ÖZEL EĞİTİM OKULU YÖNETİCİLERİNİN ÖZEL EĞİTİM MEVZUATINA DAİR GÖRÜŞLERİ

Araştırma, özel eğitim okulu yöneticilerinin özel eğitim mevzuatına ilişkin genel görüşlerini belirleyebilmek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla nitel araştırma deseni kullanılmıştır. Verilerin toplanması nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın katılımcılarının belirlenmesinde sadece özel eğitim hizmeti veren bir okulda yönetici olarak çalışma ölçütü konulmuştur. Ayrıca araştırmaya dâhil edilecek olan katılımcılar belirlenirken farklı bakış açılarına ulaşabilmek için özel gereksinimli bireylere eğitim veren zihinsel, işitme ve görme yetersizliği ve üstün yetenekliler gibi farklı kurumların yöneticileri tercih edilmiştir. Araştırmaya 10 özel eğitim okulu yöneticisi dâhil olmuştur. Katılımcılar, İstanbul, İzmir, Muğla ve Çorum illerinde görev yapmaktadırlar. Verilerin toplanması için araştırmanın amaçlarına uygun olarak görüşme soruları hazırlanmıştır. Görüşme soruları; özel eğitim mevzuatının yazım dili ve anlaşılırlığına, kapsamına, ihtiyacı karşılamasına, uygulamada zorluk yaşanmasına ve önerilere ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla beş soruyu içermektedir. Görüşmelerden biri yüz yüze yapılırken diğerleri katılımcıların farklı şehirlerde olmaları nedeniyle telefon aracılığı ile gerçekleşmiştir. Bu çalışmada elde edilen veriler betimsel analiz yoluyla çözümlenmiştir. Sonuç olarak yöneticilerin görüşlerine göre mevzuatın, yazım dili ve anlaşılırlığı, kapsamı, ihtiyaçları karşılaması ve uygulamada yetersiz olduğu belirlenmiştir

OPINIONS OF THE SPECIAL EDUCATION SCHOOL ADMINISTRATORS REGARDING THE SPECIAL EDUCATION LEGISLATION

The present study was conducted to illustrate the views of the special education school administrators on special education legislation. The data collection was conducted with semi-structured interview technique, a qualitative research method. The study participants included the administrators working at schools that provide special education services. Furthermore, when determining participants in the study, administrators from different institutions such as those providing education for children with intellectual, hearing and visual disabilities and gifted children are selected to identify different perspectives. Ten special education school administrators were included in the present study. The questions on the interview form, which was the data collection instrument, were designed in accordance with the study objectives. Five interview questions aimed to determine the comprehensibility of the language, the content and the capability to meet the needs of the special education legislation, the problems experienced in practice, and further recommendations. One interview was conducted face to face; the others were conducted over the phone since the participants lived in different cities. The data obtained in the present study were analyzed using descriptive analysis. The findings demonstrated that the language and comprehensibility, content and the capability to fulfill the needs of the legislation were inadequate and it was insufficient in practice

PDF

___

Akçamete, G. (1998). Türkiye’de özel eğitim. Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. 1018, 197-207.
Ataman, A. (2013). Özel eğitimin anlamı ve amaçları. A. Cavkaytar (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 1-19). Ankara: Vize Yayıncılık
Batu, S. (2013). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İ. H. Diken (Ed.). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim içinde (s.89-107). Ankara: Pegem Akademi
Cillo, D. (2009). Avrupa Birliği giriş sürecinde engellilerin eğitimi ve istihdamı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Çitil, M. (2013). Yasalar ve özel eğitim. Ankara: Vize Yayıncılık
Eripek, S. (Ed.). (2005). Özel eğitim. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Karaman-Kepenekçi, Y. (2004). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim mevzuatına ilişkin görüşleri. Journal of Educational Sciences & Practices, 3(6).
Kaya, U. (2003). İlköğretim okulu yöneticilerinin, sınıf öğretmenlerinin ve rehber öğretmenlerin kaynaştırma ile ilgili bilgi, tutum ve uygulamalarının incelenmesi.
Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Korucuk, N. (2005). Türkiye`de özel eğitim ve rehabilitasyon hizmeti veren kurumların karşılaştığı güçlüklerin analizi: Kurum sahipleri, müdür, öğretmen ve aileler açısından. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
Korunmaya Muhtaç Çocuklar Hakkında Kanun. 5387 Sayılı, 23/5/1949 Tarihli Resmî Gazete Kuş, E. (2009). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri Sosyal Bilimlerde Araştırma Teknikleri Nicel mi? Nitel mi?. Ankara: Anı.
Levent, F. (2011). Üstün yeteneklilerin eğitimine yönelik görüş ve politikaların incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İstanbul
Millî Eğitim Temel Kanunu, 1739 Sayılı, 24/6/1973 Tarihli Resmî Gazete
Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. 573 Sayılı, 6/6/1997 Tarihli Resmî Gazete
Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar Kanunu, 2916 sayılı 12/10/1983 Tarihli Resmî Gazete
Sturges, J. E., & Hanrahan, K. J. (2004). Comparing telephone and face-to-face qualitative interviewing: A research note. Qualitative research, 4(1), 107-118.
Şahin, M. (2003). Özel eğitim kurumlarının SHÇEK'in yönetmeliğine ve genelgelerine uygunlukları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Vuran, S. ve Ünlü, E. (2013). Türkiye’de özel gereksinimli çocukların eğitimi ile ilgili örgütlenme ve mevzuat. S. Vuran (Ed.). Özel Eğitim içinde (s. 57-80). Ankara: Maya Akademi
Walsh, M. & Wigens, L. (2003). Introduction to research. Cheltenham: Nelson Thornes.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin.