Amaç: Amacımız gebe kadınların 18- 24. gebelik haftaları arasında yapılan ikinci trimester ayrıntılı ultrasonografi ile ilgili temel bilgi düzeylerini, beklentilerini, tutumlarını ve duygularını araştırmaktır. Yöntem: Ardışık örnekleme yöntemi ile 18-24. gebelik haftaları arasında tersiyer merkez perinatoloji ünitesine başvuran gebelerde kesitsel bir anket çalışması gerçekleştirildi. Anket çalışma için tasarlandı ve gebe kadınların sosyodemografik verileri, obstetrik öyküleri, ultrason ile ilgili temel bilgileri, amaç ve beklentileri, fetal anomali varlığında invazif tanı testi ve gebeliğin sonlandırılması ile ilgili görüşleri ve duygularını araştıran çoğu çoktan seçmeli sorulardan oluşuyordu. Verilerin analizi tanımlayıcı istatistik kullanılarak yapıldı. Bulgular: Çalışmaya ikiyüz elli yedi gebe katıldı. Bebeğin sağlığının doğrulanması ikinci trimester ultrason taraması yaptırmak istemelerinin ana sebebi idi. Sırasıyla 125 (%48,6) ve 77 (%30) gebe tüm konjenital anomalilerin ve tüm genetik hastalıkların ikinci trimester ultrason tarafından tespit edilebildiğini düşünüyordu. Yüz altmış iki gebe (%63) ultrasonografiyi fetus açısından zararsız bir görüntüleme metodu olarak kabul etmekteydi. Multipar gebelerin ultrasonla ilgili temel bilgi düzeyi nulliparlardan daha iyi değildi. Yüz doksan üç (%75) kadın ağır fetal anomali varlığında gebeliğine devam edeceğini söyledi. Ultrason taraması öncesi endişeli olan gebe sayısı ultrasonografi muayenesi sonrası azaldı (p<0,001) ve duyguları olumlu yönde değişti. Sonuç: Gebelerin ikinci trimester ultrasonografinin tam olarak neyi kapsadığı, yanlış pozitif ve yanlış negatiflikleri ile ilgili yeterli bilgi sahibi olması oldukça önemlidir. İkinci trimester ultrasonun amacı, güvenilirliği ve kısıtlılıkları ile ilgili farkındalığı artırmak için daha etkili eğitim stratejileri geliştirilmelidir.

Objective: Our objective is to investigate the pregnant women’s background knowledge, expectations, emotional status and attitudes about detailed ultrasonography performed between 18-24 weeks of gestation. Methods: A cross-sectional survey study with a consecutive sampling method was conducted with the pregnant women between 18- 24 weeks of gestation admitted to the perinatology unit at a tertiary referral center. Questionnaire was designed for the study and it was mainly composed of closed questions investigating pregnant women’s sociodemographic data, obstetric history, background information about ultrasound, purpose&expectations, opinion about invasive diagnostic testing and termination of pregnancy in fetal anomalies and emotional status. Data was analysed using descriptive statistics. Results: Two hundred fifty seven pregnant women were enrolled to the study. Confirmation of health of the baby was the main motive for having an ultrasound scan at second trimester. One hundred twentyfive (48,6%) and 77 (30%) women believed that all congenital anomalies and all genetic diseases are detectable by second trimester ultrasound respectively. Ultrasonography was regarded as a safe imaging method for the fetus by 162 (63%) women. Multiparous women did not have a better background knowledge about ultrasound scan than nulliparous. In the case of a severe fetal anomaly, 193 (75%) women said they would continue pregnancy. Overall number of women that felt anxious prior to the ultrasound scan decreased and their feelings changed in a positive way following ultrasound examination (p<0.001). Conclusion: Adequate knowledge of pregnant women about what exactly second trimester ultrasound involves in addition to false positives and false negatives is of paramount importance. More efficient strategies for patient education has to be developed in order to enhance awareness about second trimester ultrasound’s purpose, safety and limitations.