FİGEN YARDIMCI, DİDAR ZÜMRÜT BAŞBAKKAL, DİLEK BEYTUT, Gonca MUSLU, Ayşe ERSUN

Ekip Çalışması Tutumları Ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması

Amaç: Sağlık çalışanlarının ekip ruhu içinde çalışma yeteneğine sahip olmaları önemlidir. Bu nedenle sağlık çalışan- larının birlikte çalışma, işbirliği ve ekip çalışması becerileri geliştirilmelidir. Bu araştırmada sağlık ekibi üyelerinden hemşire ve hekimlerin ekip çalışmasına ilişkin tutumlarını belirlemek için Ekip Çalışması Tutumları Ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik çalışmasının yapılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bir hastanede çalışan hemşire ve hekimden oluşan 150 kişi örneklemi oluşturmuştur. Veriler Tanıtıcı Bilgiler Formu ve Ekip Çalışması Tutumları Ölçeği kullanılarak toplan- mıştır. Beş alt boyut ve 30 maddeden oluşan ölçeğin çeviri-geri çeviri yöntemi ile Türkçe uyarlaması, sekiz uzman ile dil ve içerik geçerliliği yapılmış, iki madde ölçekten çıkarılmıştır. Elde edilen verilere doğrulayıcı faktör analizi (DFA) uygulanmış, güvenilirlik için madde analizi yapılmış, Cronbach alfa ve iki yarı test güvenilirliği değerleri hesaplanmıştır. Bulgular: DFA analizinde özgün ölçekte öngörüldüğü gibi maddelerin beş faktör tarafından temsil edildiği belirlenmiş- tir. Model uyum indeksleri olan X2=690.62, RMSEA=0.084, GFI=0.94, CFI=1.00 olarak bulunmuştur. İç tutarlılık için Cronbach alfa değeri 0.70-0.89 arasındadır. Ölçeğin korelayon katsayıları 0.43-0.81 arasında bulunmuştur. Tüm maddeler ile ölçek puanı arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlıdır. Sonuç: EÇTÖnin Türkçe versiyonu, bireylerin ölçeği oluşturan bileşenler (ekip yapısı, liderlik, durum izlemi, karşılıklı destek, iletişim) hakkındaki tutumlarının belir- lenmesinde kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracıdır. Ekip çalışmasını geliştirmenin hedeflendiği prog- ramlarla ilgili girişimlere katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

A reliability and validity study of Teamwork Attitudes Questionnaire

Objective: It is imperative for health professionals to have teamwork skills, which primarily necessitate developing skills of inter work, cooperation and teamwork. This study aims to conduct a reliability and validity study of the Teamwork Attitudes Questionnaire in order to investigate the attitudes of nurses and doctors towards teamwork. Methods: The study sample consisted of 150 health professionals including nurses and doctors serving in a hospital. The study data were collected with a Personal Information Form and Teamwork Attitudes Questionnaire. The questionnaire included five subdimensions and 30 items and its Turkish adaptation was made with back translation under the supervision of 8 experts who analyzed the language and content validity and consequently omitted 2 items. The data analysis was carried out with confirmatory factor analysis; validity was tested with item analysis and reliability was measured with Cronbach's alpha and split half tests. Findings: Confirmatory Factor Analysis affirmed that items were represented by five main factors as presumed in the original questionnaire. Model fit indices were found to be 2X =690.62, RMSEA=0.084, GFI=0.94, CFI=1.00. Cronbach's alpha interval was between 0.70 and 0.89 for internal consistency. The correlation coefficients of the questionnaire were reported between 0.43 and 0.81. The correlation between the items and the scores was noted to be statistically meaningful. Results: Turkish version of TAQ was approved to be a valid and reliable measurement tool for determining the attitudes of individuals towards certain components fundamentally inquired by the questionnaire such as team structure, leadership, supervision, mutual help and communication. It has been concluded that this study would certainly contribute to further studies on programs focusing on developing teamwork. <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

