Vsevolod Mihayloviç Garşin, 19. yüzyıl Rus edebiyatında yetmişli yıllar kuşağının en önemli yazarlarından biridir. Sürekli derinleşen bir karamsarlık havasının hâkim olduğu bir dönemde, kendi kuşağının temsilcisi olarak tanınan Vsevolod Garşin’in çalışmalarının baskın tonu umutsuzluktur. Garşin’in çocukluk yıllarında yaşadığı aile dramı karakteri üzerinde derin izler bırakır. Garşin, çok erken yaşlarda zaman zaman alevlenen ve hayatı boyunca peşini bırakmayacak olan psikolojik rahatsızlıkla mücadele eder. İntihar ederek yaşamına son veren yazarın, otuz üç yıllık kısa ömrüne sığdırdığı edebi eserlerin büyük çoğunluğunu, arayış içinde olan hasta bir ruhun çaresizliği ile birlikte umutsuzluk ve ölüm teması oluşturur. Bu motiflerin en parlak yansıması, yazarın 1880’de yayımlanan “Gece” adlı öyküsünde kendini gösterir. Garşin’in kaleme aldığı diğer eserler gibi “Gece” öyküsü de günlüğünden alıntılar içerir. Yazar öyküsünde, babasına ve çocukluk yıllarına duyduğu özlemi, yalnızlığı ve içinde bulunduğu derin zihinsel karmaşayı işler.

Vsevolod Garshin is one of the most important writers of the generation of seventies in 19th-century Russian literature. During the period when a constantly deepening mood of pessimism prevails, the dominant tone of the works of Vsevolod Garshin, who is recognized as a representative of his generation, is despair. The vast majority of the literary works that the writer, who ended his life by committing suicide, fit into his short thirty-three-year life, are formed by the theme of death with the helplessness and hopelessness of a sick soul in search of. The most brilliant reflection of these motifs manifests itself in his story "The Night", published in 1880. Like Garshin's other works, his story "The Night" contains excerpts from his diary.