Emine BAL TURAN, Doğukan Batur Alp GÜLŞEN

Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zaman İlgilenimleri ile Sosyal ve Duygusal Yalnızlık İlişkisinin İncelenmesi

Bu araştırmada, üniversite de spor bilimleri fakültesinde okuyan öğrencilerin serbest zaman ilgilenimleri ile sosyal ve duygusal yalnızlık ilişkisinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmaya 86 (%36,3) kadın 151 erkek (%63,7) ve yaş ortalaması 21,11  2,53 olan toplam 237 gönüllü olarak katılım göstermiştir. Araştırma kapsamında nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırma kapsamında Sosyal ve Duygusal Yalnızlık Ölçeği, Serbest Zaman İlgilenimleri Ölçeği ve araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin normallik dağılımları incelenmiş ve dağılımın normale yakın olduğu tespit edilmiştir. İki kavram arasındaki ilişkinin incelenebilmesi amacı ile pearson korelasyon katsayısı hesaplanmıştır. Serbest zaman ilgileniminin sosyal ve duygusal yalnızlık üzerindeki yordama gücünü test edebilmek amacı ile aşamalı regresyon analiz yöntemi kullanılmıştır. Sonuç olarak, bireyin serbest zaman ilginim düzeyleri arttıkça hissettikleri duygusal ve sosyal yalnızlığın azaldığı söylenebilir. Sosyalleşme sürecine büyük bir katkı sağlayan serbest zaman aktiviteleri bireylere sağlıklı bir yaşam sunarken aynı zamanda sosyal bir varlık olarak devam etmesini sağlamaktadır

Anahtar Kelimeler:

Serbest Zaman İlgilenimi, Sosyal ve Duygusal Yalnızlık, Öğrenci

Examination of the Relationship Between University Students' Leisure Time Attention and Social and Emotional Loneliness

In this research, it is aimed to examine the relationship between leisure time interests and social and emotional loneliness of students studying at the faculty of sports sciences at the university. 86 (36.3%) women, 151 men (63.7%) and a total of 237 participant with a mean age of 21.11  2.53 participated in the study. Quantitative research method was used within the scope of the research. Social And Emotional Loneliness Scale, Leısure Involvement Scale and personal information form prepared by the researchers were used within the scope of the research. The normality distribution of the obtained data was examined and it was determined that the distribution was close to normal. Pearson correlation coefficient was calculated in order to examine the relationship between the two concepts. In order to test the predictive power of leisure time involvement on social and emotional loneliness, stepwise regression analysis method was used. As a result, it can be said that as the individual's leisure time interest levels increase, the emotional and social loneliness they feel decreases. Leisure time activities, which make a great contribution to the socialization process, provide individuals with a healthy life and at the same time enable them to continue as a social being.

Keywords:

Leisure Time Attention, Social and Emotional Loneliness, Students,

PDF

___

Akgül, H. (2020). Yetişkinler için Sosyal ve Duygusal Yalnızlık Ölçeği’nin (SELSA-S) Türk kültürüne uyarlaması: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 10(21), 54-69.
Alpar, R. (2001). Spor bilimlerinde uygulamalı istatistik. Ankara: Nobel.
Anlı, G. (2018). İnternet bağımlılığı: Sosyal ve duygusal yalnızlık. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 3(2), 389-397.
Baumeister, R. F., ve Leary, M. R. (1995). The need to belong: Desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological Bulletin, 117(3), 497-529.
Bernardon, S., Babb, K. A., Hakim-Larson, J., ve Gragg, M. (2011). Loneliness, attachment, and the perception and use of social support in university students. Canadian Journal of Behavioural Science, 43(1), 40.
Brustad, R. J. (1992). Integrating Socialization Influences into the Study of Ciildren's Motivation in Sport. Journal of Sport and Exercise Psychology, 14(1), 59-77.
Çeçen A. R. (2007). The turkish short version of the social and emotional loneliness scale for adults (selsa-s): Initial development and validation. Social Behavior and Personality, 35(6), 717-734.
Decloe, M. D., Kaczynski, A. T., ve Havitz, M. E. (2009). Social participation, flow and situational involvement in recreational physical activity. Journal of Leisure Research, 41(1), 73-90.
Dever, A., ve Sözen, H. (2021). Spor sosyolojisi. 1. Baskı. Ankara: Gazi Kitapevi.
Demirel, M., Er, Y., Çuhadar, A., ve Aksu, H. (2023). Lisans öğrencilerinin perspektifinden boş zaman katılımı ve sosyal bağlılığın değerlendirilmesi. Spor Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 8(1), 29-42.
DiTommaso, E., Brannen, C., ve Best, L. A. (2004). Measurement and validity characteristics of the short version of the social and emotional loneliness scale for adults. Educational and Psychological Measurement, 64(1), 99-119.
DiTommaso, E., Brannen-McNulty, C., Ross, L., Burgess, M. (2003). Attachment styles, social skills and loneliness in young adults. Personality and Individual Differences, 35(2), 303-312.
DiTommaso, E. (1997). Assessing an attachment model of loneliness: The relationship between attachment style, chronic loneliness and coping. Doctoral Thesis, New Brunswick Üniversitesi.
Eskiler, E., ve Karataş, G. (2017). Sakarya üniversitesi öğrencilerinin serbest zaman ilgilenimleri ile davranışsal niyetleri arasındaki ilişkilerinin incelenmesi. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 7(3), 10-24.
Giulianotti, R. (2015). Sport: A critical sociology. John Wiley & Sons.
Gürbüz, B., Çimen, Z., ve Aydın, İ. (2018). Serbest Zaman İlgilenim Ölçeği: Türkçe formu geçerlik ve güvenirlik çalışması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 16(4), 256-265.
Havitz, M. E., ve Dimanche, F. (1997). Leisure involvement revisited: Conceptual conundrums and measurement advances. Journal of Leisure Research, 29, 245–278.
Ireland, J. L., ve Qualter, P. (2008). Bullying and social and emotional loneliness in a sample of adult male prisoners. International Journal of Law and Psychiatry, 31(1), 19-29
Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemi. 32. Basım. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. Kyle G. T., Absher J., Norman, W., Hammit, W., ve Jodice, L. (2007). Modified involvement scale. Leisure Studies, 26(4), 398-427.
Muehling, D. D., ve Laczniak, R. N. (1988). Advertising's immediate and delayed influence on brand attitudes: Considerations across message-involvement levels. Journal of Advertising, 17(4), 23-34.
Tabachnick, B. G., Fidell, L. S., ve Ullman, J. B. (2007). Using multivariate statistics (Vol. 5, pp. 481-498). Boston, MA: Pearson.
Ulusu, Y. (2016). İlgilenim. Öneri Dergisi, 12(45), 569-586.
Yönet, E. (2018). Lise öğrencilerinin sportif serbest zaman ilgilenim, dijital oyun bağımlılığı ve yaşam kalitesi düzeylerinin araştırılması. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.