Bu çalışmada, karşılaştırmalı hukuktan ve özellikle İsviçre’deki uygulama örneklerinden de yararlanılarak, boşanma davasına bakan aile mahkemesinin, Türk Medeni Kanununun 169’uncu ve 346’ncı maddesi kapsamında, çocuğun menfaatlerinin korunmasına yönelik bir geçici önlem olarak, talep üzerine veya kendiliğinden, taraflara (ana baba, ebeveyn) arabulucuya veya boşanma süreci (aile) danışmanına başvurmaları talimatı verebileceği görüşü üzerinde durulmuştur. Bu kapsamda, çocuğun menfaatlerinin korunması bakımından arabuluculuğa veya boşanma süreci (aile) danışmanlığına neden ihtiyaç duyulduğu, konuya ilişkin olarak yabancı hukuk sistemlerindeki tecrübeler, Türk hukuku bakımından konunun pozitif hukuktaki temelleri, uygulama yöntemi ve mahkemenin emrinin yerine getirilmemesinin sonuçları ile boşanma arabuluculuğu ile boşanma süreci danışmanlığı arasındaki farklar açıklanmaya çalışılmıştır

.In this study, by utilizing practices in the comparative law and especially Switzerland, were focused on the opinion that under the Article 169 and 346 of the Turkish Civil Code, as a provisional measure to protect the child’s interests, either on request or spontaneously can be given instructions to the parties (mother and father, parent) by the family court to contact the mediator or divorce (family) counselor. In this context, were explained, the reasons why we need mediation or divorce (family) counseling in terms of protection of the child’s interests, experiences in foreign jurisdictions on the subject, the legal basis in Turkish positive law, the application method and the results of failure to fulfill court’s order, the differences between the divorce mediation and divorce counseling.