Güneydoğu Anadolu bölgesinden toplanan bazı kayısı (P. armeniaca L.) genetik kaynakları materyalinin Ege Bölgsenie adaptasyonu ve değerlendirilmesi

Bu çalışmada Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) kapsamına giren yörelerden toplanan 23 yerli kayısı (P. armeniaca L.) tipinin verim, erkencilik ve kalite bakımından Ege Bölgesine uyumları seleksiyon U kademesinde araştırılmıştır. Verim, ortalama meyve iriliği, albeni, suda çözünebilir kuru madde, çekirdek oram ve aroma özellikleri bakımından yapılan ağırlıklı puanlama değerlendirmesi 'sonucu; 2236, 2237, 2234, 2244, 2253, 2619, 2239, 2254 ve 2251 nolu tipler ilksıralardayer almışlardır.

Anahtar Kelimeler:

ürün verimi, Prunus, Prunus armeniaca, uyum, kayısı, ürün kalitesi, Ege Bölgesi, tohum, bitki genetik kaynakları, erkencilik, kuru madde

Evaluation and adaptation of some apricot (P. Armaniaca L.) genetic resources collected from Southeastern Anotolia to Aegean Region in Turkey

Twenty-three local apricots which were collected from GAP (Southeastern Anatolia Project) region, were examined for their adaptability to the conditions prevailing in the Aegean Region through traits such as fruit yield, earliness and fruit quality. After evaluating the data obtained from research, apricot (P. armeniaca L.) collections 2244, 261.9. 2236, 2234, 2249, 2237, 2253 and 225J were found to be superior related to fruit yield, average fruit weight, appearance, attractiveness, soluble dry matter, seed ratio and aroma.

Keywords:

crop yield, Prunus, Prunus armeniaca, adaptation, apricots, crop quality, Aegean Region, seeds, plant genetic resources, earliness, dry matter,

PDF

___

Anonim. 1997. Tarımsal yapı ve üretim. 1999. Başbakanlık D.İ.E. Yayın No: 2234, Ankara.
Asma, B. M. ve O. Birhanlı. 2004. Türkiye'de kayısı üretimi. Mişmiş. ISBN. 975-288-755-4 Evin Ofset. Malatya.
Aşkın, A. 1989. Meyvecilikte soğuklama ihtiyacı ve ekolojik koşullar ile pazar isteklerine uygun olarak çeşit seçimi. TYUAP Ege-Marmara Dilimi Bahçe Bitkileri Toplantısı. 7-9 Mart. ETAE-Menemen, İZMİR.
Ayfer, M. ve M. Çelik. 1977. Akça, Ankara ve Williams çeşitleri ile S. Ö. Ayva anaçlarının uyuşumları üzerinde Araştırmalar. TÜBİTAK VI. Bilim Kong. TAOG Tebliğleri. Bahçe Bitkileri Seksiyonu. 111-112.
Bailey, C. H., and L. F. Hough. 1975. Apricots. In: J. Janick and J. N. Moore (eds.). "Advances Fruit Breeding". Purdue University Press., West Lafayette, Indiana, USA. pp: 367-383.
Kaşka, N., S. Paydaş, S. Kafkas, and E. Yasa. 1999. Table apricot growing on Taurus mountains. Acta Horticulturae. No: 488. pp: 125-128.
Konarlı, O. 1969. Ege ve Akdeniz Bölgelerinde meyveciliğin kış dinlenme problemleri. Yalova Bahçe Kültürleri Araştırma ve Eğitim Merkezi Dergisi, 2 (1): 38-46.
Komerup, A., and J. H. Wanscher. 1978. Methuen Handbook of Colour. Int. And revised by Don Pavey, Methuen, London.
Monastra, F., and F. R. de Salvador. 1995. Apricot: Present and Future. Acta Horticulturae. No: 384. pp: 401-414.
Önal. K., S. Özakman ve İ. Özkarakaş. 1995. Ege Bölgesi Koşullarında Ümitvar Erkenci ve Kaliteli Kayısı (P. armeniaca L.) Çeşitlerinin Belirlenmesi. Türkiye II. Ulusal Bahçe Bitkileri Kongresi 194-198 3-6 Ekim 1995 Adana.
Özvardar, S., K. Önal ve E. Baldıran. 1991. Ege Bölgesine uygun kayısı çeşitlerinin seçimi. Anadolu J. of AARI, 1 (2): 36-52.
Paydaş, S., and N. Kaşka. 1995. Investigations on the adaptations of some low-chill apricot cultivars to Adana (Turkey) ecological conditions. Acta Horticulturae. No: 384. pp: 123-127.
Tuzcu, Ö. ve N. Kaşka. 1978. Kışın Yaprağını Döken Meyve Ağaçlarında Soğuklama Sürelerinin Yeni Bir Yöntemle Saptanması. II Sert Çekirdekli Bazı Meyve Türlerinde Sıcak ve Soğuk Etki Değerleri.Çukurova Ü.Z.F.Yıllığı.9(1):45-67.