Sağlık hizmetlerinde “yoğun bakımların” kuruluş ve gelişimi oldukça yenidir. Fakat bu ünitelerde hızla kullanıma giren biyomedikal cihaz ve malzemeler hastaya yaşam vadeder. Özellikle solunum cihazı desteğinin sağlanması hasta için hayati öneme sahiptir. Ancak bu kritik karar hastanın hayata tutunmasını sağlarken hastayı da yatağa bağımlı kılar. Yatağa bağımlı olmak hem hasta hem de hasta yakını için fiziksel ve duygusal travmalara açık bir davetiyedir. Bu yüzden yatağa bağımlı olarak yatan hastaların yaşadıkları bu sürecin bilinçli bir şekilde yönetilmesi de çok önemlidir. Bu çalışmada Kovid-19 pandemi sürecinde annesi entübe edilerek 46 gün yoğun bakımda yatırılmış bir hemşirenin deneyimleri değerlendirilmiştir.