Türkiye’de Göç Kadınlaşıyor mu?: Ekonometrik Bir Analiz

İnsanların ülkenin bir bölgesinden başka bir bölgesine göç etmeleri olarak tanımlanan iç göç olgusu, hem toplum hem de bireyler açısından oldukça önemli bir konudur. İnsanlar bazen kendi istekleriyle bazen de zorunlu olarak göç etmek durumunda olmuştur. Türkiye’de son yıllarda kadınların erkeklerden daha çok göç ettiği görülmektedir. Literatürde bu durum göçün kadınlaşması olarak ifade edilir. Bu bağlamda, bu çalışmanın amacı, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü’nün gerçekleştirmiş olduğu 2003, 2008 ve 2013 yılı Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması (TNSA) verileri kullanılarak Türkiye’de 15-49 yaş arasındaki evli kadınların göç etme olasılıklarının Logit model kullanılarak analiz edilmesidir. Bu çalışmada Türkiye’de 15-49 yaş arasındaki evli kadınların göç etmesi üzerinde etkisi olan en önemli değişkenlerin; yaşanılan bölge, kadının yaşı, kadının eğitim durumu, kadının iş durumu, eşinin eğitim durumu, ailenin serveti, evlilik süresi ve hanehalkı sayısı olduğu bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Göç, Kadın

Is Migration Feminizing in Turkey?: An Econometric Analysis

The phenomenon of internal migration, which is defined as the migration of people from one region of the country to another, is a very important issue for both society and the individual. People are forced to migrate either to their own will. In recent years, it has been observed that women migrate more than men in Turkey. In the literature this is expressed as feminization of migration. In this context, the aim of this study is to analyze migration probabilities of married women between the ages of 15-49 in Turkey with logit model using 2003, 2008 and 2013 Turkey Demographic and Health Surveys (TDHS) data carried out by Hacettepe University Population Studies Institute. In this study, the most important variables that have an impact on the migration of married women between the ages of 15-49 in Turkey were found as living area, age of woman, women's education, women's employment status, spouse's education level, family wealth, duration of marriage and number of households.

Keywords:

