___

• Akbulut, Y. (2008). Exploration of the attitudes of freshman foreign language students toward using computers at a Turkish state university. Online Submission, 7(1).
• Akbulut, Y. (2010). Sosyal bilimlerde SPSS uygulamaları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Akgün, S. ve Araz, A. (2010). Anlaşmazlıkları çözebiliriz çatışma çözümü eğitim programı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Andrews, B. J. (2000). The early childhood teacher’s role in conflict resolution. (Yayınlanmamış doktora tezi). George Mason University, Virginia. (UMI No: 9987981).
• Ayas, T., Deniz, M., Kağan, M. ve Kenç, M. F. (2010). An investigation of conflict resolution strategies of adolescents. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 2, 3545-3551.
• Balcı, A. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. (Gözden Geçirilmiş ve Genişletilmiş 8. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Basım, H. N., Çetin, F., ve Tabak, A. (2009). Beş faktör kişilik özelliklerinin kişilerarası çatışma çözme yaklaşımlarıyla ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), 20-37.
• Bedir, D. (2008). Erken çocukluk döneminde çatışma çözme becerisi hakkında öğretmen görüşlerinin incelenmesi ve çatışma çözme beceri ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Bilgin, A. (2008). Okullarda şiddeti önlemede bir yöntem çatışma çözme. Bursa: Ezgi Kitabevi.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (12. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Collins, L. (2002). Teaching conflict resolution through literature. The Delta Kappa Gamma Bulletin, 69(1), 15-18.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. spss ve lisrel uygulamaları. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Dinçyürek, S., ve Civelek, A. H. (2008). The determination of the conflict resolution strategies of university students that they use when they have conflicts with people. Behavior Analyst Today, 9, 215-233.
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Geliştirilmiş 2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Erem, F. (2008). Çatışma çözme eğitiminin şiddet yönelimli öğrencilerin velilerinin çatışma çözme becerileri üzerindeki etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Ergül, H. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk eğitim programının ortaöğretim 9. sınıf öğrencilerinin çatışma çözüm becerileri, atılganlık becerileri ile saldırganlık düzeyleri üzerindeki etkisinin incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Finger, J. ve Bamford, B. (2010). Sınıf yönetimi stratejileri öğretmen kılavuzu. T. Karaköse (Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Karip, E. (2013). Çatışma yönetimi. (5. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Kline, R. B. (2005). Principles and practise of structural equation modeling. NewYork: Guilford Publications.
• Leventhal, J. E. (2007). Conflict resolution strategies in young children: do they do what they say? (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). University of North Texas, Denton.
• Owens, L., Daly, A. ve Slee, P. (2005). Sex and age differences in victimisation and conflict resolution among adolescents in a south australian school. Aggressive behavior, 31(1), 1-12.
• Öğülmüş, S. (2006). Okullarda şiddet ve alınabilecek önlemler. Eğitime Bakış, 2(7), 16-24.
• Öner, U. (2006). Çatışma çözme ve arabuluculuk eğitimi. Y. Kuzgun (Ed.), İlköğretimde rehberlik içinde (ss. 189-234). (6. Baskı) Ankara: Nobel Yayın dağıtım.
• Özdemir, A. A. (2013). Çatışmanın doğası. E. Ceyhan (Ed.), Çatışma ve stres yönetimi-I içinde (ss.2-21). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Rahim, M. A. (2001). Managing conflict in organizations. (3. Baskı) United States of America: Quorum Books.
• Rehber, E. (2007). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin empatik eğilim düzeylerine göre çatışma çözme davranışlarının incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Safchik, E. (2000). Teaching conflict resolution using children’s literature to second graders in the matawan-aberdeen regional school district. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kean University Of Nj.
• Sarı, S. (2005). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerine çatışma çözümü becerilerinin kazandırılmasında, akademik çelişki değer çizgisi ve güdümlü tartışma yöntemlerinin etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi, Adana.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49–74.
• Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş. temel ilkeler ve lısrel uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınevi.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. MA: Allyn&Bacon, Inc.
• Taştan, N. (2004). Çatışma çözme ve akran arabuluculuğu eğitimi programlarının ilköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin çatışma çözme ve akran arabuluculuğu becerilerine etkisi. (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Taştan, N. (2010). Çatışma çözme eğitimi ve akran arabuluculuğu. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Thompson, B. (2004). Exploratory and confirmatory factor analysis: understanding concepts and applications. Washington: APA.
• Türnüklü, A. (2012). Öğrenciler arasındaki çatışmaların çözümünde problem çözme ve arabuluculuk. E. Karip (Ed.) Sınıf yönetimi içinde (193-233). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Türnüklü, A. ve Şahin, İ. (2004). 13-14 yaş grubu öğrencilerin çatışma çözme stratejilerinin incelenmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 7(13), 45-61.
• Wheeler, E. J. (2004). Conflict resolution in early childhood helping children understand and resolve conflict. USA: Pearson Prentice Hall.
• Yılmaz, V. ve Çelik, E. H. (2009). Lisrel ile yapısal eşitlik modellemesi-I: temel kavramlar, uygulamalar, programlama. Ankara: Pegem Yayıncılık.