Bu makale, üç bölümde Carrie (Brian De Palma, 1976) filminin “melankoli” kavramı üzerinden nasıl okunabileceğiniaçıklamaya çalışır. Makalenin ilk bölümü melankoli kavramında öne çıkan ve melankoliyi patolojik bir sorun olarakele alan Antik Yunan teorisi Quattuor Humores ile bu teorinin kadın olma haliyle olan bağını tartışır. İkincibölümde Carrie’nin melankolik karakter yapısı incelenir. Brian De Palma’nın kullandığı anlatım teknikleri ve mizansenöğeleri göz önünde bulundurularak, Carrie’nin bir kadın olarak melankoli teorisi içerisinde kendisine nasıl biryer bulduğu araştırılır. Makalenin son bölümünde ise Carrie’nin melankolik karakterinin onu nasıl bir cadı temsilinedönüştürdüğüne odaklanılır. Melankolik karakter yapısına sahip olan tüm kadınları cadılıkla itham eden demonologJohann Weyer’in sözlerine referans verilerek, Carrie’nin melankolik karakteri ve annesinin Carrie’ye dair suçlamalarıincelenir.Tüm bu analizlerin sonucunda ise Carrie’nin sıra dışı bir genç kızdan cadılıkla suçlanan canavarımsı bir kadınadönüşümünün kaynağında yatan melankolik karakter yapısının en can alıcı ipuçları mercek altına alınarak sonucaulaşılır