Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Örgütsel Etkililik Sorunu: Teorik Bir Değerlendirme

Birörgüt için ihtiyaç duyduğu kaynaklar büyük önem taşımaktadır. Çünkü kaynaklar,örgütler için son derece sınırlı ve pahalıdır. Örgütsel etkililik, kıt vepahalı olan kaynakların hangi seviyede iyi kullanılabildiğini açıklamaktadır.İnsan kaynaklarının yoğun olarak bulunduğu kamu örgütleri için de örgütseletkililik büyük önem taşımaktadır. Günümüzün küreselleşen dünyasında örgütseletkililik, kamu kurum ve kuruluşları için de önem taşımaktadır. Nitekimülkemizde kamu bürokrasisinde örgütsel etkililik, performans gibi kavramlaraartık sıklıkla rastlanmaktadır. Kamuoyunun gündeminde de kamu sektöründekiörgütsel etkililik ile ilgili sorun tespitlerine sıklıkla rastlanmaktadır. Bubağlamda kamuoyunda oluşan algı çoğunlukla olumsuz bir nitelik göstermektedir.Türk kamu sektöründe örgütsel etkililiğe yeterince önem verilmediği, bu yöndekiçalışmaların yetersiz olduğu sıklıkla değerlendirilmektedir. Çalışmada örgütseletkililik kavramına değinildikten sonra kamu kurum ve kuruluşlarındaki örgütseletkililik sorunu teorik bağlamda değerlendirilmekte ve çözüm önerilerine yerverilmektedir.

The Problem of Organizational Effectiveness for Public Institutions and Establishments: A Review

The resources that an organization needs are of great importance. Because resources are very limited and expensive extremely for organizations. Organizational effectiveness explains that limited and expensive resources which level may be used well. Organizational effectiveness is also of great importance for public organizations where human resources are ıntensive. In today's globalizing world, organizational effectiveness is also important for public institutions and organizations. As a matter of fact, concepts such as organizational effectiveness and performance in the public bureaucracy are now frequently encountered in our country. Problems related to organizational effectiveness in the public sector are frequently encountered in the agenda of the public opinion. In this context, public perception is mostly negative. It is frequently evaluated that organizational effectiveness is not given enough importance in the Turkish public sector and studies in this direction are inadequate. After discussing the concept of organizational effectiveness in the study, the organizational effectiveness problem in public institutions and organizations is evaluated in the theoretical context and solutions are suggested.

