Yoğun Bakım Hemşirelerinin Taburculuk Planı Algısı

Giriş ve Amaç Araştırma yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerin taburculuk planı algısını belirlemek amacıyla yapıldı. Yöntem ve Gereçler Tanımlayıcı nitelikteki araştırmanın verileri gerekli kurum izinleri ve etik kurul onayı alındıktan sonra 04.05.2011 - 04.11.2011 tarihleri arasında İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü’ne bağlı yedi Eğitim Araştırma Hastanesi, iki Özel Hastane ve bir Üniversite Hastanesi’nin yoğun bakım ünitelerinde çalışan araştırmaya katılmayı kabul eden 332 hemşire ile yapılan görüşmeler ile toplandı. Veriler, araştırmacılar tarafından ilgili literatür incelenerek oluşturulan “Bilgi Formu” ve “Yoğun Bakım Ünitesi Hemşirelerinin Taburculuk Planlaması Algı Ölçeği” kullanılarak toplandı. Araştırmadan elde edilen verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, Kruskal Wallis analizi, bağımsız gruplarda tek yönlü varyans analizi (Oneway Anova testi), bağımsız gruplarda t testi kullanıldı. Bulgular Hemşirelerin yoğun bakım ünitesi taburculuk planı toplam algı puanlarının 22 ile 64 arasında değiştiği ve ortalama algı puanının 41,26  6,58 olduğu bulundu. Hemşirelerin; yaş, cinsiyet, eğitim durumu, hemşire olarak çalışma süresi ve yoğun bakımda çalışma süresine göre taburculuk planı algı puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark olmadığı saptandı. Yoğun bakım ünitesindeki görevine, yoğun bakım hemşireliğine yönelik hizmet içi eğitim programlarına katılma durumuna ve yoğun bakım ünitesinde taburculuk planlaması sürecine aktif şekilde katılma durumuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde fark olduğu belirlendi. Hemşirelerin yoğun bakım ünitesinde taburculuk planlamasını önemli bulma düzeyi arttıkça yoğun bakım ünitesinde taburculuk planlaması konusunda algısının da olumlu yönde arttığı belirlendi. Tartışma ve Sonuç Çalışma sonuçlarına göre; yoğun bakım hemşirelerinin taburculuk planı algısı orta düzeyde bulunmuştur. Bu sebeple; yoğun bakım hemşirelerinin taburculuk planı algısını olumlu yönde etkileyecek ve arttıracak nitelikte hizmet içi eğitim programlarının düzenlenmesi ve yoğun bakım hemşireliğine yönelik sertifika programlarının taburculuk planlaması süreci açısından gözden geçirilerek hemşirelerin sertifikalandırılması önerildi. Anahtar kelimeler: Algı, Hemşirelik, Yoğun Bakım, Taburculuk, Taburculuk Planı.

Anahtar Kelimeler:

