Ulusal Yenilik Sistemi Çerçevesinde Uygulanan Bilim ve Teknoloji Politikaları: İsrail, AB ve Türkiye Örneği

Günümuzde bilim ve teknoloji politikaları bir ülkenin ekonomik performansını etkileyen en önemli unsurlardan biridir. Diger taraftan sadece bilim ve teknoloji politikaları uygulamak hızla degişen ekonomik çevre içerisinde başarılı olmak için yeterli degildir. Ulusal Yenilik Sistemi adını verdigimiz kurumsal yapılanmalar bilim ve teknoloji politikaları ile birlikte ülkenin daha üstün bir ekonomik performans sergilemesini saglamaktadır. Ulusal Yenilik Sistemini oluşturmuş, bunu bilim ve teknoloji poltikalariyla bütünleştirmiş ülkeler başarılı sonuçlar elde etmişlerdir. Bu çalışmada Ulusal Yenilik Sistemi'ni saglam bir zemine oturtan İsrail, Avrupa Paradoksu'na çözüm arayan AB ve Ulusal Yenilik Sistemi'ni geliştirmeye çalışan Türkiye'nin bilim ve teknoloji politikaları analiz edilmektedir.

Science and Technology Policies Which Was Applicated by National Innovation System Framework: The Cases of Eu, Israel and Turkey

Contemporarily, science and technology policies are one of the most important factors that effects economic performance of a country. On the other hand, only implementing science and technology policies is not enough in a rapidly changing economic environment. In addition to science and technology policies; institutional structures, which we called as National Innovation System, can provide a better economic performance of a country. So countries , which establish their National Innovation Systems and combine them to their science and technology policies can achieve successful results. In this article, science and technology policies of Israel, who has a well established National Innovation System, the European Union (EU), who is searching for a solution for European Paradox and Turkey, who is trying to develop National Innovation System are analyzed.

PDF

___

Aslanoğlu, E. (2001). Ulusal Yenilenme Sistemleri çerçevesinde Türkiye'de Teknoloji Politikaları. V: ERC/ODTU Uluslararası Ekonomi Kongresinde Sunulan Teblig: Ankara.
AB Altıncı Çerçeve Programı Ulusal Koordinasyon Ofisi,
www.fp6.org.tr/web/genel_bilgi.htm. (Erişim tarihi:25.02.2004).
Besgrove, K. (1999). National Innovation Systems of Selected Nations,
www.genius.org.br/PNMICRO/doc/GM_national%20innovation%20systems %20of%20selected%20nations%20NatInnSys.pdf. (Erişim tarihi: 17.01.2004).
DPT. (2000a). Sekizinci Beş Yılık Kalkınma Planı. DPT Yayını: Ankara.
DPT. (2000b). Bilim ve Teknoloji Özel İhtisas Komisyonu Raporu. DPT Yayını: Ankara.
European Commission (1995). Green Paper on Innovation.
Feinson, S. (2002). National Innovation Systems Overview and Country Cases, www.cspo.org/products/rocky/Rock-Voll-l.PDF. (Erişim tarihi: 12.01.2004)
Freeman, C. ve Soete, L. (2003). Yenilik İktisadı. Çev. Ergun Turkcan. TUBİTAK Yayınları: Ankara.
Göker, A. (2003). Onuncu Yılında Türk Bilim ve Teknoloji Politikasi: 1993-2003: Ankara. www.inovasyon.org. (Erişim tarihi: 12.01.2004)
İGEME. (2000). İsrail Ülke Etüdü. İGEME Yayını: İstanbul.
İSO. (2003). Avrupa Birligi Altıncı Çerceve Programı. ISO Yayınları: İstanbul.
İTO. (1997). İsrail Ülke Etüdü. İTO Yayını No: 1997-22: İstanbul.
İyidogan, S. (2003). Avrupa Birliği Sanayi ve Teknoloji Politikaları Paradoksu. Dünden Bugüne Avrupa Birliği. Der. Beril Dedeoğlu. Boyut Yayınları: İstanbul.
Lundwall, B. A. v.d. (2001). National Systems of Production, Innovation and Competence Building. DRUID Summer Conference: Denmark.
Kaplan, Z. (2004). Avrupa Birligi'nde Bilim ve Teknoloji Politikaları ve Adaylık Süresinde Türkiye'nin Uyumu, 3. Ulusal Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi, Eskişehir, s. 187-195
Niosi, J. (2002). National Systems of Innovations are "x-efficent" (and x-effective): Why Some Are Slow Learners. Research Policy. 31 (2002). s.291-302.
OECD. (1999). Managing National Innovation Systems. OECD Publication.
OECD. (1997). National Innovation Systems. OECD Publication.
Şahin, H. (2002). Türkiye Ekonomisi. 7. Baskı. Ezgi Kitabevi: Bursa.
Taymaz, E. (2001). Ulusal Yenilik Sistemi: Türkiye İmalat Sanayiinde Teknolojik Değişim ve Yenilik Süreçleri. TÜBİTAK/TTGV/DİE: Ankara.
Trajtenberg, M. (2000). R&D Policy in Israel: An Overview and Reassessment. NBER Working Paper. No:7930.
TÜBİTAK. Bilim ve Teknoloji Stratejileri-Vizyon 2023, www.vizyon2023.tubitak.gov.tr/genelbilgi/, (Erişim tarihi: 26.12.2004).
TÜBİTAK-BTP. (1999). Türkiye'nin Bilim ve Teknoloji Politikası. TÜBİTAK Yayını: Ankara.
Türkcan, E. (2001). Teknoloji Çağında Türkiye'yi Çağa Taşıyacak Bilim ve Eğitim Politikaları. Yeni Ekonomi El Kitabı. TCMB Yayını: Ankara.
TÜSİAD. (2003). Ulusal İnovasyon Sistemi: Kavramsal Çerçeve, Türkiye İncelemesi ve Ülke Örnekleri. TÜSİAD Yayınlan Yayın No: 2003110/362: İstanbul.
Yücel, İ. H. (1997). Bilim-Teknoloji Politikaları ve 21.Yüzyılın Toplumu. DPT Yayını: Ankara.
www.eureka.tubitak.gov.tr/g-amac.html. (Erişim tarihi: 20.02.2004).
www.tubitak.gov.tr/vidb/cost.html. (Erişim tarihi: 20.02.2004).