Diyarbakır şartlarında Şahin-91 ve Sur-93 arpa çeşitlerinde uygun ekim sıklığının belirlenmesi üzerine bir araştırma

Bu araştırma Güneydoğu Anadolu Bölge şartlarına uygun Şahin-9I ve Sur-93 arpa çeşitlerinden daha yüksek verim almak için en uygun ekim sıklığım belirlemek üzere 1995/96, 1996/97 ve 1997/98 üretim sezonunda Diyarbakır'da yürütülmüştür^ yapılan birleşik varyans analizlerinde tane verimi yönünden çeşit x ekim sıklığı interaksiyonu istatistiki olarak önemli bulunmuştur. Buna göre en yüksek tane verimi (338,8 kg/da) Şahin-91 için 250 tane/m2 sıklığından alınırken, Sur-93 içinde (359,7 kg/da) 400 tane/m2 ekim sıklığından alınmıştır. Ayrıca ekim sıklığının m2 de başak ve 1000 tane ağırlığına etkisi önemli bulunurken, başakta tane adedi ile hektolitre ağırlığına etkisi istatistiki olarak önemsiz bulunmuştur. Denemeden sağlanan bulguların ışığında Diyarbakır ve benzeri ekolojik şartlarda Şahin-91 için m2 'ye 250 tane, Sur-93 için de m2 'ye 400 tane sıklık ile ekimin yapılması önerilebilir.

Study on the optimum seed rates for two barley cultivars Şahin-91 and Sur-93 under Diyarbakır conditions

This study aimed to investigate the optimum seed rales for barley cultivars Şahin-91 and Sur-93 grown widely in the South-eastern Anatolia. Field trials were carried out in experimental field of the South-eastern Anatolia Agricultural Research Institute in the 1995/96. 1996/97 and 1997/98 cropping seasons. Combined analysis of variance indicated that the variety x seed rates interaction was statistically significant. Şahin-91 gave the highest yield (338.8 kg/da) for 250 grains/m-while Sur-93 performed best for 400 grains /m2 giving 354.7 kg/da grain yield. Seed rates effect on the number of spikes/m2 and the 1000 kernel weight were found to be significant. On the other hand seed rates had no significant effect on the number of grain per spike and hectoliter weight in both cultivars. Results indicated that 250 grains/m2 for Şahin-91 and 400 grains /m2 for Sur-93 would be the best seed rates under Diyarbakır ecological conditions.

___

  • Anderson, W. 1981. Barley agronomy studies. ICARDA Annual Report 1981 Syria.
  • Anonim, 1970. Diyarbakır, Urfa, ve Mardin illeri toprak kaynağı envanter haritası. Topraksu Genel Müdürlüğü Raporları Serisi No: 12, 13, 14.
  • Anonim, 1997. DİE, Tarımsal yapı ve üretim. T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü Yayınları. Ankara.
  • Anonim, 1998. Devlet Meteoroloji İşleri Diyarbakır Bölge Müdürlüğü Yıllık Hava Raporları. Diyarbakır.
  • Bockstaele, L., and K. Maddens. 1967. Seed rate for spring barley. Field Crops Abstract No: 20(1-769): 19.
  • Bouzerzour, H., and B. Refofi. 1992. Effect of sowing date and rate and site environment on the performance of barley cultivars grown in the Algerian high plateaux. Rachis 11(1/2): 19.
  • Keklikçi, Z. 1983. Malabadi ekmeklik buğday ve Tokak arpa çeşitlerinin Güneydoğu Anadolu bölge koşullarında uygun tohum miktarlarının saptanması. Güneydoğu Anadolu Tarımsal Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayın No:83/2.
  • Kün, E. 1983. Arpanın kültürü. Serin İklim Tahılları Ders Kitabı A. Ü. Zir. Fak. No: 875/200.
  • Malesevic, M. 1984. Yield of winter feeding barley as related to stand density and rate of nitrogen. Field Crops Abstract 39 (6): 4087.
  • Martinello, P., R. Arangino, G. Boggini, I. F. Calcagno, and O. L. D. Nicosia. 1988. Barley (Hordeum vulgare L.) Cultivars In: Southern Environments; The effect of sowing rate on yield and yield components. Field Crops Abstract 43 (6): 3783.
  • Ryan, J., M. Mergoum, M. E. L. Gharous, and J. P. Shroyer. 1992. Nitrojen fertilization and seeding rate of barley of diverse dryland Moroccion sites. Rachis 11(1/2): 24.
  • Tugay, M. E. 1980. Ege Bölgesi için seçilmiş bazı biralık arpa çeşitlerinde ekim sıklığının, azot miktarının ve azot verme zamanının verim ve diğer bazı özellikler üzerine etkileri. Ege 0. Zir. Fak. Agronomi ve Genetik Kürsüsü. İzmir.
  • Yürür, N. 1994. Serin iklim tahılları (Tahıllar-1). Uludağ Üniversitesi Basımevi. Yayın No: 7-030-0256 sayfa 193.
ANADOLU Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü Dergisi-Cover
  • ISSN: 1300-0225
  • Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
  • Başlangıç: 1991
  • Yayıncı: Ege Tarımsal Araştırma Enstitüsü
Sayıdaki Diğer Makaleler

