Çalısmada Van Yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis’in seroprevalansının belirlenmesi amacıyla yasları 1 ay ile 4 yas arasında degisen, farklı ırklardan 67’si sahipli, 34’ü sahipsiz (sokak köpegi) olmak üzere toplam 101 köpek (52 erkek, 49 disi) kullanıldı. Köpeklerden kan örnekleri alındı, serumları çıkarıldı ve serolojik test yapılana kadar -20 oC de saklandı. Kan serumunda D. immitis antijenlerinin varlıgı ELISA kitleri kullanılarak saptandı. Toplam 101 köpegin 18’inin (%17.8) D. immitis antijenleri tasıdıgı saptandı. Sahipli köpeklerin 7’sinin (% 10.4), sahipsiz köpeklerin ise 11’inin (%32.3) D. immitis yönünden seropozitif oldugu ve sokak köpeklerinde enfeksiyon oranının sahipli köpeklere göre daha yüksek (P<0.05) oldugu belirlendi. Seropozitiflik oranları yasa göre degerlendirildiginde; D. immitis seroprevalansının ilerleyen yasla (0-1 yas arası köpekler hariç) arttıgı (P<0.05) gözlendi. Cinsiyet açısından ise enfeksiyon oranlarında istatistiksel bir farklılık saptanmadı. Sonuç olarak, Van yöresinde dirofilariosis’in hayvan ve insan sagılıgı için önemli riskler olusturdugu, bu nedenle yörede gerekli koruyucu ve tedavi edici önlemlerin alınması gerektigi kanısına varıldı.
The aim of this study was to determine seroprevalance of Dirofilaria immitis in dogs in Van district. The study involved a total of 101 dogs aged between 1 month and 4 years old and were of both sexes (52 male and 49 female) and different breed. Of the dogs 67 were owned and 34 were stray dogs. All dogs were blood sampled for determination of D. immitis antigen using a commercial ELISA kit. A total of 18 (17.8%) were found positive. Seven of the owned dogs (10.4%) and 11 of the stray dogs (32.3%) were seropositive for D. immitis. The proportion of seropositive stray dos was higher than that of owned dogs (P<0.05). A positive relation between age and positivity was found as dog aged the proportion positivity also increased (P<0.05). The gender had no effect on the seroprevalance. In conclusion, diroflariosis may pose a great health risk for man and animals, therefore therapeutic and preventive measures should be taken. "> [PDF] Van yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis'in seroprevalansı | [PDF] Seroprevalance of Dirofilaria immitis in dogs in Van district Çalısmada Van Yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis’in seroprevalansının belirlenmesi amacıyla yasları 1 ay ile 4 yas arasında degisen, farklı ırklardan 67’si sahipli, 34’ü sahipsiz (sokak köpegi) olmak üzere toplam 101 köpek (52 erkek, 49 disi) kullanıldı. Köpeklerden kan örnekleri alındı, serumları çıkarıldı ve serolojik test yapılana kadar -20 oC de saklandı. Kan serumunda D. immitis antijenlerinin varlıgı ELISA kitleri kullanılarak saptandı. Toplam 101 köpegin 18’inin (%17.8) D. immitis antijenleri tasıdıgı saptandı. Sahipli köpeklerin 7’sinin (% 10.4), sahipsiz köpeklerin ise 11’inin (%32.3) D. immitis yönünden seropozitif oldugu ve sokak köpeklerinde enfeksiyon oranının sahipli köpeklere göre daha yüksek (P<0.05) oldugu belirlendi. Seropozitiflik oranları yasa göre degerlendirildiginde; D. immitis seroprevalansının ilerleyen yasla (0-1 yas arası köpekler hariç) arttıgı (P<0.05) gözlendi. Cinsiyet açısından ise enfeksiyon oranlarında istatistiksel bir farklılık saptanmadı. Sonuç olarak, Van yöresinde dirofilariosis’in hayvan ve insan sagılıgı için önemli riskler olusturdugu, bu nedenle yörede gerekli koruyucu ve tedavi edici önlemlerin alınması gerektigi kanısına varıldı. "> Çalısmada Van Yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis’in seroprevalansının belirlenmesi amacıyla yasları 1 ay ile 4 yas arasında degisen, farklı ırklardan 67’si sahipli, 34’ü sahipsiz (sokak köpegi) olmak üzere toplam 101 köpek (52 erkek, 49 disi) kullanıldı. Köpeklerden kan örnekleri alındı, serumları çıkarıldı ve serolojik test yapılana kadar -20 oC de saklandı. Kan serumunda D. immitis antijenlerinin varlıgı ELISA kitleri kullanılarak saptandı. Toplam 101 köpegin 18’inin (%17.8) D. immitis antijenleri tasıdıgı saptandı. Sahipli köpeklerin 7’sinin (% 10.4), sahipsiz köpeklerin ise 11’inin (%32.3) D. immitis yönünden seropozitif oldugu ve sokak köpeklerinde enfeksiyon oranının sahipli köpeklere göre daha yüksek (P<0.05) oldugu belirlendi. Seropozitiflik oranları yasa göre degerlendirildiginde; D. immitis seroprevalansının ilerleyen yasla (0-1 yas arası köpekler hariç) arttıgı (P<0.05) gözlendi. Cinsiyet açısından ise enfeksiyon oranlarında istatistiksel bir farklılık saptanmadı. Sonuç olarak, Van yöresinde dirofilariosis’in hayvan ve insan sagılıgı için önemli riskler olusturdugu, bu nedenle yörede gerekli koruyucu ve tedavi edici önlemlerin alınması gerektigi kanısına varıldı.
The aim of this study was to determine seroprevalance of Dirofilaria immitis in dogs in Van district. The study involved a total of 101 dogs aged between 1 month and 4 years old and were of both sexes (52 male and 49 female) and different breed. Of the dogs 67 were owned and 34 were stray dogs. All dogs were blood sampled for determination of D. immitis antigen using a commercial ELISA kit. A total of 18 (17.8%) were found positive. Seven of the owned dogs (10.4%) and 11 of the stray dogs (32.3%) were seropositive for D. immitis. The proportion of seropositive stray dos was higher than that of owned dogs (P<0.05). A positive relation between age and positivity was found as dog aged the proportion positivity also increased (P<0.05). The gender had no effect on the seroprevalance. In conclusion, diroflariosis may pose a great health risk for man and animals, therefore therapeutic and preventive measures should be taken. ">

