Kamu Özel İşbirliği Kavramı Ekseninde İdarenin Tanımlanması Problematiği Üzerine Düşünceler
Son zamanlarda idare hukuku öğreti ve uygulamasında kamu özel işbirliği modeli oldukça ilgi çekici bir konu haline gelmiştir. Kamu hizmetlerinin yürütülmesine ilişkin yeni bir yöntem olarak sunulan bu model, daha geniş bir perspektiften bakıldığında teşkilat ve işlev yönünden idare kimliğine etki etme potansiyeli taşıyan bir kavram olarak karşımıza çıkar. İdari kuruluşlardan özel kişilerin de hisse sahibi olduğu anonim şirket şeklindeki tüzel kişiler de kamu özel işbirliği uygulamalarının örnekleri arasında sayılabilir. Kanunla kurulan ve kamusal görevler verilen anonim şirket şeklindeki bu tüzel kişilerde özel kişilerin pay sahibi olması, bunların niteliklerinin tartışılmasına sebebiyet vermektedir. Kamu özel işbirliği modelinin kamu hizmetlerinin yürütülmesi çerçevesindeki uygulamalarında idare, her ne kadar kamu yararı amacıyla hareket etse de, hem kamu hizmetlerinin iktisadi ticari usulle sunulmasını, hem de özel kişilerin özel çıkarlarını takip etmelerini kabullenmek durumunda kalmaktadır. Bütün bu atipik olgulara rağmen, idare teşkilatının yalnızca kamu tüzel kişilerinden oluştuğu ve kamu tüzel kişilerinin kimliğinin Anayasa hükümlerinden yola çıkarak tanımlanması gerekliliği kabul edilmek zorundadır. Zira Anayasa, idarenin tanımını ve unsurlarını içermektedir. Buna göre, kamu yararı amacıyla kanunla ve Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle kurulan kamu tüzel kişilerinden oluşan idare, kuruluş ve görevleriyle bir ‘bütün’dür.
Thoughts on the Problematic of Identifying Administration on the Axis of Public Private Partnership Concept
Recently, the public-private cooperation model in administrative law doctrine and its implementation has been a very interesting topic. This model, which is presented as a new method for the execution of public services, from a wider perspective, is a concept that has the potential to affect the identity of the administration as an organization and function. Legal entities in the form of joint stock companies, in which private individuals from administrative institutions also have shares, can also be considered as examples of public private partnership practices. The shareholding of private individuals in these legal entities which is in the form of joint stock companies and which are established by law and given public service duties, leads to discussion of their qualifications. In the implementation of the public private partnership model within the framework of the execution of public services, although administration acts for the public interest it acknowledges both the delivery of public services by economic commercial methods and both the pursuit of the their interests of private individuals. In spite of all these atypical facts, it is concluded that the administrative organization is composed of only public legal entities and it is necessary to continue to define their identity based on the provisions of the Constitution. Because the Constitution contains the definition and elements of the administration. The administration consisting of public legal entities which for public interest is established by law or by presidential decree, is a ‘whole’ with its establishment and duties.
___
- Akyılmaz, B., M. Sezginer ve C. Kaya (2018). Türk İdare Hukuku. Ankara: Savaş Yayınları.
- Atay E. E. (2014). İdare Hukuku. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Ayanoğlu, T. (2017). “Türkiye Futbol Federasyonu’nun Özel Hukuk Tüzel Kişiliği Görüşü Hakkında Düşünceler ve Eleştiriler”. Legal Hukuk Dergisi, 15(174), 2839-2858.
- Ayanoğlu, T. ve B. Oder. (2017). “İdarenin Özel Faaliyetlerinin Anayasal Temelleri Üzerine Kuramsal Bir Sorgulama”. Legal Hukuk Dergisi, 15(174), 2801-2838.
- Balta, T. B. (1970). İdare Hukukuna Giriş I. Ankara: TODAİE Yayınları.
- Bayazıt, B. (2018). Kamu-Özel İşbirliklerinde Kamu Yararı. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Beceni, Y. (2005). Avrupa Topluluğu Ve Türk Hukukunda Kamu Tüzel Kişileri İle Özel Hukuk Kişileri Arasındaki İşbirlikleri (Public-Private Partnerships). İstanbul Bilgi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ekonomi Hukuku Yüksek Lisans Tezi.
