___

• Al, U. (2008). Türkiye’nin bilimsel yayın politikası: atıf dizinlerine dayalı bibliyometrik bir yaklaşım (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2012). Okul yöneticilerinin kullandığı güç kaynakları ile öğretmenlerin örgütsel vatandaşlık davranışları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12 (3), 1833-1852.
• Arap, S. K. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken: Türkiye’de yeni üniversiteler ve kuruluş gerekçeleri. Anakara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(1), 1-29.
• Arat, Y. (1998). Türkiye’de Modernleşme Projesi ve Kadınlar (S. Bozdoğan ve R. Kasaba, Derl.) içinde Türkiye’de Modernleşme ve Ulusal Kimlik. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları, 82- 98.
• Aslanargun, E. (2009). İlköğretim ve lise müdürlerinin okul yönetimde kullandığı güç türleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Atanur Baskan, G. (2001). Türkiye’de Yükseköğretimin Gelişimi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(1), 21-32.
• Ayiter, K. (1968). Anayasanın Özerk Kuruluşları. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 25(3-4), 23-72.
• Aytaç, Ö. (2005). Modern bürokrasiler ve yabancılaşma ethosu. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(2), 319-348.
• Aytaç, Ö. (2006). Memurluk zihniyeti ve memuriyen toplum: Prens Sabahattin’in görüşleri ışığında bir çözümleme. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (8)1, 1- 28.
• Bağcı, C. (2016). Türk üniversitelerinin temel sorunları, özerklik özlemi ve misyon arayışları üzerine bir değerlendirme. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 171-189.
• Bakan İ. ve Büyükmeşe, T. (2010). Liderlik türleri ve güç kaynaklarına ilişkin mevcut gelecek durum karşılaştırması: eğitim kurumu yöneticilerinin algılarına dayalı bir alan araştırması. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(19), 73-84.
• Bayrak, S. (2001). Yönetimde bir ihmal konusu olarak güç ve güç yönetimi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(1), 23-42.
• Beauvoir, S. (1993). Kadın: ikinci cins, evlilik çağı. (B. Onaran, Çev.). İstanbul: Payel Yayınları.
• Bourdieu, P. (1988). Homo academicus (P. Collier, Trans.). California: Stanford University Press.
• Bourdieu, P. (1989). Social space and symbolic power. Sociological Theory, 7(1), 14-25.
• Bourdieu, P. (1999). Sanatın kuralları: yazınsal alanın oluşumu ve yapısı (N. K. Sevil, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bourdieu, P. ve Wacquant, L. (2003). Düşünümsel bir antropoloji için cevaplar. (N. Ökten, Çev.). İstanbul: İletişim yayınları.
• Bourdieu, P. (2006). Pratik nedenler (H. U. Tanrıöver, Çev.). İstanbul: Hil Yayın.
• Bourdieu, P. (2007). Viva la crise: sosyal bilimde heterodoksi için. G. Çeğin, E. Göker, A. Arlı, Ü. Tatlıcan (Ed.), Ocak ve zanaat: Pierre Bourdieu derlemesi (s. 33-49). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bourdieu, P. (2014). Simgesel sermaye ve toplumsal sınıflar. Cogito, 76, 192-203.
• Buchanan, D. A. (2008). You stab my back, I’ll stab yours: management experience and perceptionas of organization political behaviour. British Journal of Management, 19(1), 49- 64.
• Bursalı, Y. M. (2008). Örgütsel politikanın işleyişi: örgütsel politika algısı ve politik davranış arasındaki ilişkiler (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Calhoun, C. (2007). Bourdieu sosyolojisinin ana hatları. (G. Çeğin, Çev.) G. Çeğin, E. Göker, A.
• Arlı, Ü. Tatlıcan (Ed.), Ocak ve zanaat: Pierre Bourdieu derlemesi (s. 77-129). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Clegg, S. R., Courpasson, D. ve Phillips, N. (2006). Power and organizations. Thousand Oaks, CA: Sage Publication.
• Cosar, S. ve Ergül, H. (2015). Free-Marketization of academia through authoritarianism: The Bologna process in Turkey. Alternate Routes, 26, 101–124.
• Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry and research design: choosing among five approaches. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Çangarlı, B. G. (2009). A review of organizational antecedents of bullying. International Journal of Business Research, 9(6), 100-106.
• Çeğin, G. (2007). Pierre Bourdieu: pratiklerin mantığı, habitus ve alan teorisi. Bilim ve Sanat Vakfı Bülten Dergisi, 18(63), 13-15.
• Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, kalite, uluslararasılaşma: Türkiye yükseköğretimi için bir yol haritası. Ankara: Yükseköğretim Kurulu Yayını.
• Demirel, Y. ve Seçkin, Z. (2009). Örgüt içi politik davranışların tespiti üzerine Kırgızistan’da sağlık sektöründe bir araştırma. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu. OAKA, 4(7), 143-161.
• Erdem, A. R. (2012). Atatürk’ün liderliğinde üniversite reformu: yükseköğretim ve bilim tarihimizde dönüm noktası. Belgi Dergisi, 4, 376-388.
• Erdem, F. H. (2004). Türkiye’de devlet-üniversite ilişkisinin tarihsel-siyasal analizi. Toplum ve Hukuk, 8.
• Fairholm, G. W. (2009). Organizational power politics: tactics in organizational leadership. California: ABC-CLIO, LLC.
• Gazalcı, M. (2011). AKP döneminde kadrolaşma kıskacında eğitim. İstanbul: Bilgi Yayınları.
• Goffman, E. (2009). Gündelik yaşamda benliğin sunumu (B. Cezar, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Göker, E. (2007). Ekonomik indirgemeci mi dediniz?. G. Çeğin, E. Göker, A. Arlı, Ü. Tatlıcan (Ed.), Ocak ve zanaat: Pierre Bourdieu derlemesi (s. 277-302). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Gökırmak, M. (2009). Bilgi, iktidar ve üniversite. H. Kanbolat ve H. A. Karasar (Ed.), Türkiye’de stratejik düşünce kültürü ve stratejik araştırma merkezleri: başlangıcından bugüne Türk düşünce kuruluşları (s. 247-261). Ankara: Nobel Basımevi.
• Günay, D. ve Kılıç, M. (2011). Cumhuriyet Dönemi Türk yükseköğretiminde rektör seçimi ve atamaları. Yükseköğretim Dergisi, 1(1), 34-44.
• Gündüz, M. (2013). Akademiyi anımsamak: anılarda üniversite sorunları ve eleştiriler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 3(1), 16-26.
• Gür, B. ve Çelik, Z. (2011). YÖK’ün 30 yılı. Ankara: SETA Vakfı.
• İnal, K. ve Akkaymak, G. (2012). Neoliberal transformation of education in Turkey. Political and ideological analysis of educational reforms in the age of the AKP. New York: Palgrave Macmillan.
• Karakaya, M. F. (2012). Ecce homo academicus. Sosyoloji Dergisi, (3)25, 103-111. Kayalı, K. (2003). Üstü Çizilen Yazılar. Ankara: Ürün Yayınları.
• Kaynar, M. ve Parlak, İ. (2005). Her ile bir üniversite: Türkiye'de yükseköğretim sisteminin çöküşü. Ankara: Paragraf Yayınevi.
• Koşar, S. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin yönetimde gücü kullanma stilleri ile örgüt kültürü arasındaki ilişki (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kulaber, S. (2004). Pierre Bourdieu’nün metin teorisi: yapıtlar bilimi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Lazzarato, M. (2013). Neoliberalizm iş başında: eşitsizlik, güvensizlik ve toplumsalın yeniden kurulumu. politik-ekonomik alanın incelenmesi için temel öğeler (S. Yardımcı, Çev.). Skop Dergi, 4.
• Mazıcı, N. (1995). Öncesi ve sonrasıyla 1933 üniversite reformu. Birikim Dergisi (76).
• Merriam, S. B. (2009). Qualitative research: a guide to design and implementation. San Francisco, CA: Jossey-Bass Publication.
• Mertens, D. M. (2010). Research and evaluation in education and psychology: integrating, diversity with quantitative, qualitative and mixed methods. Los Angeles, USA: Sage Publications.
• Mintzberg, H. (1983). Power in and around organizations. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
• Mintzberg, H. (1985). The organization as political arena. Journal of Management Studies, 22(2), 133-154.
• Murray, V. ve Gandz, J. (1980). Games executives play: politics at work. Business Horizons, 23(6), 11-23.
• Nalbantoğlu, Ü. (2003). Üniversite A.Ş.de bir ‘homo academicus’: “ersatz” yuppie akademisyen. Toplum ve Bilim Dergisi, 97, 7-42.
• Namal, Y. ve Karakök, T. (2011). Atatürk ve üniversite reformu (1933). Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 27-35.
• Oğuzhan, Ö. (2013). Neoliberal politikaların üniversitelere etkisi ve bir praksis çabası olarak neden. Global Media Journal TR Edition, 6.