Algı, Hemşirelik, Yoğun Bakım, Taburculuk, taburculuk planı

PDF

___

Referans 1. Gholizadeh M, Delgoshaei B, Abulghasem Gorji H, Torani S, Janati A. Challenges İn Patient Discharge Planning İn The Health System Of Iran: A Qualitative Study Global Journal of Health Science.2016; Jun; 8(6): 168–178. DOI: 10.5539/gjhs.v8n6p168
Referans 2. Alper E, O’Malley T, Greenwald J. 2019. Hospital Discharge and Readmission Available from: https://www.uptodate.com/contents/hospital-discharge-and-readmission
Referans 3. Weiss M, Bobay K, Bahr S, Costa L, Hughes R. A Model for Hospital Discharge Preparation: From Case Management to Care TransitionJournal of Nursing Administration 2015; 45 (12):606-614. DOI: 10.1097/NNA.0000000000000273.
Referans 4. Henke, R, Karaca Z, Lin H, Wier L. M, Marder, W., & Wong, H. S. Patient factors contributing to variation in same-hospital readmission rate. Medical Care Research and Review. 2015; 72, 338-358. DOI: 10.1177/1077558715577478
Referans 5. Henke R, Karaca Z, Jackson P, Marder W, Wong H. Discharge Planning and Hospital Readmissions. Medical Care Research and Review. 2016;74(3) 345-368. Available from: https://doi.org/10.1177/1077558716647652
Referans 6. Available from: http://www.cdc.gov/nchs/fastats/hospital.htm (Accessed on January 26, 2016).
Referans 7. World Health Organization 2018. Continuity and coordination of care A practice brief to support implementation of the WHO Framework on integrated people-centred health servicesAvailablefrom:https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/274628/9789241514033-eng.pdf?ua=1
Referans 8. Effective Discharge Planning. The Joint Commission The Source 2013. February Volume 11, Issue 2. Available from: https://www.jcrinc.com/-/media/deprecated-unorganized/imported-assets/jcr/assets/digital-experience/ss/final content/ss12dlpdf.pdf?db=web&hash=BF4D7D6EE78A3492BBA093CEA297A2C8
Referans 9. Eaton C. Social Workers, Nurses, or Both: Who is Primarily Responsible for Hospital Discharge Planning with Older Adults? Social Work in Health Care. 2018; 57:10, 851-863. DOI: 10.1080/00981389.2018.1521892
Referans 10. Chaboyer, W. ve ark. The Intensive Care Unit Liasion Nurse: Towars a Clear Role Description. Intensive and Critical Care Nursing.2004; 20:77-86. DOI: 10.1016/j.iccn.2003.12.004
Referans 11. Watts R, Gardner H, Pierson J. Nurses’ perceptions of discharge planning. Nursing and Health Sciences,2005b; 7:175-183. DOI: 10.1111/j.1442-2018.2005.00229.x
Referans 12. Watts R, Gardner H, Pierson J. Factors that enhance or impede critical care nurses’ discharge planning practices. Intensive and Critical Care Nursing. 2005c; 21: 302-313. DOI: 10.1016/j.iccn.2005.01.005
Referans 13. Chaboyer W. ve ark. ICU Nurses’ Perceptions of Discharge Planning a Preliminary Study. Intensive and Critical Care Nursing. 2002; 18: 90-95. DOI: 10.1016/S0964-3397(02)00022-8
Referans 14. Watts R, Gardner H, Pierson J. How do Critical Care Nurses Define the Discharge Planning Process? İntensive and Critical Care Nursing, 2005a; 21:39-46. DOI: 10.1016/j.iccn.2004.07.006
Referans 15. Watts R, Gardner H, Pierson J. Co-ordination of the discharge planning process in critical care. Journal of Clinical Nursing,2007; 16: 194–202. DOI: 10.1111/j.1365-2702.2005.01439.x
Referans 16. Kuşeli Dost S, Kaya H. Yoğun Bakım Hemşirelerinin Taburculuk Planlaması Algıları Ölçeğinin Güvenirlik ve Geçerliği. Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi. 2015;23(3)195-202 Available from:https://fnjn.org/Content/files/sayilar/155/10_17672-fnhd_79550-332655.pdf
