Benim adım Zelda, bu benim hikayemin özeti. Henüz 6 yaşındayım ve bugün benim doğum günüm. Artık bunların bir önemi yok. Burada doğum günü kutlanmazmış, annem öyle söyledi. Boyun büktüm ama itiraz edemedim çünkü haklıydı burası bizim evimiz değildi. Hangi evin içi kötüdür ya da yerlerinde çamur vardır, hangi evin içinde sadece bir yatak ve bir battaniye vardır? Burası bir çadır ve bizim evimiz değil. Hala anlayamıyorum burası neresi, biz neredeyiz, neden evimizi bırakmak zorunda kaldık, buraya neden geldik hiçbirini anlayamıyorum. Annem sadece göçmek zorunda olduğumuzu yerimizi, vatanımızı, toprağımızı, benliğimizi bırakmak zorunda kalacağımızı ve artık bu çadırda bir süre yaşamamız gerektiğini söyledi.