Bu çalışma, Ma Ying-Jeou’nun iktidara gelmesi sonrası Tayvan’ın, bağımsız bir devlet olarak tanınması açısından en önemli bölgelerden olan, Orta Amerika ve Karayiplere yönelik diplomatik yaklaşımında meydana gelen değişimi analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, söz konusu çalışma Pekin ile Taipei arasında uygulamaya konan “diplomatik ateşkes” unsurunu temel açıklayıcı faktör olarak ele almakta ve iki ülke arasındaki bu kayda değer dış politika değişimini Jakob Gustavsson’un modeli aracılığıyla analiz etmektedir. Akabinde, söz konusu diplomatik barışın Tayvan’ın Orta Amerika ve Karayiplere yönelik dış politika uygulamalarını nasıl etkilediği ele alınmaktadır. Bu çerçevede, özellikle 1990’lardan itibaren finansal yardımlar, altyapı yatırımları ve ticari anlaşmalar aracılığıyla müttefik kazanma veya halihazırda mevcut olanları koruma amaçlı çek defteri diplomasisinden, Başkan Ma’nın iktidara gelmesi sonrası uygulamaya koyduğu esnek diplomasiye geçiş üzerinde durulmaktadır.