Mehmet Zafer DANIŞ, Recep YILDIZ, Huri Ece TEKİN, Pınar ALKAN

Sosyal Hizmet Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeyleri ve Bunu Etkileyen Faktörler: Sakarya Örneği

Ġnsanlar yaratılıĢ itibariyle sosyal varlıklardır. KiĢiler arası pozitif ve özel iliĢkiler kurmaya ve sürdürmeye çalıĢırlar. Yalnızlık, kiĢinin duygu durumunu, sosyal becerilerini ve sosyalleĢmesini etkilemektedir. Sakarya Üniversitesi Sosyal Hizmet Bölümü öğrencilerinin yalnızlık düzeylerinin tespit edilmesi amacıyla, 2016-2017 akademik yılı bahar döneminde, eğitimlerine devam eden 512 sosyal hizmet bölümü öğrencisinden 224 katılımcıyla gerçekleĢtirilen araĢtırmada, Peplau ve Perlman’nın geliĢtirdiği ve Demir tarafından 1989 yılında Türkçe’ye uyarlanan, UCLA Yalnızlık Ölçeğinin yanı sıra, öğrencilerin sosyo demografik, ekonomik durumlarını tespit edebilmek amacıyla kiĢisel bilgi formu kullanılmıĢtır. AraĢtırmaya katılan öğrencilerin UCLA Yalnızlık Ölçeğinden aldıkları puanlar ile kiĢisel bilgi formundaki cevaplar karĢılaĢtırılarak yalnızlık düzeylerini etkileyen faktörler tespit edilmeye çalıĢılmıĢtır. AraĢtırma sonucunda; öğrencilerin yalnızlık düzeyleri ile cinsiyet değiĢkeni arasında istatistiki açıdan anlamlı bir iliĢkiye rastlanmazken (p>0,05), öğrenim gördükleri sınıf değiĢkenine göre, yalnızlık düzeylerinin istatistiki olarak anlamlı bir biçimde farklılaĢtığı saptanmıĢtır (p<0,05). Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) neticesinde yapılan, Post-Hoc Çoklu KarĢılaĢtırma testi sonuçlarına göre; sınıf düzeyi arttıkça, öğrencilerin okula ve arkadaĢ çevresine adaptasyon sağlamaları ile birlikte yalnızlık düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı bir azalmanın meydana geldiği tespit edilmiĢtir.

Anahtar Kelimeler:

Yalnızlık, Üniversite, Sosyal Çevre, Sosyal Hizmet, Sosyal Hizmet Eğitimi

LONELINESS LEVELS OF SOCIAL WORK STUDENTS AND THE FACTORS AFFECTING THIS: SAKARYA SAMPLE

People are social beings by creation. They try to establish and maintain positive and special relationships among individuals. Loneliness affects one's emotional state, social skills and socialization. In order to determine the loneliness levels of the students of Sakarya University Social Work Department, in the research conducted by 224 participants of 512 social work students who continued their education in the spring semester of 2016-2017 academic year, in addition to UCLA Loneliness Scale which was developed by Peplau and Perlman and adapted by Demir in Turkish in 1989, a personal information form was used to identify the socio-demographic and economic conditions of the students. This research tried to determine the factors affecting the loneliness levels of the students who participated in the research by comparing the scores obtained from the UCLA Loneliness Scale with the answers on the personal information form. As a result of the research; there was no statistically significant relationship between the loneliness levels of the students and the gender variables (p> 0,05). But the level of loneliness was statistically went different according to the class variables (p <0,05). According to the results of the Post-Hoc Multiple Comparison test conducted on the basis of One Way ANOVA, it has been found that as the class level increases, the students achieve adaptation to the environment of the school and the friends and a statistically significant decrease in the levels of loneliness.

Keywords:

Loneliness, University, Social Environment, Social Work, Social Work Education,

PDF

___

BĠLGĠÇ, A. (2000). ArkadaĢlık Becerisi Eğitiminin Ġlköğretim 2. Kademe Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeylerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
BĠLGĠN, N. (1996). İnsan İlişkileri ve Kimlik, Ġstanbul: Sistem Yayıncılık.
BULUġ, M. (1996). Ergen Öğrencilerde Denetim Odağı Yalnızlık Düzeyi ĠliĢkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Ġzmir.
BULUġ, M. (1997). “Üniversite Öğrencilerinde Yalnızlık”, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3: 82-90.
DANIġ, M. Z. (2006). “DavranıĢ Bilimlerinde Ekolojik Sistem YaklaĢımı”, Aile ve Toplum Dergisi, Yıl: 8, 3 (9): 45-54.
DEMĠR, A. (1989). “Yalnızlık Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirliliği”, Psikoloji Dergisi, 7(23), 14-18.
DUY, B. (2003). BiliĢsel-DavranıĢçı YaklaĢıma Dayalı Grupla Psikolojik DanıĢmanın Yalnızlık ve Fonksiyonel Olmayan Tutumlar Üzerine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
ERÖZKAN, A. (2004). “Lise Öğrencilerinin Bağlanma Stilleri ve Yalnızlık Düzeylerinin Bazı DeğiĢkenlere Göre Ġncelenmesi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (2), 155-175.
ESKĠN, M. (2001). “Ergenlikte Yalnızlık BaĢ Etme Yöntemleri ve Yalnızlığın Ġntihar DavranıĢı ile ĠliĢkisi”, Klinik Psikiyatri Dergisi, 4 (1), 5-11.
GENÇTAN, E. (1998). İnsan Olmak, Ġstanbul: Metis Yayınları.
GÜNDOĞAN, A. O. (2017). “Yalnızlık ve DayanıĢma”, http://www.aliosmangundogan.com/pdf/makale/ EriĢim: 05.11.2017.
ĠMAMOĞLU, O. ve GÜLTEKĠN, Y. (1993). “Gazetelerde Kadın ve Erkeğin Temsil EdiliĢi”, FTürk Psikoloji Dergisi, 8 (2), 23–30.
KAĞITÇIBAġI, Ç. (2006). Yeni İnsan ve İnsanlar, Ġstanbul: Evrim Yayınları.
KARASAR, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi, 14. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KILINÇ, H. (2005). Ergenlerin Yalnızlık Düzeyleri ve KiĢilerarası ĠliĢkilerle Ġlgili BiliĢsel Çarpıtmaları Arasındaki ĠliĢkinin Ġncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
RUSSELL, D., PEPLAU, L. A., ve FERGUSON, M. L. (1978). “Developing a measure of loneliness”, Journal of Personality Assessment, 42 (3), 290-294.
RUSSELL, D., PEPLAU, L. A., ve CUTRONA, C. E. (1980). “The Revised UCLA Loneliness Scale: Concurrent and Discriminant Validity Evidence”, Journal of Personality and Social Psychology, 39(3), 472-480.
YOLCUOĞLU, Ġ. (2016). Sosyal Çalışma/Sosyal Hizmet Bilim ve Mesleğine Giriş, Ġstanbul: Nar Yayınevi.