Nalan BEŞER GÖRDELES, LEYLA BAYSAN ARABACI, Gülçin UZUNOĞLU

Türkiye'de bir bölge psikiyatri hastanesinde tedavi olan suça itilmiş çocuk profilleri

Amaç: Çalışma, bir bölge psikiyatri hastanesinde 2010-2014 yılları arasında tedavi edilmiş olan suça itilmiş çocukların profillerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Geriye dönük kohort olarak tasarlanan çalışma, 20002014 yılları arasında bir bölge psikiyatri hastanesi Çocuk ve Ergen Psikiyatri yataklı birimlerinde adli olgu olarak ayaktan veya yatırılarak tedavi gören suça itilmiş 144 çocuk/ergenin dosya kayıtları incelenerek yapılmıştır. Çalışmada, çocuk/ergenlerin sosyodemografik özellikleri ve suç profilleri açık ve kapalı uçlu olarak hazırlanmış 23 soru ile incelenmiştir. Verilerin değerlendirmesinde, sayı-yüzde dağılımları ve Yates ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: İncelenen olguların %79.9'u erkek ve yaş ortalaması 15.33±1.54'dür. Olguların %59.0'unun adli nedenden dolayı tedavi edildiği sırada okula devam etmediği, %13.2'sinin daha önce işçi olarak çalıştığı belirlenmiştir. Olguların %72.2'si ailesi ile yaşamaktadır, %65.3'ünün aileleri ile ilişkileri olumsuzdur. Olguların %11.8'inin babasında alkol kötüye kullanımı, %4.9'unun babasında geçmişte yasal sorun öyküsü bulunmaktadır. Olguların %70.8'inde kronik ruhsal bozukluk olup, %13.9'una birden çok psikiyatrik tanı konmuştur. Olguların %81.2'si ilk kez suç işlemiş olup, %18.8'inde yineleyen suç öyküsü vardır. Geçmişte göç öyküsü bulunan ve aile ilişkilerini olumsuz olarak değerlendiren olguların daha fazla sayıda suça karıştığı saptanmıştır. Sonuç: Suça itilmiş çocuk/ergenlerin birçoğunun kronik bir ruhsal bozukluğa sahip olduğu, okul başarılarının ve anne-babalarının eğitim düzeyinin düşük olduğu, geçmiş göç öyküsüne ve olumsuz aile ilişkisine sahip olanların birden çok suç işlediği saptanmıştır. (Anadolu Psikiyatri Derg 2016; 17(4):317-324)

The profiles of children pushed to crime who are treated in a regional psychiatric hospital in Turkey

Objective: The study was conducted to determine the profiles of the children pushed into crime who treated in psychiatric hospital between the years of 2010-2014. Methods: The study, designed as a Retrospective cohort, was conducted by examining the file records of 144 adolescents/children pushed into crime. These outpatient or inpatient adolescents / children were treated as forensic case in a Child and Adolescent Psychiatry Inpatient Units in a regional psychiatric hospital between the years of 2010-2014. Results: 79.9% of investigated cases were men and their average age was 15.33±1.54. It was determined that 59.0% of the cases did not attend school while the treatment period because of the legal cause and 13.2% of these cases worked as a laborer before. 65.3 % them living with their family. Of 72.2% adolescents have negative relationship with their family. 11.8% of adolescents fathers' have alcohol-substance and 4.9% of adolescent fathers' have abuse and legal problems. 70.8% adolescents have diagnosis of chronic mental illness, 13.9% of them has more than one psychiatric diagnosis. 81.2's% adolescents have committed crimes for the first time and 18.8% of hem has repeated crime stories. It was determined that adolescents who have migration story and bad family relationships in their past involved in the crimes. Conclusion: It was determined that many of the adolescents pushed in to crime have mental disorder, their academic success and parents' educational level are low, they have past migration story and the adolescents having a negative family relationships commit repetitive crime. (Anatolian Journal of Psychiatry 2016; 17(4):317-324)