Referans 17. Altınöz Ü, Demir S. Yoğun Bakımda Çalışan Hemşirelerde Çalışma Ortamı Algısı, Psikolojik Disstres ve Etkileyen Faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi. 2017; 8(2):95-101. Available from: https://jag.journalagent.com/phd/pdfs/PHD-03016-RESEARCH_ARTICLE-DEMIR.pdf
Referans 18. Bozkurt G, Ören B, Zengin N, Ergün Y. ve ark. Bir Kamu Üniversitesine Bağlı Hastanelerin Yoğun Bakım Ünitelerinde Çalışan Hemşirelerin Profili. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi 2019. 23(2):73-80. Available from: https://dergipark.org.tr/tr/pub/ybhd/issue/48447/598493
Referans 19. Hayajneh A. Hweidi I.S. Abu Dieh M. Nurses' knowledge, perception and practice toward discharge planning in acute care settings: A systematic review. Nursing Open.2020 7(5):1313-1320. DOI: 10.1002/nop2.547
Referans 20. Bozkurt G, Türkmen E. Yoğun Bakım Hemşireliğinde Sertifika Programları. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi. 2019. 23 (2):107-113. Available from: https://dergipark.org.tr/tr/pub/ybhd/issue/48447/538092
Referans 21. Audet L, Bourgault P, Rochefort C M. Associations between nurse education and experience and the risk of mortality and adverse events in acute care hospitals: A systematic review of observational studies International Journal of Nursing Studies. 2018; 80 128-146 DOI: 10.1016/j.ijnurstu.2018.01.007
Referans 22. Kelly DM, Kutney-Lee A, McHugh MD, Sloane DM, Aiken LH. Impact of critical care nursing on 30-day mortality of mechanically ventilated older adults. Crit Care Med. 2014;42(5):1089. DOI: 10.1097/CCM.0000000000000127
Referans 23. Kauppi W. Proos M. Olausson S. Ward nurses' experiences of the discharge process between intensive care unit and general ward Nursing in Critical Care 2018 23(3):127-133.DOI: 10.1111/nicc.12336
Referans 24. Whitehead L, Ghosh M,Walker D, Bloxsome D,Vafeas, Wilkinson A The relationship between specialty nurse certification and patient, nurse and organizational outcomes: A systematic review Internetional Journal of Nursing Studies 2019; 93 1-11. DOI: 10.1016/j.ijnurstu.2019.02.001.
Referans 25. Conley P, Certified and Advanced Degree Critical Care Nurses Improve Patient Outcomes Dimensions of Critical Care Nursing. 2019; 38(2) 108-112. DOI: 10.1097/DCC.0000000000000342
Referans 26. Fitzpatrick JJ, Campo TM, Graham G, Lavandero R. Certification, empowerment, and intent to leave current position and the profession among critical care nurses. Am J Crit Care. 2010;19:218–226. DOI: 10.4037/ajcc2010442
Referans 27. Geneviève B, Lyne L, Marie A. Supporting and Empowering Nurses Undergoing Critical Care Certification Clinical Nurse Specialist:2016; 30(4) 216-226. DOI: 10.1097/NUR.0000000000000217
Referans 28. Kendall-Gallagher D, Aiken LH, Sloane DM, Cimiotti JP. Nurse specialty certification, inpatient mortality, and failure to rescue. J Nurs Scholarsh. 2011;43(2):188–194. DOI: 10.1111/j.1547-5069.2011.01391.x
Referans 29. Terzi B, Kaya N. Yoğun bakım hastasında hemşirelik bakımı.Yoğun Bakım Dergisi 2011;1:215.Availablefrom:http://www.jcritintensivecare.org/uploads/pdf/pdf_DCY_43.pdf
Referans 30. Needleman J, Buerhaus P, Stewart M et al. Nurse staffing in hospitals: Is there a business case for quality? Health Affairs. 2006; 25 (Suppl. 1):204-211. DOI: 10.1377/hlthaff.25.1.204.
Referans 31. Palaz N, Cevizbaş Güngüz V, Solmaz Ü, Doğanay G. Yoğun Bakım Ünitesinde Hemşirelik Hizmetlerine Ayrılan Süre. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi. 2011; 15(1) 9-15. Available from: https://dergipark.org.tr/tr/pub/ybhd/issue/26487/278768
Referans 32. Zhu QM, Liu J, Hu HY, et al. Effectiveness of nurse-led early discharge planning programmes for hospital inpatients with chronic disease or rehabilitation needs: a systematic review and meta-analysis. J Clin Nurs 2015;24: 2993–3005. DOI: 10.1111/jocn.12895.