power”,Current Sociology, 35 (2): 27.
Franck, Thomas (2000),“Legitimacy and the Democratic Entitlement” Gregory H. Fox, ve Brad R. Roth (eds.), Democratic Governance and International Law(Cambridge: Cambridge University Press): 25-47.
Franck, Thomas M. (1990), Power of Legitimacy Among The Nations (New York: Oxford Universty Press)
Habermas, Jurgen (2004), Legitimation Crisis (Cambridge:Polity Press).
Hall, John A.ve John G. Ikenberry (2005),Devlet (İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları) (Çev.: İsmail Çekem).
Kissinger, Henry (1977), A World Restored (London: Victor Gollancz).
Kissinger, Henry (2002), Amerika’nın Dış Politikaya İhtiyacı Var mı?(Ankara: ODTÜ Geliştirme Vakfı Yayıncılık ve İletişim A.Ş.)(Çev.:Tayfun Evyapan).
Lieberfeld, Daniel (2008),“Secrecy and “Two-Level Games” in the Oslo Accord: What the Primary Sources Tell Us”, International Negotiation, 13 (2008): 133-146.
Marra, Robin;Ostrom, Charles ve Simon, Dennis (1990), “Foreign Policy and Presidential Popularity: Creating Windows of Opportunity in the Perpetual Election”, Journal of Conflict Resolution, 4 (34): 588-623.
Milliyet (2015), http://www.milliyet.com.tr/flas-suriye-karari/dunya/detay/2124684/default.htm (15/05/2017).
Milliyet (2015), http://www.milliyet.com.tr/putin-den-bm-de-cok-carpici/siyaset/detay/2123868/ default.htm (24/05/2017).
Moravcsik, Andrew (1993), “In Double-Edged Diplomacy: International Bargaining and Domestic Politics” , Integrating International and Domestic Theories of International Bargaining (Berkeley: University of California Press): 3-42.
Moravcsik, Andrew (2010), “Liberal Theories of International Relations: a Primer”, Princeton, NJ: Princeton University (unpublished).
Mulligan, Shane (2004),“Questioning (the Question of) Legitimacy in IR: A Reply to Jens Steffek”,European Journal of İnternational Relations, 10 (3): 482.
Mulligan, Shane (2005), “The Uses of Legitimacy in International Relations”,Millennium: Journal of International Studies, 34 (2): 349-375.
Nugent, Neil (1999), The Government and Politics of the European Union, (Basingstoke: Macmillan).
Öraz, Seçil (2011),“Andrew Moravcsik ve Liberal Hükümetlerarası Sistem ile Avrupa Bütünleşmesi”,Turkish Studies, 6 (1):1611-1624.
Özkan, Tuncay (2003),Bush ve Saddam’ın Gölgesinde Entrikalar Savaşı(İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım San. ve Tic. Ltd.).
Özlük, Erdem (2008), “Uluslararası İlişkilerde Meşruiyet ve Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyinin Meşruiyet Krizi” Uluslararası Hukuk ve Politika, 4 (14): 1-26.
Powlick, Philip J. (1991), “The Attitudinal Bases for Responsiveness to Public Opinion Among American Foreign Policy Officals”, Journal of Conflict Resolution, 4 (35); 611-641.
Powlick, Philip J. (1995),“The Sources of Public Opinion for American Foreign Policy Officials”, International Studies Quarterly, 4 (39): 427-451.
Putnam, Robert D. (1988),“Diplomacy and Domestic politics: The Logic of Two-Level Games”, International Organization, 42 (3): 427-460.
Rosamond, Ben (2000), Theories of European Integration (New York: Palgrave).
Schimmelfennig, Frank (2004),“Liberal Intergovernmentalism”. Diez Wiener (ed.), European Integration Theory (Oxford: Oxford University Press): 75-94.
Sputniknews(2015),https://sptnkne.ws/exND (17/05/2017).
Sputniknews(2015),https://sptnkne.ws/exNM (16/05/2017).
Sputniknews(2015), https://sptnkne.ws/e2Qc (23/05/2017).
Sternberger, Dolf. (1968), “Legitimacy”, David.L. Sills (ed.), İnternational Encyclopedia of Social SciencesVol. 9 (New York: Macmillan):245.
Stilman, Peter G. (1974),“The Concept of Legitimacy”, Polity, 7 (1): 32-56.
Trumbore, Peter F. (1998), “Public Opinion as a Domestic Constraint in International Negotiations:Two-Level Games in the Anglo-Irish Peace Process”, International Studies Quarterly, 3 (42): 545-565.
The Iraq Inquiry(2016), http://www.iraqinquiry.org.uk/the-report/ (10/05/2017).
Ulusoy, Ülkü H. (2013), “Uluslararası Hukuk Açısından Libya Ve Suriye”,Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 4 (14): 269-297.
Woolf, Henry B. (1981),Webster's New Colligiate Dictionary(Massachusetts: G&C Merriam).