Çağdaş Müzik Ne Kadar Yeni

Bu makale, 2014’te kaleme aldığım “Besteci Açısından Yeni Müzik ve Bestecinin Yeni Sorunları” başlıklı yazının devamı niteliğindedir. İmlediği alan 1945 sonrası Avrupa ve Amerika Kıtaları sanat müziği olan “yeni müzik”, günümüzde ne yazık ki çok kısıtlı bir perspektifte değerlendirilmektedir. Makale, bu konuyu müzikteki “yeni” ve “çağdaş” estetik algılarını ve bu algıların kökenlerini ve gelişimlerini inceleyerek daha kapsayıcı bir yaklaşım sergilemeyi amaçlamaktadır. Kavramların incelenmesinin ardından, günümüz “yeni/ çağdaş” müziğine gelene kadarki tarihsel süreç objektif ve eleştirel bir şekilde ele alınarak, bir besteci gözüyle çağdaş müzik kavramına “yeniden” bakıp, geleceğe dair öngörülerde bulunulacaktır.

Anahtar Kelimeler:

sanat, yeni müzik, çağdaş müzik, elektronik müzik

PDF

___

ADORNO, T. W. (2004). Aesthetic Theory. New York: Bloomsbury Academic.
ADORNO, T. W. (1973). Philosophy of Modern Music. New York: Seabury Press.
ARIKAN, N., YENAL, G., TAŞPINAR, G. (1998). “Contemporary”, Altın Sözlük, s. 315. Ankara.
ARTUN, A. (2003). Kuramda Avangardlar ve Bürger’in Avangard Kuramı. İstanbul: İletişim Yayınları.
BARENBOIM, M. (2014). Kişisel görüşme. Berlin.
BEKKER, P., EICHHORN, A. (2013). Neue Musik. Bonn: Georg Olms Verlag.
BÜRGER, P. (2003). Avangard Kuramı. İstanbul: İletişim Yayınları.
CREHAN, K. (2002). Gramsci, Culture and Anthropology. USA: California University Press.
EYUBOĞLU, İ. Z. (1988). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. “Yeni" içinde (s. 750). İstanbul.
FUBINI, E. (2006). Müzikte Estetik. Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
FUKUYAMA, F. (2006). The End of History and The Last Man. USA: Simon and Schuster.
DANESI, M. (2004). Messages, Signs and Meanings. Toronto: Canadian Scholars’ Press.
Dil Derneği. (1999). Büyük Türkçe Sözlük. “Yeni” içinde (s. 1453). Ankara: Dil Derneği.
Dictionary of English. (1991). In “Contemporary”. Glasgow: Longman Publishing Group.
DUNSBY, J. (2002). The Cambridge History of Western Music Theory. UK: Cambridge University Press.
GRIFFITHS, P. (2011). Batı Müziğinin Kısa Tarihi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
GRIFFITHS, P. (2010). Modern Music and After. ISBN 978-0-19-974050-5. UK: Oxford University Press.
IDDON, M. (2013). New Music at Darmstadt. UK: Cambridge University Press.
İZ, F., HONY, F. C. (1955). An English-Turkish Dictionary. In “Contemporary”. London: Oxford University Press.
LACHENMANN, H. (1996). Klangtypen der Neuen Musik”. Wiesbaden: Breitkopf & Haertel.
McCRELESS, P. (2002). The Cambridge History of Western Music Theory. UK: Cambridge University Press.
Merriam-Webster. (2014). “Contemporary” içinde, www.merriam-webster.com
NEMUTLU, M. (2007). Ses İşçiliği. İstanbul: Norgunk Yayıncılık.
ÖZKAYA, S. (2000). Sanatta Deha ve Yaratıcılık. İstanbul: Pan Yayıncılık.
ÖZER, M. C. (2013). Modernizm ve Avrupalılaşma’nın makamsal müziğe etkileri ve günümüz bestecilerinde yansımaları. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1 (1), 46-61.
POE, E.A. (1850). The Poetic Principle. Baltimore: E. A. Society Publishing.
SAİD, E. (2005). Müzikal Nakışlar. İstanbul: Agora Kitaplığı.
SAUNDERS, F. S. (2013). The Cultural Cold War. New York: The New Press.
SIGNELL, K. (1976). Symposium on the Ethnomusicology of Culture Change in Asia. Asian Music, 7 (2)
STRAVİNSKİ, İ. (2000). Müzik Sanatı. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
TARUSKIN, R. (2010). Music in the Late Twentieth Century. USA: Oxford University Press.
Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe Sözlük. “Yeni” içinde (s. 2165). Ankara: 4. Akşam Sanat Okulu Matbaası.
VARESE, E. (1966). The Liberation of Sound. Perspectives of New Music, 5 (1), 11-19