FARKLI DOZLARDA UYGULANAN AZOT VE BAKTERİ AŞILAMANIN MACAR FİĞİNDE (Vicia pannonica Crantz) YEŞİL OT, KURU OT, PROTEİN VE KURU MADDE VERİMLERİ İLE PROTEİN İÇERİĞİNE ETKİLERİ

Saime Ünver Muharrem Kaya Hakan Hakyemez ATAK

Marmara ve Çukurova koşullarında yetiştirilen ümitli mısır (Zea mays indentata Sturt.) hibrit ve çeşitlerinin adaptasyon ve stabilite yeteneklerinin belirlenmesi

İLHAN TURGUT, Semra YANIKOĞLU, İbrahim KÜÇÜK, Hacı DEMİR

JOJOBA (Simmondsia chinensis Link Schneider) VE TÜRKİYE'DE YETİŞTİRİLEBİLME OLANAKLARI II. JOJOBANIN EKOLOJİK İSTEKLERİ VE TÜRKİYE’DE YETİŞTİRİLEBİLME OLANAKLARI

Filiz AYANO

Jojoba (Simmondsia chinensis Link Schneider) ve Türkiye' de yetiştirilebilme olanakları II. Jojobanın ekolojik istekleri ve Türkiye' de yetiştirilebilme olanakları

FİLİZ AYANOĞLU

Bazı topraksız yetiştiricilik yöntemlerinin karşılaştırılması

HALUK BAŞAR

Büyük Menderes Havzasında farklı ekim zamanlarının arpa (Hordeum vulgare L.)' nin verim ve verim komponentlerine etkisi

Cahit KONAK, Rıza YILMAZ, Olcay ARABACI

Bazı Türk tütün çeşitlerinin isoenzim bantlarına göre tanımlanması

Ali PEKSÜSLÜ, Seval SEKİN

Patatese uygulanan ahır ve kimyasal gübrelerin kalıcı tesirlerinin buğdayın verim ve verim unsurları üzerine etkisi

Kemalettin KARA

Aspir (Carthamus tinctorius L.)'de farklı büyüme dönemlerinde saptanan içsel büyüme hormonlarının çiçeklenme üzerine olan etkilerinin saptanması

SALİH ÜLGER, HASAN BAYDAR

BÜYÜK MENDERES HAVZASINDA FARKLI EKİM ZAMANLARININ ARPA (Hordeum vulgare L.)’NIN VERİM VE VERİM KOMPONENTLERİNE ETKİSİ

Cahit Konak Rıza Yilmaz Olcay ARABACI