Çalışmada, çitlenbik bitkisinin (Celtis australis L.) odun çeliklerinin köklenme olanakları araştırılmıştır. Çalışmanın ilk yılında çeliklere 2, 4, 6, 8 veya 10 g/l IBA uygulanarak, cam serada alttan ısıtmalı köklendirme tezgahında, perlit ortamında köklendirilmiştir. Çalışmanın ikinci yılında ise yine aynı dönemde alınan 5 farklı çitlenbik tipine ait çeliklerin köklenme potansiyeli incelenmiştir. 100 günlük köklenme periyodu sonunda köklenme oranı, kök sayıları, kök uzunluğu ve adaptasyon aşamasındaki yaşama oranları belirlenmiştir. Fidanlık koşullarında bir yıl süre ile büyütülen bitkilerin boy, gövde çapı ve yaprak sayısı belirlenerek, tiplerin gelişme farklılıkları ortaya konmuştur. Çalışmanın ilk yılında en yüksek köklenme oranı ve en fazla kök sayısı 6 g/l IBA uygulanan çeliklerden (sırasıyla, %83.33 ve 9.34 adet/çelik) sağlanmıştır. IBA dozunun artması kök gelişimini olumsuz etkilemiştir. İkinci yılda, çitlenbik tipleri arasında köklenme farklılıkları ortaya çıkmış ve en yüksek köklenme oranı T5 nolu tipin çeliklerinde (%86.67) bulunmuştur. Köklü bitkilerin adaptasyonundaki başarı oranı köklenme aşamasındaki kök kalitesine bağlı olarak artmıştır. Bir yaşlı fidanlarda uzama (125.85 cm), gövde çapı (18.30 mm) ve yaprak sayısı (170.81 adet) bakımından en iyi gelişmeyi yine T5 nolu tip göstermiştir.

The objective of the study was to determine the rooting ability of Hackberry (Celtis australis L.) hardwood cuttings. In the first year studies, hardwood cuttings of hackberry were treated with 2, 4, 6, 8 or 10 g/l IBA and cuttings were placed into a bottom-heated system in the greenhouse. Perlite was used as a rooting media. In the second year, rooting potential of five types of Hackberry was examined. In the both of the studied years, the results were taken after 100 days and the rooting rate, root number, root length and survival rate in adaptation stage were determined. Rooted cuttings were transferred to the nursery conditions for the next year growing period and sapling height, main stem diameter and number of leaves were determined. Maximum rooting rate and root number were supplied with 6 g/l IBA (83.33% and 9.34 roots, respectively). Higher concentrations of IBA were affected negatively the root growth. The rooting potential of the hackberry types showed dissimilarity and the best rooting rate was obtained from type T5 (86.67%). Survival rates were very high on the acclimatization stage and were dependent on the root quality. Type T5 saplings showed the best growth (125.85 cm plant height, 18.30 mm stem diameter and 170.81 leaf number).