Kamu İktisadi Teşebbüslerinin Özelleştirilmesi Kapsamında Yapılan İşçi Devirlerinin Hukuki Niteliği

Sözleşmenin iradi devri, sözleşmede işveren tarafının değişmesini ve sözleşmenin sürekliliğini sağlayan bir işlemdir. 818 sayılı Borçlar Kanununda bir düzenleme bulunmamasına rağmen 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu sözleşmenin iradi devrini düzenlemiştir. Konunun açıklığa kavuşturulabilmesi için öncelikle sözleşme devri ve sözleşmenin kanuni ve iradi devri hususları açıklığa kavuşturulacak, sonrasında ise kamuda özelleştirme kapsamında işçi devirleri hususu ele alınacaktır. Özelleştirme kapsamında kamu kurumu işyerine bağlı çalışan işçiler, başka kamu kuruluşları olan işyerlerine devredilmektedirler. Bu durum iş sözleşmesinin iradi devri olarak nitelendirilemez. Çünkü işçi nakilleri yasal zorunlulukdan kaynaklanmaktadır. İşçinin diğer bir kamu kuruluşuna geçirilmesi ile işçinin işçi statüsü kalkacağından, burada artık iş sözleşmesinin devrinden bahsetmek mümkün olmayacaktır

Legal Characteristic of Labour Transfers Made Within the Scope of Privatization of State Economic Enterprises

Voluntary transfer of contract is a procedure, which provides change of contract by employer and continuity of contract. Although there is no regulation in Code of Obligations (No. 818), Turkish Code of Obligations (No. 6098) regulates voluntary transfer of contract. In this study, the effects and outcomes of voluntary transfer of labor contract in terms of grantor and grantee employers are explained. To enlighten the subject, firstly the topics of transfer of contract, transfer of contract by law and voluntary transfer of contract will be enlightened, after then labor turnovers within the scope of public privatization will be explained. Employees working in public body workplaces are transferred to other public enterprise workplaces within the scope of privatization. This situation cannot be accepted as voluntary transfer of contract because of source of transfer of employee arisen from legal obligation. As a result of abolishment of employee status of employee in time of transfer to another public enterprise, it will be impossible to mention transfer of labor contract