Van yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis'in seroprevalansı

Çalısmada Van Yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis’in seroprevalansının belirlenmesi amacıyla yasları 1 ay ile 4 yas arasında degisen, farklı ırklardan 67’si sahipli, 34’ü sahipsiz (sokak köpegi) olmak üzere toplam 101 köpek (52 erkek, 49 disi) kullanıldı. Köpeklerden kan örnekleri alındı, serumları çıkarıldı ve serolojik test yapılana kadar -20 oC de saklandı. Kan serumunda D. immitis antijenlerinin varlıgı ELISA kitleri kullanılarak saptandı. Toplam 101 köpegin 18’inin (%17.8) D. immitis antijenleri tasıdıgı saptandı. Sahipli köpeklerin 7’sinin (% 10.4), sahipsiz köpeklerin ise 11’inin (%32.3) D. immitis yönünden seropozitif oldugu ve sokak köpeklerinde enfeksiyon oranının sahipli köpeklere göre daha yüksek (P

Seroprevalance of Dirofilaria immitis in dogs in Van district

The aim of this study was to determine seroprevalance of Dirofilaria immitis in dogs in Van district. The study involved a total of 101 dogs aged between 1 month and 4 years old and were of both sexes (52 male and 49 female) and different breed. Of the dogs 67 were owned and 34 were stray dogs. All dogs were blood sampled for determination of D. immitis antigen using a commercial ELISA kit. A total of 18 (17.8%) were found positive. Seven of the owned dogs (10.4%) and 11 of the stray dogs (32.3%) were seropositive for D. immitis. The proportion of seropositive stray dos was higher than that of owned dogs (P