göç, kadın,

PDF

___

APAN, A. (2006). “Türkiye’de İç Göç Olgusu: Nedenler ve Sonuçlar”, Yerel Yönetim ve Denetim Dergisi, 11(5): 26-33.
CONNELL, J., DASGUPTA, B., LAISHLEY, R. ve LIPTON, M., (1976). Migration from rural areas: The evidence from the village studies. Delhi: Oxford University Press.
ÇELİK, F. (2000). İç göçlerin fayda-maliyet yaklaşımı ile analizi. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 16: 231-246.
ÇELİK F. (2002). İç Göçlerin Seçkinlik Yaklaşımı İle Analizi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13: 275-296.
ÇELİK, N., ve MURAT, G. (2014). Türkiye'de İç Göç Sorununa Yeni Bir Yaklaşım: Stratejik İç Göç Yönetimi. Yönetim: İstanbul Üniversitesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, (76): 45-61.
ÇİFTÇİ M. (2010). 1995-2000 Dönemi iç Göç Hareketlerinde Emeğin Varış Yerlerindeki Çekim Türlerine Göre Mukayeseli Duyarlılık Düzeyleri, Çalışma ve Toplum, 1, ts.277-292.
DEMOGRAPHIC AND HEALTH SURVEYS, Hacettepe University, 2003, 2008, 2013.
DOKUZUNCU BEŞ YILLIK KALKINMA PLANI -2007-2013 (2006). Resmi Gazete, Sayı:26215.
DORLING, D., ve RIGBY, J. E. (2007). Net cohort migration in England and Wales: how past birth trends may influence net migration. Population Review, 46(2): 51-62.
GEDİK A. (1997). Internal Migration in Turkey, 1965-1985: Test of Conflicting Findings in The Literature, Review of Urban and Reglonal Studies, 9: 170-179.
GRIFFITHS W E, HILL, R C ve JUDGE, G G (1993). Learning and Practicing Econometrics, John Wiley &Sons, Inc Canada.
GÜR T. H. ve URAL E. (2004). Türkiye' de Kentlere Göçün Nedenleri, Hacettepe Üniversiten İİBF Dergisi, 22 (1): 23-38.
GÜRİŞ, S ve ÇAĞLAYAN, E (2000). Ekonometri Temel Kavramlar, Der Yayınları:282, İstanbul.
GÜREŞÇİ, E. (2008). “Türkiye’de Köyden-Kente Göç İle Sulama Yapan Tarımsal İşletmelerin Sayısı Ve Sulanan Arazi Miktarı Arasındaki İlişki”, Sulama Ve Tuzlama Konferansı, 11-12 Haziran, Şanlıurfa.
İLKKARACAN, P. ve İLKKARACAN, İ. (1998). 1990’lar Türkiyesi’nde Kadın ve Göç, Bilanço 98: 75 Yılda Köylerden Şehirlere kitabında yayımlanmıştır: 75 Yılda Köylerden Şehirlere, (İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları, 1998): 305-322.
KOCAMAN T., (2008). Türkiye'de iç Göçler ve Göç Edenlerin Nitelikleri (1965-2000), Devlet Planlama Teşkilatı, Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, s.vi.
LIAO, T. F. (1994). Interpreting Probability Models, Logit, Probit and Other Generalized Linear Models, International Educational and Professional Publisher, Series / Number 07/101, Sage Publications, London.
MUNRO, J. (1974). Migration in Turkey, Economic Development and Cultural Change, 22: 634-653.
MUTLU S. (1990). Bölgesel İç Ticaret Hadleri, Kırsal Refah ve İç Göçler, Ekonomi ve İdari Bilimler Dergisi, 4, 1: 69-87.
OBERAI, A. S. (1990), Migration, Urbanisation and Development, ILO, Geneva, 108 p.
ÖZTÜRK M. ve Altuntepe N. (2011). Türkiye'de Kentsel Alanlara Göç Edenlerin Kent ve Çalışma Hayatına Uyum Durumları: Bir Alan Araştırması, Journal of Yasar University, 3(11): 1587-1625.
ÖZYAKIŞIR D. (2012). İç göç hareketleri ve geriye göçün belirleyicileri: TRA2 bölgesinden İstanbul’a gerçekleşen göç üzerine bir saha araştırması, Yayınlanmış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
PAMPEL, F (2000). Logistic Regression, A Primer, International Educational and Professional Publisher, Series / Number 07/132, Sage Publications, London.
RAMANATHAN, R (1998). Introductory Econometrics with Applications The Dryden Press, Harcourt Brace & Company, Forth Edition.
RAVENSTEIN, E. G. (1885). The laws of migration. Journal of the Statistical Society of London, 48(2): 167-235.
RAVENSTEIN, E. G. (1889). The laws of migration. Journal of the royal statistical society, 52(2): 241-305.
SAĞLAM, S. (2007). Türkiye'de iç göç olgusu ve kentleşme. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (5): 33-44.
SELİM, S. (2009). Türkiye’de İç Göç Üzerine Ekonometrik Bir Analiz. Gazi Kitabevi, Ankara.
ŞANLI, H. İ. (1973). Türkiye’de İç Göçler Uzaklık ve Yerleşme Büyüklüğü İlişkileri Üzerine: Potansiyel Çekim Modeli Çerçevesinde Sayısal Bir Deneme, İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi, 81-98.
TEKELİ, İ. (1975). Göç Teorileri ve Politikaları Arasındaki İlişkiler, ODTÜ Mimarlık Fak. Dergisi, 1(1): 153-176.
TOBLER, W. (1995). Migration: Ravenstein, thornthwaite, and beyond. Urban Geography, 16(4): 327-343.
TOGAN, A. Z. (1981). Umumi Türk Tarihine Giriş. Enderun Kitabevi, İstanbul.
TOROĞLU, E. (2007). “Niğde İlinde Göç Faktörleri ve Göçler”, Coğrafi Bilimler Dergisi, 5 (1): 75-96.
TÜRKİYE GÖÇ VE YERİNDEN OLMUŞ NÜFUS ARAŞTIRMASI, TGYONA, (2006).
TÜİK, Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi sonuçları, 2008-2016
YAKAR M. (2012). Türkiye'de İç Göçlerin ilçelere Göre Mekânsal Analizi: 1995-2000 Dönemi, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 9(1).
WHYNNE-HAMMOND, C. (1985). Elements of Human Geography, Bell & Hymann. London.