___

  • Akipek, J. , Akıntürk, T. & Karaman, D. (2013). Türk Medeni Hukuku, Başlangıç Hükümleri, Kişiler Hukuku, 6098 Sayılı Yeni Borçlar Kanununa Uyarlanmış, Yenilenmiş 10. Baskı, Birinci Cilt, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul.
  • Akyiğit, E. (2001). “İş İlişkisinin (Bireysel) Devri, Karar İncelemesi”, TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, Türk Ağır Sanayii ve Hizmet Sektörü Kamu İşverenleri Sendikası, Kasım 2001, Cilt 17, Sayı 2.
  • Akyiğit, E. (2008). İçtihatlı ve Açıklamalı 4857 Sayılı İş Kanunu Şerhi, 2. Cilt, Güncelleştirilmiş Geliştirilmiş 3. Baskı, Seçkin Yayınları, Ankara.
  • Akyiğit, E. (1990). Teori ve Uygulama Bakımından Hizmet Akdinin Kesin Hükümsüzlüğü ve İptal Edilebilirliği, Kazancı Yayınları, İstanbul.
  • Akyiğit, E. (1991). “Hizmet Akdinin Kesin Hükümsüzlüğü ile İlgili Yargıtay Kararı Üzerine”, Çimento İşveren Dergisi, Eylül 1991.
  • Alp, M. (2009). “İş Sözleşmesinin Devri”, İş Hukukunda Üçlü İlişkiler, İş Hukuku Sempozyumu, Kadir Has Üniversitesi, İstanbul 2009.
  • Antalya, O. G. (2013). 6098 Sayılı Borçlar Kanunu'na Göre Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Cilt: I, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., 2. Baskı, İstanbul.
  • Aral, F. & Ayrancı, H. (2012). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre Hazırlanmış Borçlar Hukuku, Özel Borç İlişkileri, Genişletilmiş 9. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara.
  • Arıcı, F. (2008). Ticari İşletmenin Aktif ve Pasifi ile Devri, İstanbul.
  • Arslanoğlu, M. A. (2006). “İş Sözleşmesinin İradi Devri ile İşverenin Değişmesi”, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, 2006/10.
  • Aslan, O. E. (2012). Kamu Personel Hukuku, Eskişehir: TC Anadolu Üniversitesi Yayını, (2701).
  • Ataay, A. (1981). Borçlar Hukukunun Genel Teorisi I, 3. Bası, İstanbul.
  • Ayiter, K. (1953). Medeni Hukukta Tasarruf Muameleleri, Ankara.
  • Ayrancı, H. (2003). Sözleşmelerin Yüklenilmesi (Devri), Yetkin Yayınları, Ankara.
  • Bağbuğ, A. (2003). “İş Sözleşmesinde Üçlü İlişki”, TÜHİS, İş Hukuku ve İktisat Dergisi, Türk Ağır Sanayii ve Hizmet Sektörü Kamu İşverenleri Sendikası, Cilt 18, Mayıs-Ağustos 2003, Sayı 2-3.
  • Bahadır, Z. (2013). “Sözleşmenin Devri ve Sözleşmeye Katılma”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.XVII, Yıl 2013, Sayı: 3.
  • Bernasconi, S. (1978). Die Vertragsübertragung nach italianischem Recht, Diss. Zürich.
  • Braconi, A. & Carron, B. & Scyboz, P. (2013). Code Civil Suisse et Code Des Obligations Annotes, Helbing Lich tenhohn, Bâle.
  • Çankaya, O. G. & Çil, Ş. (2011). İş Hukukunda Üçlü İlişkiler, Genişletilmiş 3. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara.
  • Demir, M., (2012). Türk Borçlar Kanunu’nun Getirdiği Yenilikler, Ankara.
  • Dörner, H. (1986). Dynamische Relativität, München 1986.
  • Ekonomi, M. & Eyrenci, Ö. (2001). “Hizmet Akdinin Devri ile İşverenin Değişmesi”, Prof. Dr. Nuri Çelik’e Armağan, C.II, İstanbul 2001.
  • Engel, P. (1973). Traité des Obligations en Droit Suisse, Neuchâtel.
  • Eren, F. (2014). 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre Hazırlanmış Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 16. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara.
  • Esener, T. (1969). Borçlar Hukuku, Ankara 1969.
  • Esser, J. & Schmidt, E. (1993). Schuldrecht, Bd.I, Allgemeined Teil, Teilband II, 7. Aufl. Heidelberg.
  • Früh, P. (1945). Die Vertaragsübertragung im schweizerischen Recht, Aarau. Günay, C. İ. (2012). Türk Borçlar Kanunu Şerhi, Ankara.
  • Günay, C. İ. (2011). “Hizmet Sözleşmesinin Devri, (TBK m.429)”, Sicil, İş Hukuku Dergisi, Aralık.
  • Güzel, A. (1987). İşverenin Değişmesi-İşyerinin Devri ve Hizmet Akitlerine Etkisi, İstanbul.