PDF

___

1. Terzioğlu M. Gelişimi ve safhaları. M Terzioğlu, (Ed.), Ekip Kaynak Yönetimi, İstanbul, Cinius Yayınları, 2010.
2. Ulusoy H, Tokgöz DM. Hekim ve hemşirelerin ekip çalış- masına ilişkin görüşleri. Pamukkale Tıp Dergisi 2009; 2:55-61.
3. Hall P, Weaver L. Interdisciplinary education and team- work: a long and winding road. Med Educ 2001; 35:867-875.
4. Manser T. Teamwork and patient safety in dynamic do- mains of healthcare: a review of the literature. Acta Anaesthesiol Scand 2009; 53:143-151.
5. Oriol MD. Crew resource management: applications in healtcare organizations. J Nurs Adm 2006; 36:402- 406.
6. Millward JL, Jeffries N. The team survey: a tool for health care team development. J Adv Nurs 2001; 35:276-287.
7. ODowd A. Staffing and poor team work are letting mater- nity services down, says report. BMJ 2008; 337:a762 doi: 10.1136/bmj.
8. Jones A. Multidisciplinary team working: collaboration and conflict. Int J Ment Health Nurs 2006; 15:19-28.
9. Leonard M, Graham S, Bonacum D. The human factor: the critical importance of effective teamwork and communi- cation in providing safe care.Qual Saf Health Care 2004; 13:i85-i90. doi:10.1136/qshc.2004.010033.
10. Akyürek B, Özer S, Argon G, Conk Z. Hekim davranışları- nın hemşire memnuniyeti ve hemşirelerin işine devam etme durumu üzerine etkisi. Ege Tıp Dergisi 2005; 44:167-172.
11. Çelen Ö, Karaalp T, Kaya S, Demir C, Teke A, Akdeniz A. Gülhane Askeri Tıp Fakültesi Eğitim Hastanesi Yoğun Bakım Ünitelerinde görev yapan hemşirelerin uygulanan hizmet içi eğitim programlarından beklentileri ve bu prog- ramlar ile ilgili düşünceleri. Gülhane Tıp Dergisi 2007; 49:25-31.
12. Coşkun A. Perinatal hemşirelik yaklaşımı ve ekip çalışma- sının önemi. Perinatoloji Dergisi 1996; 4:181-184.
13. Hyrkas K, Schmidlechner KA. Team supervision in multi- professional teams: team members descriptions of the effects as highlighted by group interviews. J Clin Nurs 2003, 12:188-197.
14. San M. Şişli Etfal Hastanesi hekim ve hemşirelerininçalışması anlayışının incelenmesi. Şişli Etfal Hastanesi Hemşirelik Dergisi 1996; 1:28-35.
15. Baker DP, Krokos KJ, Amodeo AM. TeamSTEPPS Team- work. Attitudes Questionnaire Manual. Rockville,Agency for Healthcare Research and Quality; October 2008. [Included in the TeamSTEPPS Instructors Guide.]
16. Yıldız H, Cimete G. Teksas Düzeltilmiş Yas Ölçeğinin uyar- lama çalışması. Anadolu Psikiyatri Derg 2011; 12:30-36.
17. Yurdugül H. Ölçek geliştirme çalışmalarında kapsam geçerliği için kapsam geçerlik indekslerinin kullanılması. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi (28-30 Eylül 2005, Denizli). Kongre Kitabı, s.1-6, Denizli.
18. Aksayan S, Gözüm. Kültürlerarası ölçek uyarlamasırehber I: ölçek uyarlama aşamaları ve dil uyarlaması. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi 2002; 4:9-14.
19. Şencan H. Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenirlilik ve Geçerlik. Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2005.
20. Şimşek OF. Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş: Temel İlkeler ve LISREL Uygulamaları. İstanbul, Ekinoks Yayınevi, 2007.
21. Gözüm S, Aksayan S. Kültürlerarası ölçek uyarlamasırehber II: Psikometrik özellikler ve kültürlerarası karşılaştırma. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi 2003;14.
22. Tavşancıl E. Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara, Atlas Yayınevi, 2002.
23. Özdamar K. Paket Programlar ile İstatistiksel Veri AnaliziDördüncü baskı, Eskişehir, Kaan Kitapevi, 2004.
24. Hovardaoğlu S. Davranış Bilimleri için Araştırma Teknikleri. Ankara VE-GA Yayınları, 2000.