Bu makalede, 1970’lerde etkili olan feminist sanatın öncü kadın sanatçılarından Miriam Schapiro başta olmak üzere,1990’lardan İngiliz kadın sanatçı Tracey Emin ve Amerikalı kadın sanatçı Andrea Dezsö’nun nakış işi çalışmalarıincelenecektir. Miriam Schapiro’yla başlayan kadın domestisitesinin ürünlerinin ‘yüksek sanat’ kavramına dönüştürülmeçabasıyla, 1970’lerin feminizm dalgası içersinde kadınlar arasında ortak çalışmalara dönüşmüş (famaj) kadınkimliğinin ve kadın sanatının bastırılmışlıktan kurtarılarak, ön plana çıkartılması amaçlanmıştır. Tracey Emin’in isemalzeme açısından benzer nakış işi çalışmaları söz konusu olup, kendini feminist sanatçı olarak değerlendirmese deaynı minval üzerinden ‘kadın kimliği’ ve ‘kadınlık durumları’ üzerine çalışmalar gerçekleştirmektedir. Yaklaşımıdaha sert ve agresif olarak nitelendirilse de ‘kadınlara yönelik şiddet’, kadınlık travmaları ve annelik kavramınakişisel tarihi bağlamında göndermeler yapan sanatçının bazı çalışmaları ele alınacaktır Üçüncü örnek olarak da,feminist sanatçı Andrea Dezsö’nün Annemden Dersler, Annem Dedi Ki adlı nakış işi çalışması analiz edilecektir.Bu çalışmalarda, sanatçı, annesinin kadın kimliğini değersizleştiren ve bastıran geleneksel, ataerkil sistemi sözel kültüraracılığıyla kendisine bir dizi tavsiye bağlamında aktarımını, hicivli bir üslupla yansıtmakta ve eleştirmektedir.Sonuç olarak, kendilerini feminist olarak tanımlasalar da tanımlamasalar da, bu üç sanatçının kullandığı malzemeve anlayış açısından taşıdıkları benzerlik ve farklılıklar ele alınarak, kadın kimliğinin ve toplumsal cinsiyetin çalışmalarınaolan etkisi irdelenecektir.