KASTEN ÖLDÜRME SUÇU (TCK m. 81)

Kasten öldürme suçu Türk Ceza Kanununun (TCK’nın) 81, 82 ve 83. maddelerinde hükme bağlanmıştır. 81. maddede öldürme suçunun temel şekli, 82. maddede suçun daha fazla ceza verilmesini gerektiren nitelikli şekli, 83. maddede ise suçun ihmali şekilde işlenmesi düzenlenmiştir. Çalışma konusu 81. maddeyle sınırlı olup, 82. ve 83. madde hükümleri ayrı bir incelemede değerlendirilecektir. TCK’nın 81. maddesinde düzenlenen kasten öldürme suçu serbest hareketli suçtur. Suçun oluşabilmesi için öldürme neticesinin gerçekleşmesi gerekir. Suç, düzenleme itibariyle mağdur ve fail açısından bir özellik göstermemektedir. Ancak suçun oluşması için insan hayatının ne zaman başladığının ve ne zaman sona erdiğinin belirlenmesi gerekir. Hayatın ne zaman başladığı konusunda doktrinde çeşitli görüşler ileri sürülmüştür. Suçun, doğrudan kastla ve olası kastla işlenmesi mümkündür. Ancak failin kastının yaralamaya mı öldürmeye mi yönelik olduğunun belirlenmesi önem arzetmektedir. Hukuka uygunluk nedenlerinin uygulanması söz konusu olabilmektedir. Ötenazi ise mevzuatımızda kabul edilmemiştir. Suçun teşebbüs halinde kalması ve iştirak halinde işlenmesi mümkün olup fikri içtima ve gerçek içtima da gerçekleşebilir. Çalışmada suçla korunan hukuki değer, suçun unsurları, teşebbüs, iştirak ve içtima konuları incelenecektir. Bu kapsamda özellikle hayatın ne zaman başlayıp sona erdiği, nedensellik bağı çerçevesinde objektif isnadiyet, manevi unsura ilişkin belirlemeler ve buna ilişkin Yargıtay uygulamaları, hukuka aykırılık bağlamında silah kullanma yetkisi ve meşru savunma konuları değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

yaşam hakkı, ölüm, kast, ötenazi, objektif isnadiyet

PDF

___

Akbulut, Berrin, Ceza Hukuku, Genel Hükümler, 6. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2019.
Akbulut, Berrin, “Zincirleme Suç&Fikri İçtima”, HPD, Sonbahar 2004, Sa. 2, s. 163-167.
Alacakaptan, Uğur, İşlenemez Suç, Ankara Üniversitesi, Ankara, (tarihsiz).
Alacakaptan, Uğur, Suçun Unsurları, Ankara Üniversitesi, Ankara, 1970.
Alan-Akcan, Esra, “Ötanazi”, İÜHFM, C. LXXI, Sa. 1, s. 3-26.
Artuk, Mehmet Emin, “Talep Üzerine Öldürme”, Hukuk Araştırmaları Dergisi, C. VII, Sa. 1-3, 1992-1993, s. 19-40.
Artuk, M. Emin/Gökcen, Ahmet, Ceza Hukuku, Genel Hükümler, (M. Emin Artuk, Ahmet Gökcen, M. Emin Alşahin, Kerim Çakır), 11. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017.
Artuk, M. Emin/Gökcen, Ahmet, Ceza Hukuku, Özel Hükümler, (M. Emin Artuk, Ahmet Gökcen, M. Emin Alşahin, Kerim Çakır), 16. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017.
Avcı, Mustafa, Osmanlı Ceza Hukuku, Genel Hükümler, Mimoza Yayınevi, Konya, 2010.
Bafra, Jale, “Tıbbi Müdahalelerde Hekimin Cezaî Sorumluluğu”, İBD, 1993, C. 69, Sa. 1-2-3, s. 112- 133.
Bayraktar, Köksal, Hekimin Tedavi Nedeniyle Cezaî Sorumluluğu, İstanbul Üniversitesi, İstanbul, 1972.
Bohnert, Joachim, OWİG Ordnungswidrigkeitengesetz, Kommentar, 2. Auflage, C.H. Beck, München, 2007.
Centel, Nur/Zafer, Hamide/Çakmut, Özlem, Kişilere Karşı İşlenen Suçlar, C. I, Beta Basım Yayın, İstanbul, 2017.
Centel, Nur/Zafer, Hamide/Çakmut, Özlem, Türk Ceza Hukukuna Giriş, 10. Bası, Beta Basım Yayın, İstanbul, 2017.
Cin, M. Onursal, “Kolluğun Zor Kullanma Yetkisi”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi: Milenyum Armağanı, C. 8, 2000, Sa.1-2, s. 665-686.
Demirbaş, Timur, Ceza Hukuku, Genel Hükümler, 13. Baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara, 2018.
Doğru, Osman, Yaşama Hakkı, Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru El Kitapları Serisi-5, anayasa.gov.tr (12.05.2020).
Dönmezer, Sulhi, Kişilere ve Mala Karşı Cürümler, 16. Bası, Beta Basım Yayın, İstanbul, 2001.