Önödeme ve Bazı Çözüm Önerileri

Önödeme hukukumuzda uzun süredir uygulanan alternatif çözüm yöntemlerindendir. Bu usulün uygulanmasına ilişkin kurallar, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 75. maddesinde düzenlenmiştir. Önödeme, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253 ile 255. maddeleri arasında düzenlenen uzlaştırma kapsamındaki suçlar bakımından uygulanamaz. Esasen yalnızca adli para cezası gerektiren veya yukarı sınırı altı ay hapis cezasını aşmayan suçlarda uygulanabilen önödemenin kapsamına, Türk Ceza Kanunu’nda sayılan bazı özel suç tipleri de eklenmiştir. 24.11.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun ve 17.10.2019 tarihli 7188 sayılı Kanunla birlikte önödemenin daha fazla suç için uygulanması amaçlanmış ve taksitle ödeme gibi kolaylıklar getirilmiştir. Bu çalışmada, önödemenin tarihsel gelişimi genel olarak incelendikten sonra, önödemenin hukuki niteliğine ilişkin öğreti görüşlerine yer verilecektir. Uygulama açısından önem arz eden önödemenin şartları, alt başlıklar halinde açıklanacak ve önödemenin hukuki sonuçları ortaya konulacaktır. Bu çerçevede yapılan açıklamalarda, Yargıtay kararları ve doktrindeki görüşler de ele alınacaktır. Nihayet sonuç kısmında, önödemeye ilişkin istatistiki bilgiye yer verildikten sonra, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 75. maddesindeki düzenlemeye ilişkin çözüm önerileri sunulacaktır.

Prepayment and Some Proposals

Prepayment is one of the alternative dispute resolution procedures that has been applied in our law for a long time. Rules regarding the application of this procedure are regulated in Article 75 of the Turkish Criminal Code numbered 5237. Prepayment can not be applied for crimes within the scope of reconciliation regulated between Articles 253 and 255 of the Criminal Procedure Code numbered 5271. Some special types of crimes counted in the Turkish Criminal Code have also been added to the scope of the prepayment, which can only be applied for crimes that require a judicial fine or prison sentence which doesn’t exceed the maximum six-month. The law numbered 6763 dated 24.11.2016 and the law numbered 7188 dated 17.10.2019 aimed to apply the prepayment for more crimes and introduced such facilities as payment in installments. In this study, after examining the historical development of prepayment in general, doctrinal views on the legal nature of prepayment will be included. Conditions of the prepayment, which are important in terms of application, will be explained in subheadings and the legal consequences of the prepayment will be presented. In the statements made within this framework, the decisions of the Court of Cassation and the opinions in the doctrine will also be discussed. Finally, in the conclusion part, after the statistical information on prepayment is included, solution proposals regarding the regulation in Article 75 of the Turkish Penal Code numbered 5237 will be presented.

PDF

___

ANTOLISEI Francesco: Manuale di Diritto Penale Parte Generale, Sedicesima Edizione, Milano 2003.
ARTUK Mehmet Emin – GÖKCEN Ahmet – YENİDÜNYA Ahmet Caner: Ceza Hukuku Genel Hükümler, B. 9, Ankara 2015.
CENTEL Nur – ZAFER Hamide: Ceza Muhakemesi Hukuku, B. 14, İstanbul 2017.
CENTEL Nur – ZAFER Hamide – ÇAKMUT Özlem: Türk Ceza Hukukuna Giriş, B. 10, İstanbul 2017.
DÖNMEZER Sulhi – ERMAN Sahir: Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku, C. 3, B. 10, İstanbul 1985.
EREM Faruk: Türk Ceza Kanunu Şerhi Genel Hükümler, C. 1, B. 1, Ankara 1993.
HAFIZOĞULLARI Zeki – ÖZEN Muharrem: Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, B. 12, Ankara 2019.
KARAASLAN Erol – AKSAKAL Kemal – ÇETİN Ali, “Ceza Yasamızda Önödeme Kurumu”, in. Prof. Dr. Mahmut Tevfik Birsel’e Armağan, İzmir 2001, s. 547-573.
KAYMAZ Seydi – GÖKCAN Hasan Tahsin: Uzlaşma ve Önödeme, B. 2, Ankara 2007.
KUNTER Nurullah: Ceza Muhakemesi Hukuku, B. 9, İstanbul 1989.
MAHMUTOĞLU Fatih Selami, “İdari Para Yaptırımını Gerektiren Eylemler Yönünden Yargılama Rejimi”, in. İHFM., Y. 1996, C. 55, S. 1-2, s. 151-172.
MAJNO: Ceza Kanunu Şerhi Türk ve İtalyan Ceza Kanunları, C. 1, Ankara 1977.
MANTOVANI Ferrando: Diritto Penale Parte Generale, Decima Edizione, Vicenza 2017.
ÖNDER Ayhan: Ceza Hukuku Dersleri, B. 1, İstanbul 1992. (Dersleri)
ÖNDER Ayhan: Sulh Ceza Hâkiminin Ceza Kararnamesi, B. 1, İstanbul 1966.
ÖZBEK Veli Özer: TCK İzmir Şerhi Türk Ceza Kanununun Anlamı, C. 1, B. 4, Ankara 2010.
PARLAR Ali – HATİPOĞLU Muzaffer: Açıklamalı Yeni İçtihatlarla 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu Yorumu, C. 1, B. 3, Ankara 2010.
ŞAHİN Cumhur, “Ceza Muhakemesinde Uzlaşma”, in. Prof. Dr. Süleyman Arslan’a Armağan, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Y. 1998, C. 6, S. 1-2, s. 221-297.
TOROSLU Nevzat – TOROSLU Haluk: Ceza Hukuku Genel Kısım, B. 24, Ankara 2018.
YAŞAR Osman – GÖKCAN Hasan Tahsin – ARTUÇ Mustafa: YorumluUygulamalı Türk Ceza Kanunu, C. 2, B. 2, Ankara 2014.
YENİSEY Feridun, “Ceza Muhakemesi Süjelerinin İradelerinin Ceza Muhakemesinin Yürüyüşüne Etkisi Sorunu”, in. Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, Y. 2013, C. 19, S. 2, s. 453-470.
YOKUŞ SEVÜK Handan, “Çocuk Yargılamasında Ön Ödeme ve Sulh Ceza Hakiminin Ceza Kararnamesi”, in. TBBD., S. 52, Y. 2004, s.66-88.
YURTCAN Erdener, “İçtihadı Birleştirme Kararı Dolayısıyla Önödeme Üzerine Düşünceler”, in. YD., C. 10, S. 3, Y. 1984, s. 230-234. (İçtihadı Birleştirme)
YURTCAN Erdener, “Önödeme ve Sulh Yargıcının Ceza Kararnamesi Yolları Aynı Konuda Peşpeşe Uygulama Alanı Bulabilir mi?”, in. CHKD., C. 1, S. 1, Y. 1978, s. 46-48. (Önödeme)
http://www.antropologiagiuridica.it
https://alternatifcozumler.adalet.gov.tr
https://www.kazanci.com.tr/
https://www.lexpera.com.tr/