Reflective Practices in Learning Turkish Pronunciation as a Foreign Language

In this study, the aim is to raise the awareness of learners of Turkish as a foreign/second language by using reflective thinking stages (recalling experiences, researching causes, trying to change and improve experiences) and to improve their experiences by presenting solutions to the phonetic errors they frequently made in their pronunciation. The research is a qualitative study, and it is based on Bartlett's reflective teaching stages (mapping, informing, contesting, appraising and acting). The implementation stage lasted 8 class hours (400 minutes), consisting of two hours per week, at A2 level at the TÖMER İzmir branch of Ankara University. Following each implementation, reflections on the teaching process were obtained thanks to the diaries kept by both the learners and the researcher who carried out the implementation and created course reports, course records were formed and peer evaluations were obtained and, when needed, rearrangements were made. At the end of the implementation phase, the data obtained through the interviews with teachers and learners about the process, the findings of the new teaching process on the usefulness of work and the level of awareness for pronunciation were shared with the instructors and learners. It was concluded that the implementation led to a positive development in learners and that they acquired communicative skills by finding the opportunity to do speaking practice, through the reflective practices performed.

Yabancı Dil Olarak Türkçe Sesletim Öğreniminde Yansıtıcı Uygulamalar

Bu çalışmada, yabancı/ikinci dil olarak Türkçe öğrenenlerin öğrenim süreçlerinde sıkça yaptıkları sesletim hataları ile ilgili, yansıtıcı düşünme aşamaları (deneyimleri hatırlama, nedenleri araştırma, deneyimleri değiştirmeye ve geliştirmeye çalışma) kullanılarak farkındalık oluşturmak ve sesletim problemlerine çözüm yolları sunarak deneyimlerini geliştirmek amaçlanmıştır. Araştırma, nitel bir çalışmadır ve Bartlett’in yansıtıcı öğretim aşamaları (inceleme, bilgilendirme, bilgileri karşılaştırma, değerlendirme ve eyleme geçirme) temelinde şekillenmiştir. Uygulama aşaması, Ankara Üniversitesi TÖMER İzmir Şubesinde, A2 düzeyinde öğrenim gören öğrenicilere, haftada ikişer saat olmak üzere toplam 8 saattir. Her uygulama ardından hem öğreniciler hem de uygulamayı yapan araştırmacı tarafından doldurulan günlükler, oluşturulan ders raporları ve ders kayıtları ile akran (meslektaş) değerlendirmeleri sayesinde öğretim sürecinin yansımaları neticesinde varsa yeniden düzenlemelere gidilmiştir. Uygulamanın bitiminde öğretmen ve öğrenicilerden sürece yönelik görüşme yoluyla veriler elde edilmiş, yeni öğretim sürecinin işe yararlığı ve sesletime yönelik farkındalık düzeyleri üzerine elde edilen bulgular –içerik çözümlemesi yoluyla- karşılaştırmalı olarak, öğretmen ve öğrenici düzleminde paylaşılmıştır. Gerçekleştirilen yansıtıcı uygulamalar sayesinde öğrenicilerin konuşma pratiği yapma fırsatı bularak olumlu bir gelişim gösterdiği ve iletişimsel beceriler edindikleri sonucuna ulaşılmıştır.

PDF

___

Açık, F. (2008). Türkiye'de yabancılara Türkçe öğretilirken karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri, Uluslararası Türkçe Eğitimi ve Öğretimi Sempozyumu, Kıbrıs. Retrieved from http://turkoloji.cu.edu.tr/pdf/fatma_acik_yabancilara_turkce_ogretimi.pdf on March, 15, 2017.

Ak-Başoğul, D. & Can, F. S. (2014). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen balkanlı öğrencilerin yazılı anlatımda yaptıkları hatalar üzerine tespitler. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 10, 100-119.

Aksan, D. (2003). Türkçenin gücü. Bilgi Yayınları: Ankara.

Bartlett, L. (1990). Teacher development through reflective teaching. In Richards, J.C. & Nunan, D. (Ed.). Second language teacher education. New York.

Bölükbaş, F. (2004). Yansıtıcı öğretim ile yabancı dil olarak Türkçe öğretimi. Dil Dergisi, 126, 19-28.

Bölükbaş, F. (2011). Arap öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Turkish Studies, 6(3), 1357-1367.

