Ziya KILIÇ, Osman Nazif KAYA

Etkin Bir Fen Öğretimi İçin Tartışmacı söylev

Bu çalışmada, son yıllarda fen eğitimcileri tarafından bir öğretim yaklaşımı olarak önerilen tartışmacı söylevin, teorik temelleri ve fen eğitimi açısından önemi ele alınmıştır. İlk olarak, tartışmanın toplumsal hayatımızdaki önemi ve literatüre dayalı farklı tanımları verilmiştir. İkinci olarak, fen eğitimcileri tarafından en sık kullanılan model olan Toulmin‟in tartışma modeline göre, bir argümanı oluşturan öğeler ve bu öğeler arasındaki ilişkiler açıklanmıştır. İlköğretim öğrencilerinin bazı temel fen konuları kapsamında oluşturdukları argümanlar, Toulmin‟in modeline göre analiz edilmiş ve modelin sahip olduğu genel sınırlılıklar özetlenmiştir. Tartışmacı söylevin özellikle fen sınıflarında öğrencilerin anlamlı öğrenmesini, araştırma kabiliyetlerini ve bilimin nasıl işlediğiyle ilgili görüşlerini nasıl geliştireceği literatür verilerine dayalı tartışılmıştır.

PDF

___

Arseven, A.D. (1993). Alan araştırma yöntemi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası (Gül Yayınevi).
Balcı, A. (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Bilen, M. (1993). Plandan uygulamaya öğretim. Ankara: Takav Matbaacılık.
Çiftçi, Ö. (1998). Lise I. sınıf öğrencilerinin kullandıkları öğrenme stratejilerinin matematik dersindeki başarıları üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Erden, M. ve Akman Y. (1998). Eğitim psikolojisi “gelişim-öğrenme-öğretme”. Ankara: Arkadaş Yayınları.
Erden, M. ve Demirel M. (1993). İlkokul beşinci sınıf öğrencilerinin kullandıkları öğrenme stratejilerinin etkililiği. İzmir 1. Eğitim Kongresi Bildirileri.(sf. 254-261). İzmir: Buca Eğitim Fakültesi Yayınları.
Fidan, N. ve Erden M.(1998). Eğitime giriş. İstanbul: Alkım Yayınları.
Gagne, R. M. (1988). Essentials of learning for instruction. 2nd Ed., New Jersey: Prentice Hall, İnc.
Görgen, İ. (1997). Özetleme ve bilgi haritası oluşturma öğretiminin bilgilendirici bir metni öğrenme ve hatırlama düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: Tekışık Web Ofset Tesisleri.
Karasar, N. (1991). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Bahçelievler P.K.33.
Matlin, M. (1989). Cognition, Fort Worth: Holt, Rinehart and Winston Inc.
Mayer, R. E. (1987). Educational psychology: a cognitive approach. Little: Brown and Company Limited, U.S.A.
Olçum, Y. (2000). İlköğretim 4. sınıf sosyal bilgiler dersinde bellek destekleyicilerin erişi ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ormrod, J. E. (1990). Human learning: theories, principles and educational applications. Columbus: Merril Publishing Company.
Öztürk, B. (1995). Genel öğrenme stratejilerinin öğrenciler tarafından kullanılma durumları. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Saban, A. (2000). Öğrenme-öğretme süreci. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Senemoğlu, N. (1997). Gelişim öğrenme ve öğretim. Ankara: Spot Matbaası.
Sönmez, V. (2000). Eğitimin tarihsel temelleri. (ed. V. Sönmez) Öğretmenlik mesleğine giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
Tezbaşaran, A. A. (1997). Düşünen, tartışan, çözüm üreten toplum için etkin öğrenme-öğretim ve öğrenmede bilgisayara dayalı bilgi teknolojileri. Bilim Teknik Dergisi, 355, 52-57
Weinstein, C.E. ve Mayer R.E.(1986). The teaching of learning strategies. (Ed. M.C. Wittrock) Handbook of research on teaching, 3rd. Edition. New York: Mac Milan Company, 135-327.
Yangın, B. ve Yıldızlar M. (1999). İlköğretim dördüncü sınıf sosyal bilgiler dersinde çalışma yolları, başarı ve cinsiyet ilişkisi. Çağdaş Eğitim. 258, 28-33