• Ortaş, İ. (2002). Bilimsel yayınlar sorunu. Üniversite ve Toplum, 2(3), 8.
• Ölçer, N. ve Koçer, S. (2015). Örgütsel iletişim: Kocaeli üniversitesi akademik personeli üzerine bir inceleme. Global Media Journal TR Edition, 6(11), 339-383.
• Örnek Büken, N. (2006). Türkiye örneğinde akademik dünya ve akademik etik. Hacettepe Tıp Dergisi, 37, 164-170.
• Özaslan, G. (2006). Eğitim yöneticilerinin güç tipi tercihlerinin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Özcan, D. ve Çakır, H. (2016). Üniversite-toplum, devlet, piyasa/sermaye ilişkileri bağlamında üniversite özerkliği. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 6(1), 31-40.
• Özen, Ş. ve Öztürk, D. (2016). Institutional logics and political networks: A theoretical framework for academic staffing in newly-founded management departments in Turkey. Journal of Management and Organization Studies, 1, 5-46.
• Özkazanç, A. (2005). Türkiye’nin neoliberal dönüşümü ve liberal düşünce. Ankara: Ankara Üniversitesi SBF Matbaası.
• Özsöz, C. (2007). Pierre Bourdieu’nün temel kavramlarına giriş. Sosyoloji Notları, Nisan, 22-31.
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. Thoussand Oaks, CA: Sage Publications.
• Pfeffer, J. (1999). Güç merkezli yönetim (E. Özsayar, Çev.). İstanbul: Boyner Holding Yayınları.
• Punch, K. F. (2005). Sosyal araştırmalara giriş: nicel ve nitel yaklaşımlar (D. Bayrak, H. B. Arslan, Z. Akyüz, Çev.). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Russel, B. (1990). İktidar (M. Ergin, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Sayılan, F. (2006). Küresel aktörler( DB ve GATS) ve eğitimde neoliberal dönüşüm. TMMOB Jeoloji Mühendisleri Odası Aylık Bülten Eğitim Dosyası. Kasım-Aralık 2006: 44-51.
• Schram, T. H. (2003). Conceptualizing qualitative inquiry: Mindwork for fieldwork in education and the social sciences. Virginia: Prentice Hall.
• Scott, J. C. (1995). Tahakküm ve direniş sanatları (A. Türker, Çev.). İstanbul: Ayrıntı yayınları.
• Swartz, D. (2013). Kültür ve iktidar: Pierre Bourdieu’nün sosyolojisi. (E. Gen, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Şimşek, H. ve Adıgüzel, T. (2012). Yükseköğretimde yeni bir üniversite paradigmasına doğru. Eğitim ve Bilim Dergisi, 37(166), 250-261.
• Tekeli, İ. (2010). Tarihsel bağlamı içinde Türkiye’de Yükseköğretimi ve YÖK’ün tarihi. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Tonta, Y. (2014). Akademik performans, öğretim üyeliğine yükseltme ve yayın destekleme ölçütleriyle ilgili bir değerlendirme. http://yunus.hacettepe.edu.tr/~tonta/yayinlar/tontayukseltme-kriterleri-hakkinda-degerlendirme-11-Temmuz-2014.pdf’den alınmıştır.
• Tükel, İ. (2012). Modern örgütlerde yabancılaşma ve Kafka’nın dönüşüm romanının bu bağlamda analizi. Dokuz Eylül Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 1(2), 34-50.
• Ural, T. (2001). Akademide kadın olmak. Birikim Dergisi, 142-143.
• Ülken, H. Z. (2003). Şeytanla Konuşmalar. İstanbul: Ülken Yayınları.
• Wacquant, J. (2007). Pierre Bourdieu: hayatı, eserleri ve entelektüel gelişimi. G. Çeğin, E. Göker,
• A. Arlı, Ü. Tatlıcan (Ed.), Ocak ve zanaat: Pierre Bourdieu derlemesi (s. 53-77). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Willis, J. (2007). Foundations of qualitative research: interpretive and critical approaches. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Yarcı, S. (2001). Pierre Bourdieu’da sosyal sermaye kavramı. Akademik İncelemeler Dergisi, 6(1), 125-134.
• Yıldız, G. (2016). Türk kamu yönetiminde liyakat ilkesi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Özel Sayı-Aralık, 140-180.
• Yılmaz, S. ve Sarpkaya, P. (2009). Eğitim örgütlerinde yabancılaşma yönetimi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2), 314-333.