Gösteri sanatlarının tarihine bakıldığındakonuları ele alma biçiminin, yapım dramaturgisinive sahne plastiğini belirlediği görülmektedir. Tiyatrodayönetmenin veya dansta koreografın üslubu bir yandankendi yaratı süreçlerine ışık tutarken, diğer yandanseyircinin izleme sürecini biçimlendirir. İstertamamıyla somut, isterse soyut bir yaklaşımla üretilsin;sahne gösterisi, seyircinin anlamlandırma ve hazalmasına zemin oluşturacak, kendi içinde tutarlı birkurguya sahip olmalıdır. Kanımızca dans tiyatrosugösterileri, somut ile soyut olan arasındaki ilişkininirdelenmesi için zengin malzemelerdir. Dans ve tiyatrokodlarını iç içe barındıran bu gösterilerde, soyutlamakoşullarının ve anlamlandırma biçimlerinin izisürülebilir.