İşletmelerin Stratejik Yönetiminde Sosyal Ekonomik Ağların Önemi

Günümüzde sınırsız sayı ve içerikteki iletişim olanaklarıyla “ağların ağı” olarak nitelenen internetüzerinden kurulan sosyal ağların kullanımı küresel düzeyde yaygınlaştıkça, bu tür iletişim ağlarınaekonomik ağlar da eklemlenmiştir. Böylece internet insanlık tarihinde şimdiye kadar görülmemiştarz ve içerikte yeni “sosyal ve ekonomik ilişkileri” gündeme getirmeye başlamış; gelenekselekonomilerde yüzyıllardır benzer şekilde tanımlanan yönetim, satış, talep, arz, fiyat, pazarlama vb.konularla ilişkili tüm klasik kuramlar yeni ortaya çıkan “sosyal ve ekonomik ağlar” içerisindeyeniden tanımlanmaya başlanmıştır. Temel amacı strateji oluşturma sürecinde sosyal ve ekonomikağlara odaklanmanın anlam ve önemini ortaya koymak olan bu araştırma kapsamında, 21.yüzyıldasosyo-ekonomik alanlarda yaşanan değişim ve dönüşümleri açıklayan paradigmalar çerçevesindesosyal ve ekonomik ağ odaklı strateji oluşturma süreçleri incelenmeye çalışılmıştır.

The Importance of Social Economic Networks For Strategic Management of Enterprises

Today, as the use of social networks established on the internet, which is described as "network of networks" with the unlimited number and content communication possibilities, spreads at the global level, economic networks are also added to such communication networks. Thus, the internet has begun to bring "new kinds of social and economic relations" to the agenda in a way that has never been witnessed before. In the traditional economies, similarly defined classical theories for ages related to management, sales, demand, supply, price, marketing, etc. have been redefined within the emerging "social and economic networks." In the context of this research, which focuses on the significance of focusing on social and economic networks in the process of creating a core strategy; social and economic network-oriented strategy-making processes have been tried to be examined within the framework of paradigms that explain the changes and transformations experienced in the socio-economic areas in the 21st century.

