BİR SOSYAL BELEDİYECİLİK UYGULAMASI OLARAK İSTANBUL ESENLER BELEDİYESİ GENÇLİK MERKEZİ ÖRNEĞ

Özellikle 1970'lerin ortalarından itibaren hızlanan ekonomik hareketlilik, kamu hizmetlerine yönelik merkezci anlayışın ve nitelik değişiminin başlangıcı olmuştur. Söz konusu dönemde yaşanan krizler, piyasa hacmini daraltmış ve kamu hizmetlerinde bütçe kısıtlamasına yol açmıştır. Süregelen hareketlilik, hâlihazırda iktisadi, sosyal ve siyasal boyutlarıyla bir değişim ve dönüşümü de beraberinde getirmiştir. Küresel hareketliliğin sosyal alandaki yansımaları gün geçtikçe daha belirgin olmaktadır. Bu yansımalardan biri olarak yerel yönetimler bağlamında sosyal belediyecilik uygulamaları kent yaşamında önemli yer tutmaktadır. Bu süreçte değişen ve farklılaşan ihtiyaçlarla beraber, beklentiler insanları yaşamın merkezine alan yaklaşımlara yönelmektedir. İnsanı yaşamın merkezine alan hizmetlerin sosyal belediyecilik anlayışı ile uygulanması, toplum yaşamındaki her kesime özel politika geliştirilmesini gerekli kılmaktadır. Bu çalışmada, söz konusu kesimlerden gençliğe yönelik olarak sağlanan yerel hizmet uygulamaları Esenler Gençlik Merkezi ölçeğinde incelenmiştir. Araştırma, nitel veri tekniklerinden katılımlı gözlem, mülakat ve odak grup görüşmeleriyle yürütülmüş ve sonuçları beş ana tema çerçevesinde değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarının, gençlere yönelik hizmet veren yerel yönetim kurumlarına örnek olması amaçlanmıştır

ISTANBUL ESENLER MUNICIPALITY YOUTH CENTER CASE AS A SOCIAL MUNICIPALITY PRACTICE

1Bu çalışma, Halim Baş'ın Yrd. Doç. Dr. Başak Işıl Çetin danışmanlığında 2016 yılında İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, Çalışma Ekonomisi Bilim Dalı'nda başarıyla savunduğu "Yerel Yönetimlerin Gençlere Yönelik Hizmetleri: İstanbul Esenler Gençlik Merkezi Örneği" adlı Yüksek Lisans tez çalışması çerçevesinde hazırlanmıştır. Öğr. Gör., İstanbul Medipol Üniversitesi, Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu, e-posta: halimbas@hotmail.com.tr. Sorumlu Yazar, Yrd. Doç. Dr., İstanbul Üniversitesi, İktisat Fakültesi, Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Bölümü, e-posta: basakisilcetin@gmail.com.Economic activity gained momentum especially from the middle of the 1970s. That was a start point of the centralist understanding and changing nature devoted to public utilities. The crises in this period resulted with the market size reduce and budget restrictions in the public utilities. Continual activity brought some changes and transformations in terms of economic, social and political dimensions. The reflections of global activity on the social area are being more obvious day after day. As one of these reflections in the context of local government, social municipality practices keep an important ground in the urban life. Expectations head towards to the approaches, which take people to the center of life with the needs, which changes and differs by this process. Implementation of the services, which take people to the center of life, by social municipality approach; requires generating special policies for each parts of the society. In this study, local services intended for the youth people as a part of society, have investigated for the scale of Esenler Youth Center. In this research, participant observation, interview, and focus group interview have used as a type of qualitative data techniques. The results of this study have evaluated within the framework of five main themes. By this research, it has aimed to submit a pattern for the local government institutions, which serve for the youth