PDF

___

Aldemir, C. (1985). Örgütler ve yönetimi. İzmir: Bilgehan Basımevi.
Altunoğlu, B. K. (2013). Sağlık bilimleri enstitüsünün örgütsel etkililik analizi. Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
Cameron, K. (1978). Measuring organizational effectiveness in institutions of higher education. Administrative Science Quarterly, 23(4), 604-632.
Cameron, K. S., & Whetten D. A. (Eds.). (1983). Organizational effectiveness: A comparison of multiple models. Academic Press. USA: Academic Press.
Demirkasımoğlu, N., & Taşkın, P. (2015). Yetenek yönetiminin örgütsel etkililik ile ilişkisi: özel öğretim kurumları örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(4), 268-285.
Easton, D. (1957). An approach to the analysis of political systems. World Politics, 9(3), 383-400.
Ergeneli, A. (1995). Örgütsel etkililik kriteri olarak lider davranışının örgütsel iklim ile ilişkisi: görev karmaşıklığı bakımından farklılaşan iki örgüte ilişkin bir uygulama. AÜSBF Dergisi, (50), 187-199.
Eroğlu, U. (2006). İşletmelerde eğitim faaliyetlerinin etkinliğinin ölçümüne ilişkin bir model önerisi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(2), 111-132.
Ferecov, R. (2011). İnsan kaynakları yönetiminde performans değerleme yöntemleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (8), 133-154.
Gavcar, E., Bulut, Z. A., & Engin, K. (2006). Konaklama işletmelerinde uygulanan performans değerleme sistemleri ve uygulama alanları (Muğla ili örneği). Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 13(2), 31-45.
Gaziel, H. (1996). School effectiveness and effectiveness indicators: parents’, students’, teachers, and principals’ perspectives. International Review of Education, 42(5), 475 – 494.
Gilmer, V. H. (1971). Industrial and organizational psychology. New York: Mc Graw-Hill Book Comp.
Karslı, M. D. (1998). Yönetsel etkililik. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Nemli, E. (1998). Rekabet avantajı kazanmada örgütsel esnekliğin önemi. Amme İdaresi Dergisi, 31(3), 75-86.
Odden, A. (2013). Getting the best people into the toughest jobs; changes in talent management in education. Washington, DC: Center for American Progress.
Özutku, H. (2001). Küçük ve orta ölçekli işletmelerde örgütsel etkililik ve Afyon bölgesinde mermercilik işletmelerinde bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi.
Polatoğlu, A. (2004). Örgüt kuramları ve iletişim. Amme İdaresi Dergisi, 37(4), 31-55.
Roberts, K. H. (1993). New challenges to understanding organizations. Organizational effectiveness as a theoretical foundation for research on reliability enhancing organizations. New York: Macmillan Publishing Company.
Sabuncuoğlu, E. T. (2010). Kamu örgütlerine yönelik örgütsel etkililik modeli. Doktora Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
Schein, E. H. (2000). Örgüt psikolojisi. (Çev. Mustafa TOSUN). Ankara: TODAİE.
Sowa, J. E., Coleman, S., & Sandfort, J. R. (2004). No longer unmeasurable? A Multidimensional integrated model of nonprofit organizational effectiveness. Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, 33, 711-728.
Torun, Y. (2009). Meritokrasi: adaletin terazisi mi yoksa bir adalet illuzyonu mu?. Eğitim Bilim Toplum Dergisi, 7(26), 89-99.
Başaran, İ. E. (1982). Örgütsel davranışın yönetimi. Ankara: Sevinç Matbaası.
Türkmenoğlu, M. A. (2018). Putting humanity before brand reputation in the context of Turkey. In: Reputation Management Techniques in Public Relations (pp. 339-357). USA: IGI Global.
Dinçer, Ö., & Fidan, Y. (1996). İşletme yönetimine giriş. İstanbul: Beta Yayınları.
Ülgen, H., & Mirze S. K. (2004). İşletmelerde stratejik yönetim. İstanbul: Literatür Yayınları.
Erdoğan, İ. (1999). İşletme yönetiminde örgütsel davranış. İstanbul: Avcıol Basım Yayım.
Witte, J. F., & Walsh, D. J. (1990). A systematic test of the effective schools model. Educational Evaluation and Policy Analysis, 12(2), 188-212.
Eren, E. (1993). Yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta Basım A.Ş..
Yıldız, G. (2016). Türk kamu yönetiminde liyakat ilkesi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (Aralık 2016 Özel Sayı), 140-180.
Ergül, H. F. (2005). Motivasyon ve motivasyon teknikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(14), 67-79.
Prokopenko, J. (1995). Verimlilik yönetimi uygulamalı el kitabı. (Çev: O. Baykal, J. L. Price, N. Atalay, & E. Fidan). The study of organizational effectiveness, sociological quarterly. Ankara: NPM Yayınları.
Yüceler, A. (2009). Örgütsel bağlılık ve örgüt iklimi ilişkisi: teorik ve uygulamalı bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 445-458.
Şimşek, M., &Nursoy,M. (2002). Toplam kalite yönetiminde performans ölçümü. İstanbul: Hayat Yayınları.
Yükçü, S., & Atağan, G. (2009). Etkinlik, etkililik ve verimlilik kavramlarının yarattığı karışıklık. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(4), 1-13.