Amaç: Özürlü vatandaşlar için bir takım haklar tanınarak bu hakların kullanılmasında özürlü sağlık kurulu raporu alınması gerekmektedir. Ülkemizde özürlü vatandaşlarımızın özürlerini sağlık kurulu raporu ile belgelemesi zorunludur. Özürlü sağlık kurullarınca düzenlenen bu raporlarda zaman zaman çelişkili durumlar oluşmakta ve tekrarlayan rapor alım süreci yaşanmaktadır. Yöntemler: Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi sağlık kuruluna itiraz üzerine Sağlık Müdürlüğü tarafından hakem hastane olarak gönderilen 43 olguya ait 100 rapor mevzuat ışığında değerlendirilmiştir. Bulgular:Çalışmaya dahil edilen olguların yaş ortalaması 45.8 dır. Olguların 24’ü (%55,8, n: 43) erkek, 19’u (%44,2, n: 43) kadındır. Hastanemiz sağlık kurulu tarafından düzenlenen raporlarda olguların 5 ’inde (%11,6) özür oranı değişmemişken 36 (%83,7) olguya ait özür oranı değişmiştir. 2 (%4,7) olgunun ise önceki raporlarında özür oranı belirtilmemiştir. Olgulardan 18’inin (%41,8) ağır özürlü olup olmadığı hususunda hastanemiz sağlık kurulunca farklı bir rapor düzenlenmişken 25 (%58,2) olguda ağır özürlülük yorumunda herhangi bir değişiklik olmamıştır. Sonuç: Aynı olgu için birden fazla rapor düzenlenmesi hem iş yükünü arttırmakta hem de hak kazanımlarının gecikmesine neden olmaktadır. Bu nedenle sağlık kurullarının teşkiline ilişkin düzenlemenin yeniden gözden geçirilerek görevli hekimlerin özel eğitime tabi tutulması gerekliliği ortaya çıkmaktadır.

Objective: A number of rights have been entitled to disabled citizens, and in order to use these rights a health report from a medical board is obligatory. Also in our country, disabled citizens are required to document their disabilities with a medical board report. Occasionally conflicting situations occur in these reports arranged by the health care institutions, resulting in repeating report processes. Methods: A hundred reports of 43 cases sent due to appeals to Ankara Ataturk Training Research Hospital which was appointed as an arbitrator hospital by the Health Department of the Province were assessed in the light of the legislation. Results: Mean age of the cases included in the study was 45,8. Of the cases, 24 (55,8%, n: 43) were males and 19 (44,2%, n: 43) were females. In the reports prepared by the medical board of our hospital, the disability severity rate remained the same in 5 (11,6%) of the cases, while this rate was changed in 36 (83,7%) of them. The disability severity rate wasn’t stated in the previous reports in 2 (4,7%) cases. A different report was prepared by our medical board for whether the case was disabled or not in 18 (41,8%) of the cases, while no change was made for severity of disability in the report in 25 (58,2) of the cases. Conclusion: More than one report to be arranged for the same case not only increases the work load but also causes delays in gaining of the rights. Therefore, it is concluded that the regulation about establishment of the medical boards should be revised and the physicians in charge should receive a special training.