İmkansız Üçleme ve Türkiye’nin Makroekonomik Politika Tercihleri

Bu çalışmanın amacı, imkansız üçleme hipotezinin geçerliliği ile birlikte döviz kuru istikrarını, finansal serbestliği ve bağımsız para politikasını içeren imkansız üçleme politikalarını, 1970-2014 dönemiiçin Türkiye özelinde araştırmaktır. İmkansız üçleme değerleri Aizenman, Chinn ve Ito (2013)’dan elde edilmiştir. Tahmin sonuçları, imkansız üçleme hipotezinin geçerli olduğunu ve Türkiye’nin 2001-2014 yılları arasında finansal serbestlik ve bağımsız para politikası kombinasyonuna ağırlık verdiğini göstermiştir. Daha da önemlisi, aynı dönemde artan uluslararası rezervler, Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası’na (TCMB) imkansız üçleme kısıtından sapmalar konusunda daha fazla güven vermekte ve ek olarak TCMB’nin döviz kurlarında istikrarı da kovalayabilmesine olanak sağlamaktadır. Bu sonuç muhtemelen, Türkiye’nin son yıllarda imkansız üçleme kısıtından artan sapmalara paralel olarak neden daha fazla uluslarası rezerv biriktirdiğini de açıklamaktadır.

Trilemma Triangle and Macroeconomic Policy Preferences in Turkey

This study investigates the validity of the trilemma hypothesis and various trilemma policy configurations among the exchange rate stability, financial openness and monetary autonomy in Turkey covering the period of 1970-2014. Trilemma policy measures are obtained from Aizenman, Chinn, and Ito (2013). Estimation results confirm that trilemma constraint is binding, and the policy-makers in Turkey pursue a policy combination of capital mobility and monetary autonomy between 2001 and 2014. More importantly, growing international reserves at the same period gave CBRT more self-confidence to violate trilemma constraint and pursue more stable exchange rates. This result potentially explain why Turkey has been accumulating international reserves in parallel with rising deviations from the trilemma constraint.

___

  • Referans 1 Aizenman, Joshua and Jaewoo Lee (2007), “International Reserves: Precautionary versus Mercantilist Views, Theory and Evidence”, Open Economies Review, 18:191–214.