Tuba DEMİREL, Sibel SOMYÜREK, Gülhan YILMAZ

ORTAOKUL ÖĞRENCİLERİNİN GEOMETRİK CİSİMLER VE HACİM ÖLÇME KONUSUNA YÖNELİK YAZILI ARGÜMANTASYON BECERİLERİNİN İNCELENMESİ

Argümantasyon, bireylerin muhakeme sürecinde birtakım somut verilere dayanarak iddialar oluşturmasını ve bu iddiaları gerekçelendirmeye ya da çürütmeye çalışırken bilimsel kanıtları kullanabilmelerini kapsayan bir süreçtir. Bu çalışma, ortaokul öğrencilerinin Geometrik Cisimler ve Hacim Ölçme Konusuna yönelik yazılı argümantasyon becerilerini incelemek ve öğrencilerin argümantasyon becerileri ile akademik başarıları ve tartışma eğilimleri arasındaki ilişkiyi araştırmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya, Ankara ilinde bir devlet okulunun 8. sınıfında eğitimlerini sürdüren 47 öğrenci katılmıştır. Toulmin argüman modeli ve Erduran, Simon ve Osborne’un argümantasyon seviyeleri temel alınarak incelenen yazılı argümantasyon becerileri frekans ve yüzde gibi tanımlayıcı istatistiklerle analiz edilmiştir. Ayrıca, öğrencilerin argümantasyon becerileri ile akademik başarı puanları arasında ve argümantasyon becerileri ile tartışmaya yönelik eğilimleri arasında ilişki bulunup bulunmadığı korelasyon testi ile analiz edilmiştir. Çalışma sonuçları, öğrencilerin argümantasyon becerilerinin düşük olduğunu, argümantasyon becerileri ile akademik başarıları ve tartışmaya yönelik eğilimleri arasında anlamlı bir ilişki olmadığını ortaya koymuştur.

Investigation of Middle School Students’ Written Argumentation Skills about Geometric Objects and Volume Measurement

Argumentation is a process that individuals make claims based on some concrete data and use scientific evidence to justify or refute these claims. This study was carried out to investigate middle school students’ written argumentation skills related to the subject; “Geometric Objects and Volume Measurement” and to examine relationship between students’ argumentation skills and academic achievement and argumentativeness. 47 eight grade students at a state school in Ankara participated in this study. Descriptive statics such as frequencies and percentages was used to analyze students’ argumentation skills determined through Toulmin Argument Pattern and Erduran, Simon ve Osborne’s argumentation level. Additionally, correlation analysis was used to analyze if there is a relationship between argumentation skills and academic achievement and between argumentation skills and argumentativeness. The result of this study showed that argumentation skills of the students were low and there was no significant correlation between argumentation skills and academic achievement and argumentation skills and argumentativeness

Keywords:

Argumentation, geometry education Toulmin argument pattern, academic achievement, argumentativeness,

PDF

___

Akşit, N. (2007). Educational reform in Turkey. International Journal of Educational Development, 27(2), 129–137.
Altıparmak, K., ve Öziş, T. (2005). Matematiksel ispat ve matematiksel muhakemenin gelişimi üzerine bir inceleme. Ege Eğitim Dergisi, 6(1), 25-37.Aylar (2014). 7. sınıf öğrencilerinin ispata yönelik algı ve ispat yapabilme becerilerinin irdelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara. Altun, E., Bağ, H., ve Paliç, G. (2011). İlköğretim Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri İle Tartışma Eğilimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. 2nd International Conference on New Trends in Education and Their Implications (ss.1917-1924). Ankara:Siyasal Kitabevi.
Conner, A. (2008, July). Argumentation in a geometry class: Aligned with the teacher’s conception of proof. Paper presented at the meeting of the Topic Study Group 12: Research and Development in the Teaching and Learning of Geometry at the International Congress on Mathematical Education, Monterrey, Mexico.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative. Boston: Pearson Education-4th edition.
Cross, D. I. (2009). Creating optimal mathematics learning environments: Combining argumentation and writing to enhance achievement. International Journal of Science and Mathematics Education, 7(5), 905-930.
Demircioğlu, T. ve Uçar, S. (2014). Akkuyu Nükleer Santrali Konusunda Üretilen Yazılı Argümanların İncelenmesi. İlköğretim Online, 13(4), 1373-1386.
Dinçer, S. (2011). Matematik lisans derslerindeki tartışmaların toulmin modeline göre analizi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Driver, R., Newton, P., & Osborne, J. (2000). Establishing the norms of scientific argumentation in classrooms. Science Education, 84, 287-312.
Erduran, S. (2007). Methodological foundations in the study of argumentation in science classrooms. In Argumentation in science education (pp. 47-69). Springer Netherlands.
Erduran, S., Simon, S., & Osborne, J. (2004). TAPping into argumentation: Developments in the application of Toulmin's argument pattern for studying science discourse. Science education, 88(6), 915-933. Gür, B. S., Celik, Z., ve Özoğlu, M. (2012). Policy options for Turkey: a critique of the interpretation and utilization of PISA results in Turkey. Journal of Education Policy, 27(1), 1–21.
Gün, E. (2014). Artırılmış gerçeklik uygulamalarının öğrencilerin uzamsal yeteneklerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara. Günel, M., Memiş, E. K.. ve Büyükkasap, E. (2010). Yaparak yazarak bilim öğrenimiyybö yaklaşımının ilköğretim öğrencilerinin fen akademik başarısına ve fen ve teknoloji dersine yönelik tutumuna etkisi. Eğitim ve Bilim, 35(155).
Güven, B., Çelik, D. ve Karataş, İ. (2005). Ortaöğretimdeki çocukların matematiksel ispat yapabilme durumlarının incelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 30, 319.
Güneş, S. (2013). Matematik Eğitiminde Argümantasyon ve Kanıt Süreçlerinin Analizi ve Karşılaştırılması. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara. Hershkowitz, R. and Schwarz, B. B. (1999). Reflective processes in a technology-based
mathematics classroom, Cognition and Instruction, 17, 66–91.
Inagaki, K., Hatano, G. & Morita,E. (1998). Construction of mathematical knowledge through whole-class discussion. Learning and Instruction, 8(6), 503–526.
Infante, D. A. & Rancer, A. S. (1982). A conceptualization and measure of .argumentativeness. Journal of Personality Assessment, 46, 72-80