Musa GÜLER

Nüzul Tertibine Göre Tefsir Yazımı ve Nüzul Tertibini Esas Alan Tefsirler

Kur’ân’-ı Kerim toplu bir kitap olarak değil, parça parça nazil olmuştur. Bu süreç yaklaşık yirmi üç yıl sürmüştür. Kur’an’ın bu şekilde nazil oluşunun elbette belli hikmetleri vardır. Zira eğitim ve öğretim bir süreçtir, bu sürecin kademe kademe tedrici olarak yaşanabilmesi için vahyin bölümler halinde ve peyderpey nazil olması en uygun yöntem idi. Hz. peygamber, bu şekilde indirilen vahyi, hem okur hem açıklar hem de uygulardı.Kur’an’ı açıklama faaliyeti olan tefsir çalışmaları Hz. Peygamber döneminde başlamıştır. Klasik dönemden yirminci yüz yıla kadar tefsirler Mushaf tertibini esas alarak hazırlanmıştır. Kur’an mesajının daha iyi anlaşılması düşüncesinden hareketle, ilk kez yirminci yüzyılda surelerin nüzul tertibi esas alınarak tefsir yazımı başlamıştır. Bu yöntemle ilk tefsir, Filistinli aksiyoner ve düşünür Muhammed İzzet Derveze tarafından hazırlanan et-Tefsirü’l- Hadis olmuştur.Kur’an’ın nüzul tertibini esas alan tefsirler, bu yöntemin daha faydalı olduğunu iddia etmektedir. Zira bu yöntem, vahyin nazil olduğu ortamı ve şartları tahlil ederek Kur’ân’ı canlı bir hitap olarak algılama taraftarıdır. Bu yöntemle, önce Mekkî, akabinde Medeni sureler ele alınmaktadır. Böylece; ilk aşamada Mekkî surelerde öncelenen inanç ve ahlak konuları benimsetilecektir. İkinci aşamada ise Medenî surelerde geçen ahkâm âyetleri benimsetilerek inananların imanı güçlendirilmiş olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Kur’ân, Nüzûl Tertîbi, Tefsir, Mekkî Sureler, Medenî Sureler

Tafsīr Writing According to the Nuzūl Sequence and Tafsīrs Which Basıs Nuzūl Sequence

The Quran has not been sent as a whole book, but as fragmentary. This process lasted approximately 23 years. Of course, there are certain wisdom of this process. Because gradual revelation of holy Quran was very important in order to be understood and to be put into practice. It was the most appropriate method for the followers of this new religion to experience this process gradually. In this process the prophet both explain and apply the revelation sent to him.The studies that explain the Qur'an, which is called “tafsir” in Islamic tradition, began during the period of the Prophet. Tafsirs from the classical period to the twentieth century were prepared on the basis of the Mushaf composition. In the twentieth century for the first time tafsir writing was started on the basis of the revelation of surahs for better understanding of the message of the Quran. With this method, for the first time, Et-Tafsirü’l-Hadith was written by the Palestinian activist and thinker, Muhammed İzzet Derveze. There are also many commentaries written by this method. The commentators who are based on the Qur'an's recitation claim that this method is more useful. Then this method is in favor of perceiving the Qur'an as a living appeal by analyzing the environment and conditions in which revelation is the descented.With this method, first Mecca,then the Medinah Surahs are discussed.So; In the first stage, the issues of belief and morality that are prioritized in the Mecca Surahs will be adopted.In the second stage, the beliefs of the believers will be strengthened by adopting the verses of the ahkâm in the Medinah Suras.

Keywords:

