Literatüre baktığımızda Türkçe üzerine yazılmış pek çok çalışmanın olduğu aşikârdır. Ancak medeniyet eksenli çalışmaların kısıtlılığı göze çarpmaktadır. Bu bağlamda çalışmamız, Türkçenin bir medeniyet dili olması meselesini irdelemek amacıyla kaleme alınmıştır. Medeniyet dili demek, medeniyeti oluşturan tüm sahalarda, özgün ve yeterli ürünlerin verilmesini sağlayan dil demektir. Bu bağlamda, dilin titizlikle işlenmesi büyük önem arz etmektedir. Dil, insanın duygu ve düşüncelerini ifade ediş biçimidir. Dolayısıyla dil, öncelikle insanın daha sonra da mensup olduğu medeniyetin özetidir, ana karakteridir. Medeniyetler, kuşaklar arasındaki bağların gücü oranında ayakta kalabilmektedir ki bu bağı da anadil sağlamaktadır. Anadil ise bir bağımsızlık göstergesidir. Zira sömürge toplumlarının en önde gelen özelliği, kendi dillerini konuşamıyor olmalarıdır. Çalışmamızda, Türkçenin bugün gelişememesinin önünde; yabancı dil hayranlığı, Türkçeyi eski ve geçersiz bir dil olarak görme, Türkçenin gelişmesi hususunda yeterince gayret göstermeme gibi pek çok sebep sıralanmaktadır. Devamında ise bir medeniyetin varlığından söz edebilmek için öncelikle kendi dili ile düşünüp üretmeye başlaması gerektiğinden, Türkçeye daha fazla önem vermenin muasır medeniyetler seviyesine ulaşmadaki birinci yol olduğu vurgulanmıştır. Kısaca, medeniyet kurucu unsurları; dil, din, felsefe, bilim, ahlak, hukuk, sanat vs. şeklinde sıralamak mümkündür. Ancak çalışmanın sınırları gereği Türkçenin medeniyet hususunda nerede durduğu, felsefe, bilim ve eğitim üzerinden ele alınmaya çalışılmıştır. Yine çalışmamızdaki kısıtlılıktan dolayı bu konularda derinlemesine inilmeyerek, çalışmamızın okuyucuda merak uyandırması amaçlanmıştır.