Adil Adnan ÖZTÜRK, Nesrin ÖZSOY, Ruken AKAR VURAL, Sultan BAYSAN

Öğretmen Adaylarının Çoklu Zekâ Bölümlerine İlişkin Algılarının Karşılaştırmalı Perspektiften İncelenmesi

Çoklu Zekâ Teorisi, eğitim bilimleri açısından, öğretim stratejileri, öğretim programlarına entegrasyon ve öğrenenlerin değerlendirilmeleri yönlerinden önemlidir. Bu çalışma öğretmen adaylarının çoklu zekâ bölümlerine ilişkin algısını karşılaştırmalı olarak analiz etmeyi amaçlamaktadır. Araştırma tarama modelinde olup, var olan durumu betimlemeyi amaçlayan bir yaklaşıma sahiptir. Araştırmanın örneklemini, Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesinde 2016-2017 Akademik Yılında öğrenim gören 358 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Saban (2002) tarafından geliştirilen “Çoklu Zekâ Alanları Envanteri” uygulanmıştır. Öğretmen adaylarının özellikle doğacı, içsel ve kişiler arası zekâ bölümlerinde genel puan ortalamaları diğer zekâ bölümlerine göre daha yüksek çıkmıştır. Müzik Eğitimi öğretmen adaylarının müziksel-ritmik zekâ bölümü ortalama puanları en yüksek ortalamaya sahiptir. Ancak, bölümleri itibariyle yüksek puan ortalamaları beklenen Resim öğretmeni adaylarının görsel-uzamsal zekâ bölümüne ilişkin ortalama puanları ile Beden Eğitimi öğretmen adaylarının bedensel-kinestetik zekâ bölümü ortalamaları görece düşüktür.

Anahtar Kelimeler:

Çoklu Zekâ Kuramı, Çoklu Zekâ Envanteri, geleneksel yaklaşım, öğretmen adayları

PDF

___

Akkaya, R. ve Sezgin Memnun, D. (2015). Matematik öğretmeni adaylarının kullandıkları çoklu zekâ alanları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 43, 39-46.
Armstrong, T. (1994). Multiple intelligences in the classroom, Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
Azar, A., Presley, A. ve Balkaya, Ö. (2006). Çoklu zekâ kuramına dayalı öğretimin öğrencilerin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerilerine etkisi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 45-54.
Campbell, L. (1996). Teaching & learning through multiple intelligences, Needham, Massachusetts: A Simon & Schuster Company.
Gardner, H. (1993). Multiple Intelligences: The Theory in Practice. New York: BasicBooks.
Güneş, G. ve Gökçek, T. (2010). A case study on the graduate students' multiple intelligence types. İlköğretim Online (Elementary Education Online), 9(2), 459–473. http://ilkogretim-online.org.tr (Erişim Tarihi, 2017, 8 Temmuz).
Kabapınar, Y. (2007). İlköğretimde Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi. Ankara. Maya Akademi.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
Lazear, D. (1992). Teaching for Multiple Intelligences. Fastback 342 Bloomington, IN: Phi Delta Kappan Educational Foundation. (ED 356 227).
Noble, T. (2004). Integrating the Revised Bloom’s Taxonomy with Multiple Intelligences: A Planning Tool for Curriculum Differenciences, Teachers College Record, vol. 106, 193-211.
Saban, A. (2002). Çoklu Zekâ Teorisi ve Eğitim. Ankara: Nobel.
Yalmancı, S.G. (2011). Çoklu zekâ türleri ile öğretmen adaylarının öğrenim gördükleri bölümler arasındaki ilişki. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 8(1), 1269-1289.
Yenice, N. ve Aktamış, H. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının çoklu zekâ alanlarının demografik özelliklere göre incelenmesi. Türk Fen Eğitim Dergisi. 7(3), 86-99.
Yenice, N., Özden, B. ve Alpak Tunç, G. (2016). Fen Bilgisi öğretmen adaylarının çoklu zekâ alanları ile çevreye yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 13-3(26), 83-97.