ARBITRATION ON THE RESOLUTION OF DISPUTES ARISING FROM PUBLIC-PRIVATE PARTNERSHIP AGREEMENTS IN HEALTHCARE INDUSTRY

Article 4/11 of the Law on the Construction, Renovation and Service of the Ministry of Health with the Public-Private Partnership Model (Nr. 6428) provides arbitration clause for contracts. In this paper, we analyze the nationality of the arbitral award in disputes subject to the PPP Law and discuss legal remedies against these awards. In this context, if the seat of arbitration in Turkey, there is no need to hesitate on the arbitral award is national. For disputes where the seat of arbitration is determined as a foreign country (outside of Turkey), the foreign arbitral award will come to the fore. In terms of remedies against arbitral awards issued in violation of the PPP Law, three matters were examined. Accordingly, the validity of the arbitration agreement, if the seat of arbitration is currently in Turkey, shall be subject to Turkish law. If the seat of arbitration is located abroad, the validity of the arbitration agreement must be subject to the law of the place of arbitration. If the seat of arbitration is out of Turkey and parties refer to Turkish IAC, this should be understood as refer to applicable law to procedure, not to lex arbitri.

Keywords:

Public-private partnership (PPP), arbitration, public order, seat of arbitration lex arbitri,

PDF

___

AKINTÜRK, Turgut/ ATEŞ-KARAMAN, Derya: Türk Medeni Hukuku, Aile Hukuku, Beta Yayıncılık, 17. Bası, İstanbul 2015.
AKKURT, Sinan Sami: “Boşanma Sonrası Ortak Velayet Özellikle Türk Hukuk Uygulaması Bakımından Genel Olarak Değerlendirilmesi”, LHD, 2019, C. 2, S. 202, s. 4185 – 4202.
APAYDIN, Eylem: “Ortak Hayata Son Verilmesi Sonrası Ortak Velâyet Hususunda Yasal Düzenleme Gereği”, İÜHFD, 2018, C. 9, S. 1, s. 445 – 475.
ARKAN-SERİM, Azra: “Boşanma Halinde Ortak Velayet”, LHD, 2016, C. 14, S.167, s. 6075 – 6088.
BAKTIR-ÇETİNER, Selma: Velâyet Hukuku, Yetkin Yayınevi, Ankara 2000.
BAYGIN, Cem: Soybağı Hukuku, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2010.
BİNGÖL, Ediz: “Boşanmış Çiftlerin Ortak Velayet Hakkının Türk ve İsviçre Hukukları Bakımından Karşılaştırılması”, İBD, 2014, C. 88, S. 2, s. 276 – 312.
BİRİNCİ-UZUN, Tuba: “Türk Medenî Kanunu’na Göre Velâyetin Kullanılması ve Çocuğun Yüksek (Üstün) Yararı İlkesi Doğrultusunda Boşanmada ve Evlilik Dışı İlişkide Birlikte Velâyet Modeli”, HHFD, 2016, 6(1), s. 135–166.
BÜKEL-KOÇ, Merve: Ortak Velayet, ylt, Ankara 2020.
CEYLAN, Ebru: Türk ve İsviçre Hukukunda Boşanmanın Hukuki Sonuçları, Galatasaray Üniversitesi Yayınları, İstanbul 2006 (Ceylan, 2006).
CEYLAN, Ebru: Türk Velayet Hukukunda Yeni Gelişmeler, LHD, 2018, C. 16, s. 35 – 68 (Ceylan, 2018).
DÖNMEZ, Ünsal/ BARIN, Taylan: “Boşanma Sonucunda Birlikte Velayetin Türk Hukukunda Uygulanabilirliği Sorunu”, TAAD, 2018, S. 35, s. 175 – 210.
DURAL, Mustafa/ ÖĞÜZ, Tufan/ GÜMÜŞ, Mustafa Alper: Türk Özel Hukuku, Cilt III, Aile Hukuku, Filiz Kitabevi, İstanbul 2020.
ERDEM, Mehmet: Aile Hukuku, Seçkin Yayıncılık, Ankara 2019.