PDF

___

1. Türk Dil Kurumu. Türkçe Sözlük. Basım 549, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 2005, s.2200.
2. Balcıoğlu İ. Suç, Göç ve Çocuklar Şiddet ve Toplum. İstanbul: Bilge Yayınları, 2001, s.203.
3. Basut E, Erden G. Suça yönelen ve suça yönelmeyen ergenlerin stres belirtileri ve stresle başa çıkma örüntüleri yönünden incelenmesi. Turk J Child Adolesc Mental Health 2005; 12:48-55.
4. Resmi Gazete (2005) 15 Temmuz 2005 Tarihli, 25876 Türk Ceza Kanunu (Kanun No: 5395) http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.539 5.pdf (Erişim tarihi: 03.07.2005)
5. Aderinto A. Social correlates and coping measures of street-children: Comparative study of street and non-street children in South-Western Nigeria. Child Abuse & Negl 2000; 9:199-1213.
6. Aksoy A, Ögel K. Tutuklu ve hükümlü ergenlerin özellikleri: Türkiye'de yapılan çalışmaların gözden geçirilmesi. Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürlüğünün Gözetimindeki Çocuklara Yönelik Hizmetlerin İyileştirilmesi Projesi İhtiyaç- ların Belirlenmesi Çalışması. İstanbul: Yeniden Sağlık ve Eğitim Derneği Yayınları, 2004.
7. Ali M, Shahab S, Ushijima H, Muynck A. Street children in Pakistan: A situational analysis of social condition and nutritional status. Soc Sci Med 2004; 59:1707-1717.
8. Çamkerten F. Ankara çocuk ıslahevinde bulunan suça yönelmiş çocuklara uygulanan mesleğe yöneltme çalışmalarının değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Program Geliştirme Ana Bilim Dalı, Ankara, 1999.
9. Hancı H. Çocuk suçluluğuna yol açan sosyal bir yara, iç göçler ve çarpık kentleşme. İzmir Tabip Odası Bülteni 1999; 5(6):24-28.
10. Hemphill S, Littlefield L. Child and family predictors of therapy outcome for children with behavioral and emotional problems. Child Psychiatry and Human Development 2005; 10(7): 578-593.
11. Resmi Gazete (2004) 12 Ekim 2004 Tarihli, 25611 Türk Ceza Kanunu (Kanun No: 5237) http://www.enofis.com.tr/mevzuat/kanunlar/Turk %20Ceza%20Kanunu.pdf (Erişim tarihi: 20.05.2015)
12. Ögel G. Çocuk, suç ve bireyselleştirilmiş iyileştirme. Çocuklar için Adalet Projesi, Ankara, 2014.
13. Akyüz G, Yücel Beyaztaş F, Kuğu N, Analan E, Doğan O. Suç işledikleri iddiasıyla muayene için gönderilen çocuk ve ergenlerde sosyodemografik ve klinik özelliklerin değerlendirilmesi. Adli Tıp Bülteni 2000; 5(2):70-75.
14. Ayaz M, Ayaz AB, Soylu N. Çocuk ve ergen adli olgularda ruhsal değerlendirme. Klinik Psikiyatri 2012; 15:33-40.
15. Sarı Gökten E. 2009-2011 Yılları arasında bir devlet hastanesinde çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgular. Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı Dergisi 2011; 18(2):105-116.
16. Aksu H, Karakoç Demirkaya S, Özgür BG, Gün B. Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatri Derg 2013; 14:369-377.
17. Göker Z, Tural Hesapçıoğlu S, Sarp KS, Tanrı- över Kandil S. KTÜ Tıp Fakültesi çocuk-ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine son iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi. J For Med 2006; 20(3):1-5.
18. Ryan JP, Williams AB, Courtney ME. Adolescent neglect, juvenile delinquency ans risk of recidivism. J Youth Adolescence 2013; 42:454-465.
19. Isir AB, Tokdemir M, Küçüker H, Dulger HE. Role of family factors in adolescent delinquency in an Elazig/Turkey reformatory. J Forensic Sci 2007; 52(1):125-127.
20. Kızmaz Z. Sosyolojik suç kuramlarının suç olgusunu açıklama potansiyelleri üzerine bir değerlendirme. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2005; 29(2):149-174.
21. Şenses A, Akbaş S, Baykal S, Karakurt MN. Hırsızlık suçuna sürüklenmiş erkek ergenlerin psikiyatrik tanı dağılımları ve nöropsikolojik özellikleri. J For Med 2014; 28(3):223-233.
22. Köse S, Aslan Z, Başgül ŞS, Şahin S, Yılmaz Z, Çıtak S, et al. Bir eğitim ve araştırma hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgular. Anadolu Psikiyatri Derg 2011; 12:221- 225.
23. Ögel K, Yücel H. Sokakta yaşayan ergenler ve sağlık durumları. Anadolu Psikiyatri Derg 2005; 6:11-18.
24. Berdahl T, Hoyt D, Whitbeck LB. Predictors of first mental services utilization among homoless and runaway adolescent. J Adolesc Health 2005; 37:145-154.
25. Caldwell MR, Wiebe RP, Cleveland H. The influence of future certainty and contextual factors on delinquent behavior and school adjustment among African American adolescents. J Youth Adolescence 2006; 35(4):591-602.
26. Pullmann MD. Predictors of criminal charges for youth in publiic mental health during the transition to adulthod. J Child Fam Stud 2010; 19:483-491.
27. Aebi M, Giger J, Plattner B, Metzke CW, Steinhausen H. problem coping skills, psychosocial adversities and mental health problems in children and adolescents as predictors of criminal outcomes in young adulthood. Eur Child Adolesc Psychiatry 2014; 23:283-293.