___

  • 1.Agaoglu Z, Akgül Y, Ceylan E, Akkan H (2000): Van yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis’in yaygınlıgı. YYÜ. Vet. Fak. Derg.,11 (2): 41-43.
  • 2.Ahid SM, Lourenço-de-Oliveira R, Saraiva LQ (1999): Canine heartworm on São Luís Island, Northeastern Brazil: a potential zoonosis. Esc. Nac. Saude. Pub., 15 (2): 405-412.
  • 3. Araujo RT, Marcondes CB, Bastos LC, Sartor DC (2003): Canine dirofilariasis in the region of Conceiçao Lagaon, Florianopolis, and in the military police kennel, San Jose, State of Santa Catarina, Brazil. Vet. Parasitol., 113: 239-242.
  • 4. Balıkcı E, Sevgili M (2005): Elazıg ve çevresindeki köpeklerde Dirofilaria immitis’in seroprevalansı. Fırat Üniv. Saglık Bil. Derg., 19 (2): 103-106.
  • 5.Cancrini G, Allende E, Favia G, Bornay F, Anton F, Simon F (2000): Canine dirofilariosis in two cities of southeastern Spain. Vet. Parasitol., 92: 81-86.
  • 6. Ching-Cheng W, Ping-Chin Fan (2003): Prevalence of canine dirofilariasis in Taiwan. J. Helminth., 77 (1): 83-88.
  • 7. Coskun SZ, Tınar R, Akyol ÇV, Aydın L, Demir C (1992): Dogal enfekte köpeklerde Dirofilara immitis mikrofilerlerine ivermektin’in etkisi. Uludag Univ. Vet. Fak. Derg., 11: 121-128.
  • 8. Courtney CH, Qi-Yun Z (2001): Relationship between microfilaria count and sensitivity of the direct smear for diagnosis of canine dirofilariosis. Vet. Parasitol., 94: 199-204.
  • 9.Courtney CH, Zeng OY, Bean ES (1988): Sensitivity and specitivity of the Drochek heartworm antigen test for immunodiagnosis of canine dirofilariosis and a comparison with other immunodiagnostic tests. J. Am. Anim. Hosp. Assoc., 24: 27-32.
  • 10.Cringoli G, Rinaldi L, Veneziano V, Capelli G (2001): A prevalance survey and risk analysis of filariosis in dogs from the Mt. Vesuvius area of southern Italy. Vet. Parasitol., 102: 243-252.
  • 11.Duran-Struuck R, Jost C, Hernandez AH (2005): Dirofilaria immitis prevalance in a canine population in the Samana Peninsula (Dominican Republic)-june 2001. Vet. Parasitol., 133: 323-327.
  • 12.Genchi C, Poglayen G, Kramer LH, Venco L, Agostini A (2001): Efficacy of moxidectin for the prevention of adult heartworm (Dirofilaria immitis) infection in dogs. Parassitologia, 43 (3): 139-141.
  • 13.Köse K (2005): Erzincan yöresindeki köpeklerde Dirofilaria immitis’in prevalansı üzerine arastırmalar. YYÜ Saglık Bil. Enst., Yüksek Lisans Tezi. Van.
  • 14.Labarthe N, Serrao ML, Melo YF, Oliveira SJ, Oliveira RL (1998): Potencial vectors of Dirofilaria immitis (Leidy, 1856) in Itacoatiara, Oceanic Region of Niteroi Municipality, State of Rio de Janeiro, Brazil. Mem. Inst. Oswaldo Cruz., 93 (4): 425-432.
  • 15.McTier TL (1994): A guide to selecting adult heartworm antigen test kits. Vet. Med., 88: 529- 544.
  • 16.Menda JA (1989): Transplacental migration of Dirofilaria immitis microfilariae. Companion Anim. Pract., 19: 18-20.
  • 17.Montoya JA, Morales M, Ferrer O, Molina JM, Corbera JA (1998): The prevalence of Dirofilaria immitis in Gran Canaria, Canary Islands, Spain (1994-1996). Vet. Parasitol., 75: 221-226.
  • 18.Öge H, Doganay A, Öge S, Yıldırım A (2003): Prevalence and distribution of Dirofilaria immitis in domestic dogs from Ankara and vicinity in Turkey. Deutsch. Tier. Woch., 110 (2): 69-72
  • 19.Öncel T, Vural G (2005): Seroprevalence of Dirofilaria immitis in stray dogs in İstanbul and İzmir. Turk. J. Vet. Anim. Sci., 29: 785- 789.
  • 20.Öztürk A (1997): Konya yöresi köpeklerinde Dirofilaria immitis’in serolojik olarak tesbiti. Selçuk Üniv. Saglık Bil. Enst., Doktora Tezi. Konya.
  • 21.Patton S, Faulkner CT (1992): Prevalence of Dirofilaria immitis and Dipetalonema reconditum infection in dogs: 805 cases (1980-1989). J. Am. Vet. Med. Assoc., 200 (10): 1533-1534.
  • 22.Song KH, Lee SE, Hayasaki M, Shiramizu K, Kim DH, Cho KW (2003): Sroprevalance of canine dirofilariosis in South Korea. Vet. Parasitol., 114: 231-236.
  • 23.Svobodova V, Misonova P (2005): The potential risk of Dirofilaria immitis becoming established in the Czech Republic by imported dogs. Vet. Parasitol., 128: 137-140.
  • 24.Vezzani D, Eiras DF, Wisnivesky C (2006): Dirofilariasis in Argentina: historical review and first report of Dirofilaria immitis in natural mosquito population. Vet. Parasitol., 136: 259-273.
  • 25.Voyvoda H, Pasa S, Özensoy Töz S, Özbel Y, Ertabaklar H (2004): Aydın’ın bazı ilçe ve köyleri ile İzmir’in Selçuk ilçesindeki köpeklerde leishmaniosis ve dirofilariasis’in prevalansı. Turk. J. Vet. Anim. Sci., 28: 1105-1111.
  • 26.Voyvoda H, Sekin S, Karaca M (1996): Therapeutic efficacy of doromectin and levamisole in Dirofilaria immitis infected dogs and changes of some blood parameters. YYÜ. Vet. Fak. Derg., 7 (1-2): 26-34.
  • 27.Yıldırım A (2004): Ankara ve çevresindeki köpeklerde filarial etkenlerin prevalansı. Ankara Üniv. Vet. Fak. Derg., 51: 35-40
  • . 28.Yıldırım A, Ica A, Atalay O, Duzlu O, Inci A (2006): Prevalance and epidemiological aspects of Dirofilaria immitis in dogs from Kayseri Province, Turkey. Res. Vet. Sci., Article in Press.
Academic Researches Index - FooterLogo