PDF

___

Abercrombie, N., & Longhurst, B. (2007). Dictionary of Media Studies. London: Penguin Books.
Acar, E. (2007). Yarı Resmi Bir Örgütte Stratejik Planlama Uygulaması: Aydın Ticaret Odası Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.
Akgemici, T. (2015). Stratejik Yönetim. Ankara: Gazi Kitabevi.
Altunay, M. C. (2010). Twitter: Gündelik Yaşamın Yeni Rutini Pıt Net. 6. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Avcı, Ö. (2015). Dijital Yaşamın Dijital Özne(l)leri: Herkes ya da Hiç Kimse. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 248-266.
Aydemir, S. (2011). Aile İşletmelerinde Yöneticilerin Stratejik Yönetim Ve Planlamaya İlişkin Algılarının İncelenmesi: Zonguldak-Bartın-Karabük Bölgesi Örneği. Doktora Tezi. Zonguldak: Bülent Ecevit Üniversitesi.
Aydın, M. D., & Aksoy, S. (2007), Kamu Kesiminde Stratejik Planlama Ve Çalışanlara Yansıması: Hacettepe Üniversitesi Örneği. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25(1), 293-322.
Barca, M., & Hızıroğlu, M. (2009). 2000’li Yıllarda Türkiye’de Stratejik Yönetim Alanının Entelektüel Yapısı. Eskişehir İİBF Dergisi, 1(4), 110-119.
Barca, M., & Nohutçu, A. (2008). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar. Ankara: Seçkin Yayınları.
Bayrak, A. (2013). Belediyelerde Stratejik Yönetim Ve Faaliyetlerin Önceliklendirmesine Yönelik Bir Model Önerisi. Yüksek Lisans Tezi. Bursa: Uludağ Üniversitesi.
Bayraktar, B. B., & Yıldız, A. K. (2007). Kurumsal Bilginin Stratejik Planlama Sürecinde Kullanılması: Bir İlçe Belediyesi Örneği. Bilgi Dünyası, 8(2), 280-296.
Bell, D. (2001). An Introduction to Cyberculture. New York: Routledge Pub.
Bhatt, G. D. (2001). Knowledge management in organizations: examining the interaction between technologies, techniques, and people. Journal of Knowledge Management. 5(1), 68-75.
Bookchin, M. (1996). Ekolojik Bir Topluma Doğru. Abdullah Yılmaz (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Boyd, D. M., & Ellison, N. B. (2007). Social Network Sites; Definition History and Scholarship. Journal of Computer Mediatedm Comminication. 13(1), 210-230.
Buzlu, V. (2014). Stratejik Yönetim, Planlama ve Sağlık Sektörü. İstanbul: Sistem Yayınları.
Castells, M. (2001). The Internet Galaxy:Reflections on the Internet, Business and Society. Oxford: Oxford University Press.
Castells, M. (2005). Ağ Toplumunun Yükselişi, Enformasyon Çağı: Ekonomi, Toplum Kültür. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Castells, M. (2010). Enformasyon Çağı: Ekonomi, Toplum ve Kültür. Cilt 2: Kimliğin Gücü. Ebru Kılıç (Çev.). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Castells, M. (2013). The Network Society: A Cross Cultural Perspective. Northampton: Edward Elgar Publishing Limited.
Chua, T. H. H., & Chang, L. (2016). Follow me and like my beautiful selfies: Singapore teenage girls’engagement in self- presentation and peer comparison on social media. Computers in Human Behavior. 55(A), 190-197.
Colombain, J. (1997). Siber Kültür. (Çev. Bülent Küçükerdoğan). İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
Çevik, H. H. (2010). Kamu Yönetimi, Kavramlar, Sorunlar, Tartışmalar. Ankara: Seçkin Yayınları.
Çiftçi, T. (2011). Üç Adımda Stratejik Yönetim, İstihbaratİstikamet-İcraat. İstanbul: İstanbul Sanayi Odası Yayınları.
Dalmış, A. B. (2014). Türkiye’de Ticari Hava Taşımacılık Sektörünün Strateji Belirleme Sürecinde SWOT Analizinin Rolü: Tasarım Okulu Perspektifiyle Bir İnceleme. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Türk Hava Kurumu Üniversitesi.
David, F. R. (2005). Strategic Management: Concepts and Cases. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Demirdizen, Ö. (2012). Stratejik Planlama, Stratejik Planlama Süreci, Hukuki Altyapısı ve Kamuda Gelişimi. Akademik Bakış Dergisi. 3(31), 31.
Dinçer, Ö. (2013). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım Ltd Şti.
Doğan, H. (2008). Örgütlerde Vizyon Ve Misyonların Çalışanlarca Kabulü ve Adnan Menderes Üniversitesi Örneği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 10(3), 93-110.
Dolgun, U. (2008). Şeffaf Hapishane yahut Gözetim Toplumu. İstanbul: Ötüken Yayınları. Efil, İ. (2011). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Alfa Aktüel.