Candaş-Karababa, C. Z. (2009). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretimi ve karşılaşılan sorunlar. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 42 (2), 265-277.

CEFR (2001). Common european framework of reference for languages: Learning, teaching, assessment. Retrieved from https://www.coe.int/t/dg4/linguistic/source/framework_en.pdf on September, 08, 2017.

Celce-Murcia, M., Brington, D. M. & Goodwin, J. M. (1996). Teaching pronunciation. Cambridge University Press: Cambridge.

Crystal, D. (1992). An encyclopedic dictionary of language and languages. Blackwell Publishers:Massachusetts.

Coşkun. V. (2016). Türkçenin ses bilgisi. Bilgi Sanat Yayınevi: İstanbul.

Couper-Kuhlen, E. (2007). Situated phonologies: Patterns of phonology. In Pennington, M. C. (Ed.). Phonology in context. Palgrave Macmillan Press: New York.

Er, O., Biçer, N. & Bozkırlı, K. Ç. (2012). Yabancılara Türkçe öğretiminde karşılaşılan sorunların ilgili alan yazını ışığında değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(2), 51-69.

Ergenç, İ. (2002). Konuşma dili ve Türkçenin söyleyiş sözlüğü. Multilingual: İstanbul.

Escudero, P. (2007). Second-language phonology: The role of perception. In Pennington, M. C. (Ed.). Phonology in context. Palgrave Macmillan Press: New York.

Fidan, D. (2011). Teaching soft G (˂Ğ˃) in acquisition of literacy processing. In Uzun, G. L. & Bozkurt, Ü. (Ed.). Theoretical and applied researches on Turkish language teaching. Verlag Die Blaue Eule: Essen.

Gordon, M. (2007). Functionalism in phonology. In De Racy, P. (Ed.). The cambridge handbook of phonology. Cambridge: Cambridge Press.

İzmir, Yabancılar için Türkçe ders kitabı A2 (2012). Papatya Yayıncılık: İstanbul.

Kara, M. (2010). Gazi üniversitesi Tömer öğrencilerinin Türkçe öğrenirken karşılaştıkları sorunlar ve bunların çözümüne yönelik öneriler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(3), 661-69.

Le Corcu, R. & Peters, J. (2005). Towards constructivist classrooms: The role of reflective teacher. Journal of Educational Enquiry, 6(1), 50-64.

Lewis J. & Sonsaat S. (2016). Pronunciation materials. In Azarnoosh, M. (Ed.). Issues in materials development. Sense Publishers: Rotterdam.

Morley, J. (1991). The pronunciation component in teaching english to speakers of other languages. TESOL QUARTERLY, 25(3), 481-520.

Morley, J. (2001). Aural comprehension instruction: Principles and practices. In Celce-Murcia, M. (Ed.), Teaching english as a second or foreign language (69- 87). USA: Heinle & Heinle.

Okatan, H. İ. (2012). Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Fakültesinde okuyan yabancı uyruklu öğrencilerin Türkçe öğrenme sorunları. Polis Bilimleri Dergisi, 14(4), 79-112.

Pennington, M. C. (1989). Teaching pronounciation from the top down. RELC Journal, 20, 20-38.

Pollard, A., Anderson, J., Maddock, M., Swaffield, S., Warin, J. & Warwick, P. (2008). Reflective teaching. Evidence-informed professional practice (3rd edition). London: Continuum.

Semerci, Ç. (2007). Öğretmen ve öğretmen adayları için yansıtıcı düşünme eğilimi (YANDE) ölçeğinin geliştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 7 (3), 1353-1377.

Subaşı, D. A. (2010). Tömer’de yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Arap öğrencilerin kompozisyonlarında hata analizi. Dil Dergisi, 148, 7-16.

Şenel, M. (2006). Suggestions for beautifying the pronunciation of efl learners in Turkey. Journal of Language and Linguistic Studies, 2(1). Retrieved from http://www.jlls.org/index.php/jlls/article/view/27/29 on July, 20, 2017.

Ünver, G. (2003). Yansıtıcı düşünme. Pegem Yayıncılık: Ankara.

Vitanova, G. & A. Miller. (2002). Reflective practice in pronunciation learning. The Internet TESL Journal, 7(1). Retrieved from http://iteslj.org/Articles/Vitanova-Pronunciation.html on May, 20, 2017.

Yeni Hitit 1 yabancılar için Türkçe ders kitabı, A1, A2 (2012). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.