Aileyle Müze Ziyaretinin Değeri

Günümüzde müzeler eserlerin çekici biçimde sergilendiği, müze içinde ya da eğitim bölümünde keyifl i etkinliklerin gerçekleştiği, yaşlıların, ,engellilerin rahatlıkla gezebildiği, öğrencilerin eğlenerek öğrendikleri merkezler olmaya başlamıştır. Müzeler başlangıçta halkı müzeyi ziyaret etmesi gereken kişiler olarak g.rüyordu. Son yıllarda ise müzeler halkı kendi gereksinmesi olan, kendi g.rüşlerini oluşturan gruplar olarak görmeye başladılar (Onur, 2014). Müzeler artık ziyaretçi kavramını, ziyaretçilerin var olmasını, gereksinimlerini çok önemsemektedirler. Müzeleri kimler ziyaret eder? Müze ziyaretçisi kimdir? Soruları bu araştırmanın giriş sorularını oluşturmaktadır. Müze ziyaretçileri içinden aileyle müze ziyareti yapmanın değeri ise bu araştırmanın temel problemidir. Bu amaçla Ankara’da bulunan farklı resmi ya da özel müzede aileleriyle müze ziyareti yapan çocuklar ve ebeveynleriyle g.rüşmeler yapılmıştır. Araştırmada aileyle yapılan müze gezilerinin çocuklar için birlikte bir etkileşim sağladığı, birlikte hoşça vakit geçirdikleri ve bu durumdan memnun oldukları gibi olumlu sonuçlar ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Aileyle müze ziyareti, Müze ziyaretçisi, Müze

PDF

___

Artun, A. (2006). Sanat müzeleri 1, 2. İstanbul: İletişim Yayınları.
Ambrose, T. & Paine, C. (2006). Museum basics. London: Routledge.
Erdoğan, N. (2014). Mardin müzesi müze eğitimi etkinlikleri.
Gartenhaus, A. R. (2009). Yaratıcı düşünme ve müzeler. (Çev. R. Mergenci & B. Onur). Ankara : A.Ü. Çocuk Kültürü ve Uygulamaları Merkezi Yayını.
Gaskins, S. (2015). Aileyle yapılan müze ziyaretleri. 12-14 Ekim 2015 ÇOKAUM Kongresi. S. Gaskins atölye notları.
Gaskins, S. (2008a). Enriching the visitor experience for kids and families. Exhibitionist.27/1.
Gaskins, S. (2008b). The culturel meaning of play and learning in children ‘s museums. Hand to Hand.22/4.
Gibbs, K., Sani,M., & Thompson, J. (2006). Lifelong learning in museums an European handbook. Avrupa Komisyonu.
Gürel, E. (2013). Ankara’daki müzelerde ziyaretçi profi llerinin ve motivasyonlarının değerlendirilmesi. Ankara Araştırmaları Dergisi.1(2),1-9.
İlhan A. Ç., Artar, M., Okvuran, A., & Karadeniz, C. (2011). MDGF, UNİCEF, KTB, AÜ. Müze Eğitim Modülü. Ankara: Yorum Matbaacılık.
Karadeniz, C. (2015). Çağdaş müze ve kültürel çeşitlilik: arkeoloji müzesi uzmanlarının kültürel çeşitliliğe ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Onur, B. (2014). Yeni müzebilim, demokratik toplumu yaratmak. Ankara: İmge Yayınevi.
Onur, B. (2012). Çağdaş müze eğitim ve gelişim. müze psikolojisine giriş. Ankara: İmge Yayınevi.
Seidel, S. (1999). Müze eğitimi ve kültürel kimlik. (Çev. B. Onur ve B. Ata.) Ankara: A.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tavşancıl, E. & Arslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
Tezcan Akmehmet, K. (2012). Müze eğitimi: okul programları. Müzebilimin ABC’si. İstanbul: Ege Yayınları.
Vergo, P. (1991). The new museology .Londra: Reaction Books.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.