Qur’an, Revelation Order, Tafsîr, Mecca Surahs, Medinah Surahs,

PDF

___

Abduh, M. ve Rızâ, M. R. (1990). Tefsîru’l-Kur’âni’l-Hakîm (Tefsîru’l-Menâr). Mısır: Heyetu’l-Mısriyyetu’l-Âmmetu li’l-Kitab.
Buhârî, M. (h.1311). el-Câmiu’s-Sahîh, (M. en-Nasır, Thk.). Mısır: Dâru’t-Tevkinü’n-Necat.
Câbirî, M.A. (2014). Fehmu’l-Kur’ân Nüzul Sırasına Göre Tefsir. (M. Çoşkun, Terc.). İstanbul: Mana Yayınları.
Çalışkan, N. (2013). Nüzul Sırasına Göre Yeni Bir Tefsir, Abdurrahman Hasan Habenneke el-Meydânî ve Meâricü’t-Tefekkür. Toplum Bilim Dergisi, (VII-14), 363-373.
Çalışkan, N.(2013). Abdurrahman Hasan Habenneke el-Meydânî ve Tefsiri. Doktora Tezi, Ankara Üniv. Sos. Bil. Enstitüsü, Ankara.
Derveze, M. İ. (2000.) et-Tefsîru’l-Hadîs Tertîbu’s-Süver Hasebe’n-Nüzul. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî.
Duman, M. Z. (2009). Neden Yeni Bir Tefsir? Beyânu’l-Hak Adlı Eserimizin Özellikleri ve Tefsire Getirdiği Yenilik Hakkında Bir Deneme. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, (II-1), 105-115.
Duman, M. Z. (2014). Beyânu’l-Hak Kur’ân-ı Kerîm’in Nüzul Sırasına Göre Tefsiri. İstanbul: Kayseri Gündem Gazetesi Basımı.
Fâris, T. M. (2011). Tefasiru’l-Kur’âni’l-Kerîm Hasebe Tertibî’n-Nüzul. Amman: Dâru’l-Feth li’-Dirâsât ve’n-Neşr.
Geçit, M. S. (2013). Tefsirde Hz. Ali, Yüksek Lisans Tezi, Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Iğdır.
Gözeler, E. (2009). Kur’ân Âyetlerinin Tarihlendirilmesi Sorunu ve Kur’ân’a Kronolojik-Olgusal Bir Yaklaşım (1Rebi’ül-Evvel-4Rebi’ül-Evvel Arası). Doktora Tezi, Ankara Üniv. Sosyal. Bilimler Enstitüsü, Ankara.
İslamoğlu, M. (2014). Kur’ân’ı Anlama Yöntemi Tefsir Usulü, İstanbul: Düşün Yayıncılık.
John W. (1977). Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation, Qxford: Oxford University Press.
Kahraman, M. Ş. (2016). Kur’ân’ın Nüzul Sırasına Göre Tefsiri. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
Kasapoğlu, A. (2014). Kur’ân’da “Tenzîl” Kavramına Eğitim Açısından Bir Yaklaşım. İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (sy. 5), 41-84.
Koçyiğit, H. (2013). Kur’ân’ın Nüzul Sırasına Göre Tefsir Edilmesi. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (XII-23), 183-201.
Mollâ Huveyş, A. (1962). Tefsîru Beyâni’l-Me’ânî. Dımaşk: Matbaatü’t-Terakkî.
Müslim. (1998). el-Câmiu’s-Sahîh. Riyâd: Beytü’l-Efkâr ed-Düveliyye.
Okumuş, M. (2009). Kur’ân’ın Kronolojik Okunuşu. Ankara: Araştırma Yayınları.
Öztürk, M. (2016). Nüzul Sırasına Göre Kur’ân-ı Kerim Meali. Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
Paçacı, M. (2006). Kur’ân’a Giriş. İstanbul: İsam Yayınları.
Editör). Tefsir El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
Râzî, F. (1985). Mefâtihu’l-Gayb (et-Tefsîru’l-Kebîr). Beyrut: Dâru Fikr.
Suyûtî, C. (trs). el-İtkân fî Ulûmi’l-Kur’ân. Mısır: yy.
Şâtıbî, İ. (1997). el-Muvafakat fi Usûli’d-Din. (E.U.Meşhur, Thk.). Huber: Dâru İbn Affân.
Şimşekçakan, M. (2014). Sözün Gücü İlahi Vahyin Rehberliği. İstanbul: Düşün Yayıncılık.
Türcan, S. (2010). Kur’ân’ın İfade Kalıpları Nüzul Kronolojisini Aydınlatabilir mi? Müzzemmil Suresi Örneğinde Bir Yöntem Denemesi. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (IX-17), 67-100.
Wansbrough, J. (1977). Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation, Qxford: Oxford University Press.
Watt, W. M. (2006). Kur’ân’a Giriş. (S. Kalkan, Çev.). Ankara: Ankara Okulu.
Yazıcı, A. (2011). Klasik-Modern Yorum Açısından Bilmen ve Ateş Tefsirlerinin Mukayesesi. Doktora Tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.
Yazır, M. H. (2011). Hak Dini Kur’ân Dili. (İ.Karaçam ve bşk, Sad.). İstanbul: Azim Dağıtım (Milliyet gazetesi Basımı).
Zurkânî, M. A. (1995). Menâhilu’l-İrfân fî ‘Ulûmi’l-Kur’ân. (A. Zümerli, Thk.). Beyrut: Kitabu’l Arabî.
İnternet Kaynakları:
http://darulkitap.kuranikerimde.com
https://istekuran.net/sureler.