Bu yazıda, Ankara Üniversitesine bağlı olarak 1965 yılında öğretime açılan Eğitim Fakültesi’nin 1964 yılında yapılan -benim de doğrudan doğruya katıldığım- ön kuruluş çalışmalarına ilişkin gözlemlerimle düşüncelerimi açıklamak istiyorum. Böyle bir yazı yazmaktaki amacım, bir yandan ilerde bu öğretim kuruntunun târihini yazacaklara başka yerde üzerinde pek bilgi bulamayacaklarını sandığım bir kuruluş aşamasını aydınlatabilecek ilk elden bilgiler vermek, bir yandan da bu çalışmalar sırasında dile getirilen görüşleri bugün de ilgililere ışık tutabilecek bir çeşit belge olarak onların incelemesine sunmaktır. Bu vesileyle bugüne değin hiçbir yerde yayımlanmayan, bundan sonra da olsa olsa o dönemi yaşayanlardan belge saklamak alışkanlığında • olan bir iki kişinin çoktan unutulmuş tozlu dosyalar arasından bulup gün ışığına çıkaracağını sanmadığım, konumuzla ilgili birkaç belgeye de yer vermenin yararlı olacağını düşündüm.

Sözel iletişim insanoğlunun üzerinde ençok çalıştığı etkinliklerden birisidir. İlkokuldan üniversiteye kadar her okul düzeyinde öğrencilerden konuşma ve yazı dilinin yapılarını öğrenmeleri istenir. Öğrenciler sözel dile hakim olmadıkça gerçek anlamda eğitilmiş sayılmazlar. Öte yandan sözsüz iletişim ise insanoğlunun üzerinde çok az durduğu bir etkinlik olagelmiştir. Günümüzde bile hala devlet okullarının programlarına temel bir ders olarak girecek önemde görülmemektedir. Oysa, insanların iletişim kurarken alıp gönderdikleri mesajlardaki anlamların % 80 kadar büyük bir oranını sözsüz dil oluşturmaktadır. Bu rahatsız edici bir orandır. Demek ki insân-oğlu bu gerçek ortaya çıkıncaya kadar iletişim ile ilgili çalışmalarında yanlışın üzerinde durmuştur.