- Boz, S. S. (2013). “Kamu Özel İşbirliği (PPP) Modeli”. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 4(2), 277-332.
- Çağlayan, R. (2016). “Hukukumuzda Kamu Tüzel Kişiliği Kavramı ve Kıstasları”. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi Serdar Özgüldür Armağanı, 7, 373-398.
- Çağlayan, R. (2018). İdare Hukuku Dersleri. Ankara: Adalet Yayınları.
- Çakmak, N. M. (2013). İdare Hukukunda Kuramsal Olarak Kamu Yararı. Ankara: Seçkin Yayınları.
- Duran, L. (1982). İdare Hukuku Ders Notları. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
- Giritli, İ., P. Bilgen, T. Akgüner ve K. Berk (2013). İdare Hukuku. İstanbul: Der Yayınları.
- Gözler, K. ve G. Kaplan. (2015). İdare Hukuku Dersleri. Bursa: Ekin Yayınevi.
- İspir, K.B. (2017). Kamu Tüzel Kişiliği. Ankara: Turhan Kitabevi.
- Karahanoğulları, O. (2011). “Kamu Hizmetleri Piyasa İlişkisinde Dördüncü Tip: Eksik İmtiyaz (Kamu-Özel Ortaklığı)”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66(3), 177- 215.
- Karahanoğulları, Y. (2012). “Kamu Özel Ortaklığı Modelinin Mali Değerlendirmesi”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 67(2), 95-125.
- Kasapoğlu Turhan, M. (2011), “Kamu Özel Ortaklığının Hukuksal Niteliği”, Sağlık Alanında Kamu-Özel Ortaklığı Sempozyumu, 6-7 Mayıs 2011. Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayınları, 101-127.
- Kaya, C. (2011). Kararlarından Hareketle Kamu Yararı Kavramına Danıştay’ın Bakışı. İstanbul: Oniki Levha Yayınları.
- Karasu, K. (2011), “Sağlık Sektöründe KÖO”, Sağlık Alanında Kamu-Özel Ortaklığı Sempozyumu, 6-7 Mayıs 2011. Ankara: Türk Tabipleri Birliği Yayınları, 164-231.
- Martins, A. C., R. C. Marques ve C. O. Cruz (2011). Public-Private Partnerships for Wind Power Generation: The Portuguese Case, https://bear.warrington.ufl.edu/ centers/purc/docs/papers/1130_Martins_Public-Private_Partnerships_for.pdf (05.10.2020).
- Talus, K. (2009). “Enerjide Kamu-Özel Sektör Ortaklığı -Avrupa’da Kamu Hizmeti İmtiyazlarının ve İdari İşlemlerin Sonlandırılması-”. (Çev. G. Cantürk). Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 84, 347-374.
- Yalçın, F. C. (2016). “Geleneksel Kamu Hukuku Sistematiğinde Kamu Özel İşbirliğine Eleştirel Bir Bakış: 6428 Sayılı Kanun ve Yasal Yapılanma Ve Uygulama İçin Öneriler”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(30), 163-190.
- Yaşar, H. N. (2014). İdare Hukuku. İstanbul: Der Yayınları.
- Ulusoy, A. D. (2019). Yeni Türk İdare Hukuku, Ankara: Yetkin Yayınları.
- Uyanık, H. (2013). Ekonomik Kamu Yararı Kavramının Türk İdare Hukukundaki Anlam ve İşlevi. İstanbul: Oniki Levha Yayınları.
- Uz, A. (2007). “Kamu-Özel Ortaklığı/Public-Private Partnership (PPP) (Kavram ve Hukuksal Çerçeve)”. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11(12), 1165- 1182.
- Wang, H., X. Wei, G. Wu ve D. Zhu (2018). “Public–Private Partnership in Public Administration Discipline: A Literature Review”. Public Management Review, 20(2), 293-316.
- Yayla, Y. (1985). İdare Hukuku. İstanbul: Filiz Kitabevi.
- Zanobini, G. (1945). İdare Hukuku, Birinci Cilt: Umumiyet İtibarile İdari Nizam. (Çev. A. Akgüç ve S. Erman). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.