Üniversite Öğrencilerinin Aile Aidiyeti ve Rekreasyon Deneyim Tercihlerinin İncelenmesi

Toplumun en küçük yapı taşını oluşturan birim ailedir. Aile fertlerinin birbirlerine karşı oluşturdukları duygu ve davranışlar aile aidiyeti üzerinde önemli bir yere sahiptir. Bireyin ailede kazandığı sosyalleşme ve insani davranışlar edinme rekreasyon deneyimi tercihlerini de etkilemektedir. Bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinin aile aidiyeti düzeyleri ve rekreasyonel deneyim tercihlerinin incelenmesidir. Araştırmaya İnönü Üniversitesinde öğrenim gören 148 erkek, 129 kadın olmak üzere toplam 277 öğrenci katılmıştır. Veri toplama aracı olarak “Aile Aidiyet Ölçeği” ve “Rekreasyon Deneyim Tercihi Ölçeği (RDTÖ)” kullanılmıştır. Katılımcıların cinsiyet, yaş, çalışma durumu ve gelir durumu değişkenleri açısından aile aidiyeti düzeyleri ve rekreasyonel deneyim tercihleri istatistiksel olarak incelenmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde SPSS programı kullanılmıştır. İki gruplu değişkenlerin istatistiksel analizinde İndependent-Sample T testi, üç gruplu değişkenlerin istatistiksel analizinde One Way Anova testi kullanılmıştır. Aile aidiyeti ölçeği toplam puan ortalamalarının incelenmesinde, yaş, gelir durumu ve çalışma durumu değişkenleri açısından anlamlı farklılıklar tespit edilmezken, cinsiyet değişkeni açısından veriler incelendiğinde kadın öğrencilerin aile aidiyeti puan ortalamasının erkek öğrencilere göre anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edilmiştir. Rekreasyonel deneyim tercihleri ölçeği toplam puan ortalamalarının incelenmesinde, cinsiyet, yaş, gelir durumu ve çalışma durumu değişkenleri açısından anlamlı farklılıklar tespit edilmemiştir. Sonuç olarak; üniversite öğrencilerinin aile aidiyeti düzeylerinin yüksek olduğu, rekreasyonel deneyim tercihlerinin ise incelenen değişkenler açısından anlamlı düzeyde farklılık göstermediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Aile, Aidiyet, Rekreasyon deneyimi

An Investigation of University Students' Family Belonging and Recreation Experience Preferences

The unit that constitutes the smallest building block of society is the family. The feelings and behaviors of family members towards each other have an important place on family belonging. The socialization and humane behaviors that the individual gains in the family also affect their recreational experience preferences. The aim of this research is to examine the family belonging levels and recreational experience preferences of university students. A total of 277 students, 148 male and 129 female, studying at İnönü University participated in the research. “Family Belonging Scale” and “Recreation Experience Preference Scale (RDTS)” were used as data collection tools. The level of family belonging and recreational experience preferences of the participants in terms of gender, age, employment status and income status were statistically examined. SPSS program was used in the statistical analysis of the data. The Independent-Sample T test was used in the statistical analysis of the two-group variables, and the One Way Anova test was used in the statistical analysis of the three-group variables. In the examination of the total score averages of the family belonging scale, no significant differences were found in terms of age, income status and working status variables. When the data were examined in terms of gender variable, it was determined that the average score of family belonging of female students was significantly higher than that of male students. In the examination of recreational experience preferences scale total score averages, no significant differences were found in terms of gender, age, income status and working status variables. As a result; It has been determined that university students have a high level of family belonging, and their recreational experience preferences do not differ significantly in terms of the variables examined.

Keywords:

Family, Belonging, Recreational experience,

PDF

___

Akkuş, Ç., ve Yordam, S. (2021). Rekreasyon deneyimi, memnuniyet ve çevreye duyarlı davranış ilişkisi: Horma Kanyonu örneği. Turizm Akademik Dergisi, 8(1), 15-28.
Akova, O., Şahin, G., ve Öğretmenoğlu, M. (2019). Rekreasyon deneyiminin psikolojik iyi oluş üzerine etkisi: Y kuşağı üzerinde bir araştırma. Spor Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(2), 124-139.
Alaca, F. (2011). İki dilli olan ve olmayan öğrencilerde okul yaşam kalitesi algısı ve okula aidiyet duygusu ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Alptekin, D. (2011). Toplumsal aidiyet ve gençlik: üniversite gençliğinin aidiyeti üzerine sosyolojik bir araştırma. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Çalık, N. (2015). 7. Sınıf görsel sanatlar dersinde uygulanan işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencinin aidiyet duygusuna etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Duru, E. (2007). Sosyal Bağlılık Ölçeğinin Türk kültürüne uyarlanması. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), 26, 85-94.
Duru, E. (2015). Genel Aidiyet ölçeğinin psikometrik özellikleri: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(44), 37-47.
Ersanlı, K., ve Koçyiğit, M. (2013). Ait Olma Ölçeği‟nin psikometrik özellikleri. İnternational Periodical Fort he Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume, 8(12), 751-764.
Güneş, F. (2018). Genç yetişkinlerde güvengenlik ve utangaçlık: aile aidiyet duygusunun ve duygu-düzenlemede özyeterlik algısının belirleyici etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Hazar, A. (2014). Rekreasyon ve Animasyon. Ankara: Detay Yayıncılık.
Kılıç, S. (2013). Örnekleme yöntemleri. Journal of Mood Disorders, 3(1), 44-6.
Kıraç, R., Erişen, M. A., Filiz, E., ve Kıraç, F.E. (2019). Üniversite öğrencilerinde aile aidiyeti ile aile içi şiddet tutumu ilişkisinin değerlendirilmesi. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 32(1), 79-95.
Kızmaz, Z. (2006). Okullardaki şiddet davranışının kaynakları üzerine kuramsal bir yaklaşım. C.Ü Sosyal Bilimler Dergisi, 30(1), 47-70.
Korkut, G., ve Gençtürk, Z. (2020). Üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeyleri ile aile aidiyeti arasındaki ilişkinin incelenmesi. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 8(24), 209-231.
Kurar, İ. (2019). Kültür, rekreasyonel deneyim tercihleri ve memnuniyet arasındaki ilişki: Alanya örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm İşletmeciliği Anabilim Dalı Antalya.
Kurar, İ. (2020). Yerel halkın rekreasyon deneyim tercihlerinin, beklentilerinin ve memnuniyet düzeylerinin belirlenmesine yönelik bir araştırma: Alanya Dim Çayı Vadisi örneği. Journal of Tourism Theory and Research, 6(2), 140-155.
Kurar, İ., ve Baltacı, F. (2014). Halkın boş zaman değerlendirme alışkanlıkları: Alanya örneği. International Journal of Science Culture and Sport, 1(2),39-52.
Mavili, A., Kesen, N. F., ve Daşbaş, F. (2014). Aile Aidiyeti Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 33, 29-45.
Özdemir, S. G., Daşbaş, S., ve Kesen, N. F. (2020). Üniversite öğrencilerinin aile aidiyeti ve özgeci davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi: Konya ili örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 23(1), 101-111.
Özgüven, İ. E. (2017). Evlilik ve aile terapisi. (4.Basım). Ankara: Nobel.
Raffoni, M. (2006). Managing Time. Boston, MA: Harvard Business School Press.
Sabuncuoğlu, Z., Paşa, M., ve Kaymaz, K. (2010). Zaman Yönetimi. İstanbul: Beta Yayıncılık.
Saki, Ü. (2018). Üniversite öğrencilerinin aile aidiyet düzeylerinin spor ve farklı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Tengilimoğlu, D., Tutar, H., Altınöz, M., Başpınar, N. Ö., ve Erdönmez, C. (2011). Zaman yönetimi. Hasan Tutar (Ed.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Uslu, F. (2012). İlköğretim okulu öğrencilerinin okula yönelik aidiyeti: öğretmen öğrenci ilişkisi, akran ilişkisi ve aile katılımının rolü. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
Uslu, F., ve Gizir, S. (2017). School belonging of adolescents: the role of teacher? student relationships, peer relationships and family involvement. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 17(1), 21-40.
Uysal, A. (2015). Londra’daki Türklerde aidiyet ve mekân ilişkisi. Coğrafya Dergisi, 30(0), 61-78.
Yusufoğlu, Ö. Ş., ve Cerev, G. (2019). Gençlerde aidiyet düzeyinin akademik başarıya etkisi: Fırat üniversitesi iktisadi ve idari bilimler fakültesi örneği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 29(2), 289-302.