Bilindiği gibi yükseköğretim kurumlan, toplumun gereksinme duyduğu yüksek nitelikli insangücünü yetiştirme, bilim ve tekniğin ilerlemesini sağlamanın yanında ülke sorunlarına çözüm yolları önerme ile yükümlü kuramlardır. Üniversite de, ortaöğretimden sonraki düzeyde eğitimin işlevlerinden biri olan kültürün yenileşmesini ve aktarılmasını sağlamak, gençleri mesleğe hazırlamak, bilimsel araştırmalarda bulunmak ve toplum sorunlarının çözüme kavuşturulmasında yardımcı olmak görevlerini üstlenen yükseköğretim kurumu olarak kabul edilmektedir1. Diğer yandan çağdaş üniversitenin temel özellikleri de şunlardır: En son yapılan araştırmalar ışığında sürekli yenilenen bir öğretim sürecine sahip olmak; öğretim ile araştırma programları arasında uyum sağlamak, bu uyumu sürdürmek için de planlamia yapmak; uluslararası biçimlere uygun bilimsel araştırmalar yapmak; yüksek nitelikli uzman yetiştirmek; eğitim sisteminin her düzeyindeki öğretmenlerin yetişmeleri için çaba harcamak; ekonomik kalkınmaya dolaysız katkısı olacak çeşitli dallardaki uzmanların niteliklerini geliştirmek, bilgilerini yenilemek amacıyla çaba göstermek; eğitim düzenini geliştirmek; öğretim yöntemi, donatım ve ders kitapları konusunda görev almak.

Sözel iletişim insanoğlunun üzerinde ençok çalıştığı etkinliklerden birisidir. İlkokuldan üniversiteye kadar her okul düzeyinde öğrencilerden konuşma ve yazı dilinin yapılarını öğrenmeleri istenir. Öğrenciler sözel dile hakim olmadıkça gerçek anlamda eğitilmiş sayılmazlar. Öte yandan sözsüz iletişim ise insanoğlunun üzerinde çok az durduğu bir etkinlik olagelmiştir. Günümüzde bile hala devlet okullarının programlarına temel bir ders olarak girecek önemde görülmemektedir. Oysa, insanların iletişim kurarken alıp gönderdikleri mesajlardaki anlamların % 80 kadar büyük bir oranını sözsüz dil oluşturmaktadır. Bu rahatsız edici bir orandır. Demek ki insân-oğlu bu gerçek ortaya çıkıncaya kadar iletişim ile ilgili çalışmalarında yanlışın üzerinde durmuştur.