Eren, E. (2015). İşletmelerde Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Beta Basım Yayım.
Gere, C. (2008). Digital Culture, Second Edition. London: Reaktion Pub.
Güçlü, N. (2003). Stratejik Yönetim. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 23(2), 61-85.
Gül, S. K., & Kırılmaz, M. (2013). Kamu Kurumlarında Stratejik Yönetim. Ankara: Adalet Yayınevi.
Hazar, M. (2011). Sosyal Medya Bağımlılığı: Bir Alan Araştırması. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. 2011 (32), 151-176.
Hemsley, J., & Mason, R. M. (2013). Knowledge and knowledge management in the social media age. Research & Policies 2013 (23), 168.
Jenkins, H., & Thorburn, D. (2004). Democracy and new media. Cambridge: The MIT Press.
Jones, S. (1998). Virtual Culture: Identity and Communication in Cybersociety. CA: Sage Publications. Kaplan, M. A., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media Business. Horizons. 53 (1), 59-68.
Karal, H., & Kokoç, M. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Ağ Siteleri Kullanım Amaçlarını Belirlemeye Yönelik Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 1(3), 251-263.
Koçel, T. (2011). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Arıkan Basım Yayın.
Kuyucu, M. (2015). Web 2. Haçlı Seferleri Twitter ile Ana Akım Medyanın Erişim Savaşı. İçinde: S. E. Karakulakoğlu & Ö. Uğurlu (Ed.), İletişim Çalışmalarında Dijital Yaklaşımlar: Twitter içinde (s.145-181). Ankara: Heretik Basın Yayın.
Lévy, P. (2001). Cyberculture. Minneapolis: University of Minneapolis Press.
Murat, G., & Bağdigen, M. (2008). Kamu İdarelerinde Stratejik Planlama ve Yönetim. Ankara: Gazi Kitabevi.
Narinoğlu, A. (2009). Yerel Yönetimlerde Stratejik Planlama ve Uygulama. İstanbul: Mart Matbaacılık.
Nohutçu, A. (2008). Yerel Yönetimlerde Stratejik Plan Uygulama Girişimleri. 1. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu. Sakarya.
Özgür, H. (2004). Kamu Örgütlerinde Stratejik Yönetim. İçinden: M. Acar & H. Özgür (Ed.), Çağdaş Kamu Yönetimi I. (s. 208-252). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Öztop, S. (2007): Stratejik Planlamanın Belediyelere Uygulanması. Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi.
Paker, K. O. (2007). İletişimin Fast Food’u: Sanal Diyarlarda Oyun, Chat ve Gizemli Yabancı, Medya Okumaları. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Pittman, M., & Reich, B. (2016). Social media and loneliness: Why an Instagram picture may be worth more than a thousand Twitter words. Computers in Human Behavior. 62(2016), 155-167.
Rab, Á. (2007). Digital culture - Digitalised Culture and Culture Created on A Digital Platform Information. Budapest: Coursebook.
Rheingold, H. (1993). The Virtual Community: Finding Connection in a Computerised World. London: Secker and Warburg Pub.
Ryan, J. (2010). A History of The Internet and The Digital Future. London: Rreaktion Books.
Söyler, İ. (2007. Kamu Sektöründe Stratejik Yönetim Uygulanabilir mi? Engeller/Güçlükler. Maliye Dergisi. 152, 103-115.
Subaşı, N. (2005). İnternet ve Sanal Cemaat Tartışmaları. İçinde: M. Binark & B. Kılıçbay (Ed.), İnternet, Toplum, Kültür. (s.106-117). İstanbul: Epos Yayınları
Şentürk, H. (2005). Belediyelerde Stratejik Planlama. İstanbul: İlke Yayınları.
Thompson, J. B. (1995). The Media and Modernity, Cambridge: Polity Press.
Timisi, N. (2003). Yeni İletişim Teknolojileri ve Demokrasi, Ankara: Dost Yayınevi.
Toprak, A. (2009). Toplumsal Paylaşım Ağı Facebook: Görülüyorum Öyleyse Varım!. İstanbul: Kalkedon Yayınları.
Tosun, B. N. (2010). İletişim Temelli Marka Yönetimi. İstanbul: Beta Yayınları.
TUİK (2015). Hane Halkı Bilişim Teknolojileri Kullanım Araştırması.. (Erişim: 15. 06. 2017), http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?alt_id=60
Ülgen, H., & Mirze, K. (2013). İşletmelerde Stratejik Yönetim, İstanbul: Literatür Yay.
Weinreich, F. (1997). Establishing a point of view toward virtual communities. (Erişim: 15. 06. 2017), http://www.december.com/cmc/mag/1997/feb/weinsen. html
Wenger, E. C., & Snyder, W. M. (2000). Communities of practice: The organizational frontier. Harvard Business Review. January–February, 139–146.