Eyyûbîler, Orta Doğu, Mısır, Hicaz ve Kuzey Afrika’da hüküm sürmüş olan bir Türk devletidir. Eyyûbîlerin ilk atası olan Şadi, 1126 tarihine kadar Şeddadilerin hakimiyeti altında kalmış, Şeddadilerin yıkılması üzerine de Bihrûz el-Hâdim tarafından Tikrit valiliğine getirilmiştir. Şadi’nin ölümünden sonra ise bu göreve oğlu Necmeddin Eyyûb geçmiştir. Eyyûbîler ve Zengiler arasındaki ilk ilişkiler 1131 tarihinde gerçekleşmiş, bu tarihte tarihinde Irak Selçuklu Sultanı Mahmud ölmüş, Mesud ve Selçukşah arasında bir taht mücadelesi başlamıştır. Bu mücadelede Mesud’un yanında yer alan İmadeddinZengiSelçukşah kuvvetleri karşısında yenilgiye uğramış ve Tikrit’e sığınmış, Necmeddin Eyyûb da İmadeddin’e elinden gelen her türlü yardımı yapmış ve onun Dicle’yi geçmesine yardımcı olmuştur. iki taraf arasında meydana gelen bu dostluk daha sonraki süreçte Necmeddin Eyyûb ev Şirkuh’unİmadeddin’in hizmetine girmesi ile neticelenmiştir. Bu çalışmada BehaeddinİbnŞeddad, EbûŞâme,  GregoryAbû’l-Farac,  İbn el-Âdim, İbnHaldûn, İbnKesîr, KıvâmüddinBündârî, Şihabeddin b. Fazlullah el-Ömerî, gibi yazarların eserlerinden de istifade edilerek Zengiler ve Eyyûbiler açısından iki önemli isim olan Nureddin Mahmud b. Zengi ve Selâhaddin Eyyûbî arasındaki ilişkiler incelenecek. 

The Eyyubids are a Turkish state that reigned in the Middle East, Egypt, the Hejaz and North Africa. Sadi, the first ancestor of the Eyyubids, remained under the domination of the Sheddadis until 1126, and upon the destruction of the Seddadis, he was appointed Governor of Tikrit by Bihrûz al-Hâdim. After his death, his son Necmeddin Eyyûb took over this post. The first relations between the Ayyubids and the Zengi took place in 1131, when Mahmud of Iraqi Seljuk Sultan died, and a throne struggle began between Mesud and Selcuksah. Imadeddin Zengi, who was with Mesud in this struggle, was defeated by the Seljuks forces and took refuge in Tikrit, Necmeddin Eyyûb made every kind of help to Imadeddin and helped him to cross the Tikrit. This friendship between the two sides resulted in the subsequent process of Necmeddin Eyyûb house Şirkuh's service to Imadeddin. In this study, Behaeddin Ibn Seddad, Ebu Şâme, Gregory Abul-Farac, Ibn al-Adim, Ibn Haldun, Ibn Kesir, Kivamuddin Bundari, Şihabeddin b. Fazlullah al-Omari, as well as the works of writers such as the Zengi and Eyyubids in terms of two important names Nureddin Mahmud b. Zengi and Salahaddin Eyyûbî relations between will be examined.