PDF

___

Atasoy, V. (1992). Türkiye'de Mahallı̂ İdarelerin Yapısı ve Yeniden Düzenlenmesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
Aysan, M. F. (2013). “Sosyal Politikada Yeni Eğilimler ve Yerel Yönetimler”. Kentleşme ve Sosyal Politikalar. Eds. M. Şentürk ve Ö. M. Yaman. İstanbul: Şehir ve Düşünce Merkezi Yayınları. 17- 45.
Çelik, A. (2014). “Sosyal Belediyecilik Anlayışı: Şanlıurfa Büyükşehir Belediyesi Örneği”. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 16(1): 1-20.
Çelik, E. G. (2013). Yerel Yönetimlerin Sosyal Politikalara Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Ersöz, H. Y. (2000). “Yerel Yönetimlerde Fonksiyonel Değişim”. Sayıştay Dergisi, Yerel Yönetimler Özel Sayısı,(Temmuz-Eylül) 38: 128- 167.
Ersöz, H. Y. (2011). Sosyal Politikada Yerelleşme. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası.
Esenler Belediyesi Mihmandar Projesi Tanıtım Kitapçığı, 2016.
Esping-Andersen, G. (1990). The Three Worlds of Welfare Capitalism. Princeton, New Jersey: Princeton University Press.
Genç, Y. (2015). “Blok Uygulama II”. Yerel Yönetimlerde Sosyal Hizmet Uygulamaları. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayını. 1-37.
GSB Gençlik Merkezleri (2016). (http://genclikmerkezi.gsb.gov.tr/Site/Anasayfa.aspx, 3 Kasım 2016’da erişildi.)
Kaya, E. (2003). Yerel Yönetimler Reformu ve Belediyelerde Yeniden Yapılanma. İstanbul: İlke Yayıncılık.
Kesgin, B. (2008). Yoksulluğa Yerel Müdahale “Sosyal Belediyecilik” Karşılaştırmasında Eminönü ve Beşiktaş Belediyeleri Örnekleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kesgin, B. (2012). “Kentsel Yoksulluğa Yönelik Yerinden ve Yerel Müdahale: Sosyal Belediyecilik”. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi 26: 169-180. Kesgin, B. (2012). Kamu Sorumluluğunda Sosyal Hizmet. İstanbul: Açılım Kitap.
MEB Aile Tüketici Hizmetleri (2011). Gençlere Sosyal Hizmet Veren Kurum ve Kuruluşlar. Ankara.
Gençlik Merkezleri Yönetmeliği (13.07.2003). Resmi Gazete, 25167.
Öztürk, H. ve Gül, H. (2012). “Sosyal Belediyecilik Sosyal Devlete ve Sosyal Haklara Bir Alternatif mi?”. IV. Sosyal Haklar Ulusal Sempozyumu.
Pektaş, E. K. (2010). “Türkiye’de Sosyal Belediyecilik Uygulamaları ve Temel Sorunlar”. Akademik İncelemeler Dergisi 5(1): 4-22.
Şentürk, M. (2015). “Dışarıda ve Dışında Olmak: Yoksul Gençlerin Mekanla İlişkileri” Sosyoloji Dergisi, 2: 169-203.
Taşçı, F. (2012). Sosyal Politika Ahlakı. Ankara: Nobel.
Temur, İ. (2014). “Avrupa Birliği-Türkiye’nin Demografik Yapısı ve Gençlik Politikaları”, Gençlik Araştırmaları Dergisi 2(3): 80-101.
Vargas-Hernandez, J. G., Noruzi, M. R. ve Irani, F. N. H. A. (2011). “What is Policy, Social Policy and Social Policy Changing”. International Journal of Business and Social Science 2(10): 287-291.
Yaman, Ö. M. ve Tuna, A. S. (2015). Gençlik Çalıştayı: Aile, Eğitim ve Gençlik. İstanbul: Esenler Belediyesi Çalıştay Kitapçığı.
Yentürk, N., Kurtaran, Y. ve Nemutlu, G. (2008). Türkiye'de Gençlik Çalışması ve Politikaları. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.