Bedenin belli başlı kimi içsel araçları dışarıdan gelebilecek tehlikelere karşı kullanmasını tanımlayan bağışıklık kavramı, pek çok disiplinde kullanılan bir başlık olmuştur. Politik bağlamda kullanımında bağışıklık, tekil bireyler veya nüfus gruplarının birbirleriyle ve yönetim kütlesi ile olan karşılıklı ilişkisini açıklayan İtalyan felsefeci Roberto Esposito tarafından tartışılmıştır. Fakat bu ilişkinin doğası ve mekanizmaları her zaman iki tarafında yararına çalışmamaktadır; yönetim mekanizmaları ve bunların davranışları, bireylerin haklarına karşı çalışabilir. Bu ilişkideki bireylerin genellikle yetişkinler olarak algılandığı görüşüne karşın, çocuklar da devletin yönetim mekanizmalarının aldırışsızlığından mustarip olabilirler. Bu çalışmanın amacı, Gudrun Pausewang ve Lois Lowry’nin eserleri aracılığıyla çocukların yönetim bağışıklığının kimi zaman negatif olabilen etkileri ile yüzleştiklerini tartışmaktır.

Immunity, which describes the situation the body utilizes certain internal tools to protect it from outsider hazards, has been a topic that is iterated in various disciplines. Throughout its political use, immunity is debated on by the Italian philosopher Roberto Esposito in relation to situations where single individuals or groups of population are in a mutual relationship with the administrative body. However, the nature of this relationship and its mechanisms do not always work to the benefit of both sides; the ruling mechanism and its behaviours may be against the rights of the individual. On the contrary to the idea that individuals in this relationship are most often perceived as adults, children can also be affected from the indifference of the administrative mechanisms of the state. The aim of this study is to discuss the reflection of how children are facing the sometimes negatory effects of administrative immunisation through the works of Gudrun Pausewang, and Lois Lawry.