ERLÜLE, Fulya: Boşanmada Birlikte Velayet, Yetkin Yayıncılık, Ankara 2019.
GENÇCAN, Ömer Uğur: “Ortak Velayet”, İzmir Barosu Bülten, 2017, 8 Mart Özel Sayısı, s. 24 – 30.
GÜLGÖSTEREN, Zeynep Ayza: “Boşanma Sonucunda Ortak (Birlikte) Velayet”, ÇÜHFD, 2017, C. 2, S. 2, s. 157 – 180.
GÜVEN, Aydın: “Türk Hukukunda Ortak Velayet”, İBD, 2017, C. 91, S. 3, s. 120 – 130.
GÜVEN, Kudret: “Türk Hukukunda Evliliğin Sona Ermesi Halinde ve Evlilik Dışı İlişkide Velayet Hakkının Geldiği Son Nokta: Ortak Velayet”, BÜHFD, 2018, C. 4, S. 1, s. 11 – 64.
HATEMİ, Hüseyin: Aile Hukuku, 8. Baskı, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2020.
HATEMİ, Hüseyin/ SEROZAN, Rona: Aile Hukuku, Filiz Kitabevi, İstanbul 1993.
İNCE, Nurten: “Karşılaştırmalı Hukukta ve Türk Hukukunda Evlilik Birliğinin Boşanma ile Sona Ermesi Durumunda Birlikte Velâyet”, TAAD, 2018, S. 34, s. 189 – 229.
KILIÇOĞLU, Ahmet M.: Aile Hukuku, 4. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2019.
KİREMİTÇİ, Müge: Boşanma Sürecinde Müşterek Velayet ve Toplumsal Bakış Açısı, Legal Yayıncılık, İstanbul 2015.
KOÇHİSARLIOĞLU, Cengiz: Boşanmada Birlikte Velayet ve Yasanın Aşılması, Turhan Kitabevi, Ankara 2004.
KURT, Leyla Müjde: “Boşanma Durumunda Birlikte (Ortak) Velâyet”, İÜHFD, 2018, C. 9, S. 2, s. 157 – 186.
MÜNCH, Christof: Familienrecht in der Notar- und Gestaltungspraxis, C.H. BECK., 3. Auflage 2020.
SARI, Suat: “Evlilik Birliğinde Ana ve Babanın Velayeti Birlikte Kullanması”, LHD, 2007, S. 49, s. 83 – 94.
SERDAR, İlknur: “Birlikte Velayet”, DEÜHFD, 2008, C. 10, S. 1, s. 155 – 197.
SEROZAN, Rona: Soybağı Hukuku, Vedat Kitapçılık, Ankara 2005 (Serozan, 2005).
SEROZAN, Rona: “Soybağı Hukuku Üzerine Çeşitlemeler (Soybağı Hukuku)”, Prof. Dr. Bilge Öztan’a Armağan, Ankara 2008, s. 759 – 777 (Serozan, 2008).
ÖCAL-APAYDIN, Bahar: “İsviçre Medeni Kanununun Velayete İlişkin Hükümlerinde Değişiklik Yapılması ve Ortak Velayetin Kural Olarak Benimsenmesi”, BaÜHFD, 2016, C. 11, S. 145, s. 631 – 658.
ÖZDEMİR, Janset: “Velayet Hakkında Yeni Dönem 6684 S. Kanun İle Türk Hukukuna Uygun Bulunan Ortak Velayet Hakkı ve Türk Hukukunda Uygulanabilirliği Üzerine”, Hukuk Gündemi, 2019/1, s. 46 – 50.
ÖZDEMİR, Hayrunnisa/ RUHİ, Ahmet Cemal: Çocuk Hukuku, On İki Levha Yayıncılık, 2. Bası, İstanbul 2018.
ÖZTAN, Bilge: “Türk Hukukunda Boşanmada Birlikte Velayet”, Tuğrul Ansay’a Armağan, Ankara 2006, s. 251 – 260 (Öztan, 2006).
ÖZTAN, Bilge: Aile Hukuku, 6. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara 2015 (Öztan, 2015).
ÖZTAN, Bilge/ ÖZTAN, Fırat: “Boşanmada Birlikte Velayet ve Birlikte Velayetin Uygulanmasına İlişkin Modeller”, ÇÜHFD, 2020, C. 5, S. 1, s. 2569 – 2608.
ÖZTÜRK-ALMAÇ, Tuğçe: “Aile Arabuluculuğunda Ortak Velayetin Tesis Edilebilirliği”, THD, 2019, C. 14, S. 159, s. 2188- 2193.
ŞEN, Bülent/ AYBAY, Erdem: “Medeni Hukuk ve Sosyal Hizmet Bakış Açısıyla Birlikte Velayet Sorunu”, İKÜHFD, 2016, C. 15, S. 1, s. 589 – 615.
UZUN-KAZMACI, Özge: “Evlilik Dışında Velayetin Birlikte Kullanılması”, KHÜHFD, 2018, C. 6, S. 1, s. 171 – 186.