  • İnan, A. N. (1984). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 3. Bası, Ankara 1984
  • Kılıçoğlu, A. (1979). Türk Borçlar Hukukunda Kanuni Halefiyet, Ankara.
  • Kılıçoğlu, A. M. (2013). Borçlar Hukuku, Genel Hükümler, Yeni Borçlar Kanunu’na Göre Hazırlanmış, Genişletilmiş 17. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara.
  • Krejci, H. (1972). Betriebsübergang und Arbeitsvertrag, Wien.
  • Kocagil, İ. (2011). “Yeni Borçlar Kanunu Işığında İş Sözleşmesinin Devri”, Sicil İş Hukuku Dergisi, Haziran 2011.
  • Kocaman, A. (1992). Alacağın Temlikinin Benzer Üçlü İlişkiler Karşısındaki Teorik Sınırı Sorunu, 2. Baskı, Ankara.
  • Kocayusufpaşaoğlu, N. (1978). Borçlar Hukuku Dersleri, Genel Hükümler, I. Fasikül, İstanbul.
  • Lanz, G. (1934). Parteiwechsel bei Miete und Dienstvertrag, Diss. Affoltern am Albis. Larenz, K. (1987). Lehrbuch des Schuldrechts, Band I, Allgemeiner Teil, 14. Auflage, München.
  • Mollamahmutoğlu & Astarlı, M. (2012). İş Hukuku, Gözden Geçirilmiş, Genişletilmiş ve 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu-6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu-6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu İşlenmiş 5. Bası, Turhan Kitabevi, Ankara.
  • Oğuzman, M. K. & Öz, M.T. (2013). Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Cilt 2, 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununa Göre Güncellenip, Genişletilmiş 11. Bası, Vedat Kitapçılık, İstanbul.
  • Özkaraca, E. (2008). İşyeri Devrinin İş Sözleşmelerine Etkisi ve İşverenlerin Hukuki Sorumluluğu, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul.
  • Öztan, B. (1997). Şahsın Hukuku, Hakiki Şahıslar, 7. Bası. Turhan Kitabevi, Ankara.
  • Reisoğlu, S. (2013). Türk Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 01.07.2012’de Yürürlüğe Giren Yeni Türk Borçlar Kanunu’na Göre Hazırlanmış 24. Bası, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul.
  • Saymen, F. H. & Elbir, H. K. (1958). Türk Borçlar Hukuku, İstanbul.
  • Schwarz, W. (1933). Das Arbeitsverhähtnis, Diss. Düsseldorf.
  • Sériaux, A. (1992). Droit des Obligations, Presses Universitaires de France. Siber, H. (1931). Schuldrecht, Leipzig.
  • Süzek, S. (2013). İş Hukuku, Yenilenmiş 9. Baskı, Beta Basım Yayın Dağıtım A.Ş., İstanbul.
  • Süzek, S. (2008). İş Hukuku, 4. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul.
  • Süzek, S. (1996) İş Akdinin Askıya Alınmasının Genel Teorisi, Ankara 1989, s.6; Murat Engin, Türk İş ve Sosyal Güvenlik Hukukunda İşveren, Ankara.
  • Şahlanan, F. (2008). “Yıllık Ücretli İzin Hesabında Kıdem Tazminatı Ödenmiş Sürelerin Durumu”, Karar İncelemesi, Tekstil İşveren Dergisi, Sayı 335, Ocak 2008.
  • Şahlanan, F. (2007). “İşyeri Devri ile İş Sözleşmesinin Devrinin Farkı ve Sonuçları”, Karar İncelemesi, Tekstil İşveren Dergisi, Sayı 324, Ocak 2007.
  • Tuğ, A. (1994). Türk Özel Hukukunda Şekil, 2. Baskı, Konya.
  • Tuhr, V. & Escher (1974). Allgemeiner Teil des Schweizerischen Obligationenrechts, Bd. II, Zürich.
  • Tunçomağ, K. (1976). Türk Borçlar Hukuku I, Genel Hükümler, 6. Bası, İstanbul 1976.
  • Uygur, T. (2012). 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Şerhi, C.I, Ankara.
  • Wagner, E. (1997). Form und Beschränkung der Vertragsübernahme sowie der Einwilligung hierzu – BGH Dtz 1996, 56, JuS 1997, Heft 8.
  • Walterman, F. J. (1968). Die Übert ragbarkeit von Gestaltungsrechten im Rahmen von Geschäftbesorgungen, Münster.
  • Yavuz, N. (2002), 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun Getirdiği Değişiklikler ve Yenilikler, Ankara.
  • Yavuz, C. (1983). Türk-İsviçre ve Fransız Medeni Hukuklarında Dolaylı Temsil, İstanbul.
  • Zevkliler, A. (1995). Medeni Hukuk, Savaş Yayınları.