Osmanlı, cihana hükmeden devlet ve toplum yapısıyla muazzam bir yönetim sentezi kurmayı başarmıştır. Ancak kurduğu bu düzen tarihsel süreçte değişim dinamiklerine uyum sağlayamamış ve devlet ıslahat, restorasyon veya revizyonla ayakta kalmaya çabalamıştır. Devlet adamları kadim düzene dönmekle, düşmanından almak arasında kalmış ve ekonomiktoplumsal örgütlenme tarzının küresel başatlığı karşısında nasihatnameler ile sefaretnameler arasında çözüm arayıp durmuşlardır. Bu mücadele ikincinin lehine sonuçlanmış ve Osmanlı kendini batılılaşma serüveni içinde bulmuştur. Bu süreç yazıda uzun 19. Yüzyılı hazırlayan etkenlerle birlikte ele alınmaktadır.

The Ottomans succeeded in establishing a marvellous administrative synthesis with their dominant state and societal structure in the world. This order, however, was not able to adapt to the changing dynamics in the historical process, although the state struggled to survive with reform, restoration and revision. The statesmen vacillated between turning back to the ancient and imitating the enemy; hence, they sought solutions between nasihatnames (book of advice) and sefaretnames (ambassador’s report) in the face of the global dominance of the mode of the organization of the socioeconomic sphere. This struggle resulted in favour of the latter and the Ottoman Empire found itself in the Westernisation adventure. This process is tackled in this paper along with the factors that prepared the long nineteenth century